به گزارش شیرازه، محرومیت‌زدایی از چهره شهرها و روستاها، از جمله اولویت‌های نظام‌جمهوری‌اسلامی‌ایران بوده و در طول حیات این نظام، شاهد این امر هستیم. روستاهای کم‌جمعیت و دورافتاده‌ی زیادی هستند که در طول چهل‌ویک سال گذشته، طعم برق، آب، گاز و حتی خطوط مخابراتی را چشیده‌اند و از این بابت، همیشه قدردان این نظام مقدسند.

اما همیشه نباید راه دور رفت. گاهی در دل همین کلانشهرها، شاهد محرومیت‌هایی هستیم که اگر بیان شود؛ دل مردم را ریش کرده و کوتاهی مسئولین را برای برطرف کردن آن مشکلات را رسوا می‌کند؛ چرا که انگار دیدن محرومیت در دل شهرهای بزرگ و حاشیه کلانشهرها، که این روزها با وجود مشکلات اقتصادی و بالارفتن هزینه‌های اجاره خانه‌ها، بیشتر هم شده؛ برای برخی مسئولین سخت است. آیا همین که شهری به پایتخت فرهنگی، پایتخت کتاب، پایتخت فلان و بهمان شهرت یابد و دارای مظاهر تمدن گذشته و آثار تاریخی و مذهبی باشد، برای پیشرفت و رفاه کفایت می‌کند؟ یا اینکه باید از این شرایط و مزایایی که دارد، در جهت رفاه مردمش استفاده برد؟

روستای گردخون، در یک‌و‌نیم کیلومتری کلانشهر شیراز، با جمعیتی بالغ بر چهارهزار نفر واقع شده که دارای محرومیت‌های فرهنگی، اجتماعی و روستایی فراوان است. علی‌الخصوص در سال‌های اخیر به دلیل بالارفتن سرسام آور رهن و اجاره در شهر، با افزایش هجوم به حاشیه‌ها مشکلات این روستا دو چندان شده است.

این منطقه به دلیل داشتن خانه‌های کم‌متراژ و اجاره‌های پایین؛ مأمنی برای افراد آبرومندی شده است که توان اجاره منزل در شهر را ندارند و به دلیل نزدیکی به شیراز، در این منطقه سکنی گزیده‌اند، اما عدم وجود فعالیت نهادهای مختلف، باعث بروز آسیب‌های جدی به این منطقه شده است.

ساکنین این منطقه، بارها و بارها دست کمک به سوی مسئولین دراز کرده‌اند و به جایی نرسیده‌اند. حتی یک بار هم در تیرماه 98، دست به دامن رسانه‌ها شدند (131139 http://shiraze.ir/fa/news/) و از این طریق صدای خود را بلند کردند، اما انگار گوش شنوایی در شیراز نیست.

امروز، پس از گذشت یک سال، باز هم دست به دامن گروه جهادی رسانه‌ای جهان‌تاب، ثبت شده در بسیج رسانه فارس شدند تا بلکه گوش شنوایی پیدا شود؛ چرا که مشکلاتی که در این منطقه وجود دارد، مختص مردم نیست و همه شهر را پوشش می‌دهد؛ اگرچه مردم این منطقه را بیشتر و علنی‌تر آزرده خاطر می‌کند.

گروه جهادی رسانه‌ای جهان‌تاب، به مدیریت دکتر محمدصالح مقدسی، که به تازگی در بسیج رسانه فارس و ناحیه ثارا...(ع) شیراز ثبت شده؛ متشکل از برخی فعالین رسانه، اساتید دانشگاه، خیرین، و صاحب‌نظران است و به منظور بررسی مشکلات مناطق محروم در شیراز و حاشیه شهر و روستاهای کم برخوردار، تشکیل و با حضور میدانی در این مناطق و گفتگو با مردم، پیگیر حل مشکلات و مطالبه‌گری از مسئولین و ارانتشار نتیجه کار در رسانه‌های استان است.

این گروه جهادی، در این هفته راهی این روستا شد تا از نزدیک با مردم دیدار کرده و پای درد دل آنها بنشیند؛ شاید از این طریق، مسئولین را به خود بیاورد و به آنها بگوید که در همین نزدیکی سومین‌حرم‌اهل‌بیت(ع)، منطقه‌ای وجود دارد که برای دیده شدن تلاش می‌کند.

یکی از اهالی روستا با دیدن اعضای این گروه، سرصحبت را باز می کند و در ابتدا، از شورای روستا گلایه دارد که قومیتی است و معتقد است باید در قانون برای این امر تدابیری اندیشیده شود.

وی همچنین از منازل 30 و 40 متری سخن به میان می‌آورد که قبلاً با مجوز 150 تا 200 متری ساخته شده، ولی به دلیل نبود نظارت، شبانه به واحدهای 30 و 40 متری تفکیک می‌شود.

