قرارداد نانوشته و هوچی‌گری رسانه‌ها
رامین طیاری نژاد در یادداشتی به بررسی درباره تحلیل ها و قضاوت های قرارداد نانوشته ایران و چین پرداخته است. آن را در قسمت زیر بخوانید.
مطابق معمول، شاهد تولید حجم زیادی از تحلیل‌ها و قضاوت‌ها این‌بار درباره‌ی قرارداد نانوشته‌ی 25ساله‌ای میان ایران و چین هستیم. از برچسب‌های افراطیِ «فروش ایران» و «ترکمانچای دوم» در انتقاد از این قراردادِ نانوشته بگیرید تا تحلیل‌های «از سیر تا پیاز قرارداد 25 ساله!» در دفاع از آن.
فارغ از کینه‌ورزی‌ها و غرض‌ورزی‌های غرب‌پرست‌های ضدّانقلاب، این رفتار یک «بیماری اجتماعی» به اسم «تحلیل‌زدگی» است! به تعبیر قرآن، اظهارنظر درباره آنچه علمی به آن وجود ندارد، ارزشی جز «حدس و پندار» ندارد: «...ما لَهُمْ بِذلِكَ مِنْ عِلْمٍ إِنْ هُمْ إِلَّا يَخْرُصُون: به همين سخن خود نيز علمى ندارند و آنچه مىگويند پندارى بيش نيست».(زخرف، 20)
▪️ ذکر چند نکته کوتاه ناظر به کلّیت ماجرا:
هر نوع اظهارنظری درباره قرارداد نانوشته‌ای که هنوز مفاد آن از «مجهول» به «معلوم» نرسیده، در حکمِ «قول به‌غیر علم» است و گوینده‌ی چنین قولی، یا سَیر در افراط یا پای در تفریط دارد؛ چرا که از حضرت امیر(ع) داریم: «لا تَرَى الْجَاهِلَ إِلَّا مُفْرِطاً أَوْ مُفَرِّطا» حال که این طور است، پس همین روایت برای «بی‌اعتباری اقوال» موافق و مخالف کافی است. البته این بلبشوی اقوالِ بی‌اعتبار، فرصت خوبی است تا «غرض‌ورز‌های غرب‌پرست» و «تحلیل‌زده‌های شتاب‌زده» را بهتر بشناسیم.
ما در میانه‌ی «جنگِ روایت‌ها» زندگی می‌کنیم و در این میان، آتشِ تهیه‌ی «روایتِ رسانه» به طرز فراگیرتری بر سر همه می‌ریزد. باید مراقب بود تا «مسحور» روایتِ رسانه قرار نگیریم و یکی از لوازم این «خودمراقبی»، پرهیز از شتاب‌زدگیِ توأم با «سوادِ رسانه» است. قرار نیست اگر عده‌ای غرب‌پرستِ ضدّانقلاب که از هر کُنشِ جمهوری اسلامی آشفته می‌شوند، صدر تا ذیل یک قراردادِ مجهول را زیر سؤال بردند، ما با انگیزه تقابل با آن‌ها، کارِ آن‌ها را اما در شمایل دیگری تکرار کنیم و صدر تا ذیل یک قراردادِ مجهول را تأیید و به آن افتخار کنیم! این‌جا جای همان «خودمراقبی» و «پرهیزِ از شتاب‌زدگیِ توأم با سواد رسانه» است. این‌جا فرصتِ خوبی از طرفی برای نمایان کردن چهره‌ی کینه‌ورزانه و ضدعقلانیتِ آن دسته و از طرفی ظهورِ «عقلانیت» جبهه‌ی خودی است.
عقلانیت انقلابی حکم می‌کند در برابر قراردادِ نانوشته، نه موضعِ تأیید و نه موضعِ ردّ داشته باشیم. از سویی بر سیاست «نگاه به شرق» تأکید کنیم؛ همچنان‌که رهبر حکیم انقلاب(مدظله) فرمودند: «در سیاست خارجی، ترجیح شرق بر غرب، ترجیح همسایه بر دور، ترجیح ملّت‌ها و کشورهایی که با ما وجه مشترکی دارند بر دیگران، یکی از اولویت‌های امروز ماست.»(بیانات در دیدار مردم تبریز، 29/11/1396) و از سوی دیگر با توجّه به سابقه‌ی بدِ دولتِ فعلی در حراست از منافع ملّی، از الآن پیش‌بینیِ مکانیزم مناسب برای رفع آسیب‌های احتمالی را با «مطالبه‌ی شفافیت قرارداد» کرده باشیم.
رامین طیاری‌نژاد
نظرات بینندگان