به گفته وی، عده‌ای به دلیل مشکلات مالی مجبور به اجاره این منازل هستند و عده‌ای از مالکان هم به دلیل منافع شخصی، این منازل را ترویج می‌دهند؛ که این امر به مرور زمان به معضلی برای منطقه تبدیل شده است.

یکی دیگر از اهالی، با بیان اینکه خرید و فروش و مصرف انواع مواد مخدر در این منطقه بسیار علنی است و باعث آزار اهالی می شود، به بیان اتفاقی که کمتر از یک ماه پیش افتاد، پرداخت و تشریح کرد: من جلوی آرایشگاه ایستاده بودم که صدای جیغ و داد شنیدم. وانتی ایستاد و زنی با نوزادی در آغوشش پیاده شد و دختر بزرگش با چاقو، چند ضربه به مادرش زد و زن، جیغ می‌کشید و کمک می‌خواست و من به خاطر نوزاد این زن، وارد شدم و کارد را از دست دختر گرفتم و بعد مشخص شد که دختر به همراه پسری که با او بود، مواد مصرف کرده بودند.

این جوان ساکن روستا ادامه داد: از این موارد زیاد اتفاق می‌افتد. اینجا به راحتی هر نوع مواد مخدر در دسترس می‌باشد و از ساعت 12 شب تا صبح، موتورها و ماشین‌های بدون پلاک، در رفت و آمدند و مایه سلب آسایش ساکنین هستند.

محمدی یکی دیگر از ساکنین که از حدود هفت سال پیش، ساکن روستای گردخون شده است و دلیل اسکان در این منطقه را ارزان بودن منازل عنوان کرد.

به گفته وی، بیشتر ساکنین این منطقه به دلیل مشکلات اقتصادی و نداشتن سرپناه به اینجا پناه آورده‌اند.

محمدی در خصوص مشکلات این منطقه گفت: مشکلات اصلی و اساسی ما، یکی راه اصلی است که به دلیل باریک بودن مسیر و و عدم روشنایی کافی، تلفات جانی و خسارات مالی زیادی را به ساکنین وارد آورده است.

وی افزود: زه‌کشی فاضلاب یکی دیگر از مشکلات منطقه است که از پمپ تصفیه آب از رودخانه خشک می‌گذرد و به دریاچه نمک سرازیر می‌شود و مسیرش از این منطقه و جاری بر روی زمین است؛ یعنی روی آن باز است به طوری که دو سال پیش هم یک سایپا در آن غرق شد و تمام سرنشینانش کشته شدند.

این فرد ساکن در منطقه محروم گردخون با اشاره به اینکه بوی این فاضلاب به همراه پشه‌های زیاد؛ باعث آزار ساکنین می‌شود، به خصوص که پشه‌ها موجب شیوع بیماری سالک شده اند، ادامه داد: این منطقه، خانه بهداشت، مدرسه راهنمایی و پارک محله‌ای ندارد و در کل روستا بجز چند کوچه کوتاه؛ آسفالت دیده نمی‌شود.

یکی دیگر از اهالی که خود را ایمان معرفی می‌کند، در تکمیل صحبت‌های دیگران می‌گوید: زمین مدرسه راهنمایی تأمین شده، اما از طرف دستگاه دولتی مربوطه رسیدگی نمی‌شود. شورا و دهیار هم چون از اهالی بومی روستا هستند، فقط به بعضی مشکلات روستائیان بومی توجه می‌کنند و به ما که شهرنشین بوده و به دلیل مشکلات در این منطقه ساکن شده‌ایم، توجهی نمی‌کنند.

وی با بیان اینکه انتهای روستای گردخون بن‌بست و محل تجمیع زباله است، از آمد و رفت‌های بی‌نتیجه مسئولین و خسته‌شدن مردم گفت و ادامه داد: مدت‌هاست که آب نداریم و آب شبها به وسیله تانکر، به منطقه می‌آید.

وی از عدم وجود پایگاه بسیج و کانون فرهنگی و بالا بودن فساد اجتماعی، اخلاقی و مواد مخدر در منطقه خبر داد و معتقد است که چون در این منطقه خانه ارزان است؛ عده‌ای خانه‌های کوچک را برای استفاده‌های غیراخلاقی اجاره می‌کنند.

این شهروند ساکن گردخون با تأکید بر اینکه انواع مواد مخدر سنتی و صنعتی در اسرع وقت در دسترس قرار می‌گیرد، از عدم وجود پاسگاه در روستا گلایه کرد و گفت: اگر اتفاقی بیافتد، چندین بار باید تماس بگیریم، و وقتی همه‌چی تمام شد، تازه مأمورین سر می‌رسند و در همین راستا امنیت برای منازل نیست و آمار سرقت منازل در این روستا زیاد است.

شهریاری، عضو شورای اسلامی روستای گردخودن، در گفتگو با خبرنگار ما گفت: بین 4 هزار و 500 تا 5 هزار نفر در این روستا ساکن هستند. در حومه شرقی شیراز با فاصله یک و نیم کیلومتری از شهر قرار داریم و همین فاصله کم، باعث ورود افراد شهرنشین به روستا شده و آمار جمعیتی روستا را بالا برده است.

وی با بیان اینکه مدرسه این روستا در دو شیفت دختر و پسر و در هر شیفت بین 150 تا 200 دانش‌آموز در شش مقطع ابتدایی، فعالیت دارد، از عدم وجود پایه‌های بالاتر در این منطقه خبر داد و افزود: در این خصوص، تفاهم‌نامه‌ای با یکی از مالکین منطقه بستیم که قول دادند اگر دهیاری و شورا همکاری کنند، زمینی برای مدرسه راهنمایی واگذار کنند. رایزنی‌ها انجام شده، اما با مشکلی که در انتخاب دهیار داشتیم، عقب افتاد.

این عضو شورای روستا یادآور شد: از فروردین ماه تاکنون دهیار نداشتیم و دهیاری به صورت سرپرستی اداره می‌شود.

وی با تأکید بر اینکه اعضای شورا اگرچه بومی این محل هستند اما عموماً ساکن منطقه نیستند، اظهار داشت: ساختمان درمانگاه هم تا زیر سقف رفته، اما چون باید خیرساز باشد، ساختمان تا آنجا که درتعهد خیر بوده، تمام شده و محوطه‌سازی و اتمام کار بر عهده دهیاری است. به دلیل نداشتن بودجه دهیاری، مدتی کار معلق ماند که با پیگیری‌های انجام شده، خیرین دیگر همراه با وزارت بهداشت و فرمانداری و بخشداری پای کار آمدند و امیدواریم این مهم به سرانجام برسد.

این عضو شورای روستای گردخون همچنین با بیان اینکه در این روستا پایگاه مقاومت داریم، اما مسئول آن چندین بار عوض شده و همین جابجایی فرمانده پایگاه، همسو نبودن با هیئت امنای مسجد و یکپارچه نبودن هیئت امناء، باعث شده معضلات و مشکلات بیشتری به وجود بیاید تصریح کرد: به دلیل جو حاکم بر این منطقه، نه کسی برای مسئولیت و کار وارد می‌شود، نه اگر کسی بیاید، با او همکاری می‌شود و بعضی از اهالی نیز جو بدی برایش ایجاد می‌کنند. چرا که فکر می‌کنند اگر پایگاه مقاومت یا کانون فرهنگی اینجا فعالیت کند، برایشان سخت می‌شود.

به گفته وی، جمعیت جوان خوب و تحصیلکرده زیادی در منطقه است که خیلی‌ها هم مذهبی هستند، اما باید به صورت منسجم و برنامه‌ریزی شده برای جذب و سازماندهی آنان کار شود.

این ساکن منطقه گردخون درصد اعتیاد منطقه را بسیار بالا عنوان کرد و فقر فرهنگی و مالی را دلیل عمده آن برشمرد و ادامه داد: درصد طلاق در این روستا بسیار بالاست و علت اصلی آن فضای محیط، و فقر فرهنگی منطقه است، به خصوص برای کسانی که شهرنشین بودند و به دلیل مشکلات مالی به این منطقه آمده‌اند؛ تحمل شرایط سخت است و آنها را دچار تنش‌هایی کرده که حتی اگر منجر به طلاق هم نشود، تنش‌ها و بحث‌های مداوم خانوادگی در بین آنها ادامه خواهد داشت.

عضو شورای گردخون تأکید کرد: برای حل همه مشکلات ابتدا باید فرهنگسازی شود چرا که به نظر می‌رسد بیشترین مشکل این روستا و راه حل آن، به بحث فرهنگی برمی‌گردد.

این شهروند گردخونی، با تأکید بر حضور فعال مردم در انتخابات مختلف، به حضور کاندیداها در منطقه اشاره کرد و گفت: نمایندگان ادوار گذشته که تاکنون سودی برای منطقه نداشته‌اند اما اخیراً با نمایندگان جدید شیراز و زرقان در مجلس شورای اسلامی در محل فرمانداری دیداری داشته‌ایم و قول‌هایی گرفته ایم و امیدواریم وعده‌های این نمایندگان دیگر محقق شود.

وی با بیان اینکه منطقه گردخون، حدود 8 شهید دارد، افزود: تعداد زیادی از خانواده‌ها تحت پوشش کمیته امداد هستند و حتی تعدادی از خانواده‌ها در همین منطقه توسط کمیته امدا صاحب‌خانه شده‌اند.

در پیگیری مشکلات مردم روستای گردخون، با سید کمال پاک فطرت، مدیرکل امور روستایی ارتباط برقرار کردیم.

وی با تأکید بر اینکه بیش از 90 درصد مشکلات مناطق حاشیه‌ای، ناشی از ساخت و سازهای خارج از محدوده خدمات‌رسانی دستگاه‌های مسئول است، اظهار داشت: روستای گردخون هم از این امر مستثنی نیست و به دلیل زمین‌های ارزان و نزدیکی به شهر؛ ساخت و ساز خارج از محدوده زیادی انجام شده و این امر، باعث بروز مشکلاتی هم برای ساکنین و هم برای دستگاه‌های اجرایی شده است.

وی با بیان اینکه عده‌ای با این عقیده که ما می‌سازیم و دولت هم به مرور زمان مجبور است خدمات ارائه کند، تصریح کرد: عده‌ای در محدوده پیش‌بینی شده طرح هادی، با مبالغ بیشتر ملک می‌خرند و عده‌ای در خارج از محدوده و با هزینه‌هایی بسیار پایین‌تر اقدام به ساخت و ساز می‌کنند؛ حال خدمات باید به چه کسی ارائه شود؟ کسی که با دانستن غیرقانونی بودن، اقدام به ساخت و ساز می‌کند؟ یا کسی که در محدوده قانون و با مجوز و پرداخت هزینه‌های لازم ساخت و ساز کرده است؟

وی اظهار داشت: در کمیسیون ماده صد هم وقتی دستور تخریب داده می‌شود، عده‌ای واسطه شده و با بیان اینکه صاحب ملک، چیزی در بساط ندارد و نیازمند است، خواهان عدم تخریب و صدور مجوزات لازم و امکانات شهری هستند.

در ادامه با سرهنگ مرتضی خسروانی، فرمانده سپاه ناحیه احمدبن موسی(ع) در ارتباط با فعالیت پایگاه مقاومت بسیج این روستا صحبت کردیم. وی با تأیید اختلافات میان پایگاه و هیئت امناء، با تصریح بر اینکه با استعفای فرمانده پیشین و معرفی فرمانده جدید این پایگاه، درصدد حل‌اختلافات با هیئت امنای مسجد هستیم، اظهار داشت: که البته این اختلافات با فعالیت تیم و فرمانده جدید پایگاه و تشکیل جلساتی با حضور فرمانده پایگاه‌های خواهر و برادر منطقه حل شده و هم‌اکنون فعالیت بسیج در منطقه، روند خوبی دارد.

وی تصریح کرد: این روستا وضعیت بدی نسبت به روستاهای دیگر ندارد، اما نزدیکی به شهر، توقع خدمات شهری را میان مردم بالا برده است و به همین دلیل هم چند طرح ضربتی برای خدمت به اهالی دردست اقدام داریم. ضمن اینکه با وجود اینکه این منطقه روستاست اما تلاش داریم که طرح شهید اسکندری را نیز در این منطقه پیاده کنیم و از آنجا که عمده نیازهای منطقه و فعالیت ما فرهنگی است، برای حصول نتیجه، کمی زمان لازم است.

خسروانی همچنین به راه‌اندازی چهار کارگاه تولید ماسک و دستکش در منطقه خبر داد و افزود: برای به نتیجه رسیدن طرح‌ها و برنامه‌های فرهنگی؛ باید همه مردم پای کار بیایند، چرا که ما نمی‌توانیم نیروهای یک منطقه دیگر را در نقطه دیگر بیاوریم و نیروهای پایگاه بسیج می‌بایست از نیروهای بومی هر منطقه تأمین شود.

در مجموع به نظر می‌رسد مسئولین شهری باید فارغ از احساسات و همراهی با سودجویان، اجازه ساخت و ساز در خارج از محدوده شهری و روستایی را ندهند و به محض مشاهده یا گزارشی از ساخت و ساز غیرقانونی؛ اقدام به تخریب کرده و به کسی اجازه ورود غیرقانونی، احساسی و منفعت‌طلبانه در این امر را ندهند؛ ضمن اینکه بر اجاره منازل و املاک نیز باید نظارت دقیق داشته باشند تا حاشیه‌نشینی را ریشه کن کرده و بدین ترتیب، فرهنگ، امنیت و آسایش در سایه قانون را برای مردم به ارمغان بیاورند.

گفتنی‌است این سفر جهادی با نام و یاد شهید بزرگوار مفقود الاثر، شهید محمدعلی نورزی و با همراهی برادرانش آقایان غلامحسین گلکاری و مصطفی معنوی انجام شد.

انتهای پیام/