پایگاه تحلیلی خبری شیرازه: استراتژی تغییر با حفظ ارزش ها و آرمان های انقلاب اسلامی از دهه70 تاکنون در دستور کار احزاب سیاسی چپ معتدل، راست و مستقلین ‏میباشد، لکن چپگرایان ‏افراطی در عمل ثابت کردند که استراتژی آنان بر خلاف آرمان های انقلاب اسلامی، تغییرِ حاکمیت انقلابی و دینی ‏به حاکمیت ‏عرفی و سکولار می باشد. سابقه ی استراتژیِ تغییر حاکمیت دینی و انقلابی بر می گردد به خط فکری چپگرایان افراطی در نیمه ‏دوم دهه ی70 که بدنبال اداره کشور به شکل سکولار بودند، با این توجیه که؛ ایران جزئی از جامعه جهانی است و مانند جامعه ‏جهانی(غرب) ارزش هایی که در دنیا (غرب و خاصه آمریکا)مورد قبول است باید در ایران اجرا و برای تحقق آن فعالیت کرد.‏ راهبر و هدایت ‏گر این استراتژی در خارج و داخل، افراد و جریانهایی بودند که می خواستند و می خواهند جامعه ایرانی به دوران قبل از انقلاب اسلامی برگردد تا ‏مانند آن زمان، ایران جزئی از منظومه جهانی (استعمارگران) باشد و در آن منظومه قدرت های بزرگ، حاکم بر سرنوشت کشور شوند و کشور ‏تابعی از اراده ی ‏سلطه طلبان غرب با مدیریت انقلابیون سابق و تجدیدنظرخواهان فعلی در داخل کشور باشد. راهبردِ پیاده شدگانِ از ‏قطار انقلاب با رشد آزادی هایی که در کشور وجود داشت و اخیرا" نیز بیشتر شده، با پتانسیل هایی از قبیل گردشگری، تسهیلات و ارزانی ‏هزینه های سفر، تنوع آب و هوایی، وسعت کشور، منابع زیر زمینی بسیار غنی، منطقه ی استراتژیک و کشوری که در حال بازسازی از جنگ ‏میباشد منجر به مرکزیتی برای ایجاد پایگاه های نظامی، سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اخلاقی در منطقه می گردید که هدایت های رهبر معظم ‏انقلاب و حضور مُدبرانه مردم در شرایط و موقعیت های حساس مانع از تحققِ اهدافِ جریانهای سیاسی غربگرا  گردید.‏ پرواضح است که ‏راهکارهای تحقق اهداف و خواسته ی افراطیون در طول 25 سال گذشته دارای مصادیقی است که با اجرای آنها آسیب های فراوانی به کشور ‏وارد شده است.‏

‏استراتژیِ تغییر خواسته ی بسیاری از نیروهای وفادار به کشور و مدافعان ارزش های انقلاب اسلامی می باشد، اما چپگرایان با حضور افراد ‏افراطی و عملکردشان ثابت کردند که استراتژی آنان بر خلاف آرمانهای انقلاب اسلامی است. افراطیون در دهه80 تلاش برای تحقق استراتژی ‏تغییر (براندازی) با رمز تقلب، پس از ناامیدی و به آشوب کشیدن قسمت هایی از کشور و ‏سپس به انزوا رسیدن در عرصه ی سیاسی، به ‏فشار های اقتصادی و سیاسی بر اجزای حاکمیت روی آوردند، تا جایی که از رئیس ‏جمهور وقت آمریکا درخواست فشار اقتصادی و سیاسی بر ‏دولت (ملت) را  کردند. چرا ؟! چون اندک افشاگری در رابطه با سلطه ‏گران، رانت خواران، اقتدارگرایان و دیکتاتورهای چپگرا در کشور ‏انجام شد و با این افشاگری لرزه بر اندام *پدرخوانده ها، فرزندخوانده ها، آقازاده ها و سمپاتهای آنان افتاد ‏و ادامه ی بقای سیاسی خود را در ‏معرض تهدید مشاهده و لمس کردند. آنها برای بقای سیاسی و عدم ادامه ‏افشاگری فعالیت های پنهانشان، در دهه ی90 نیز با استفاده از ‏هر ابزاری من جمله شانتاژ، فریب افکار عمومی، درخواست های غیرقانونی، ایجاد نارضایتی، توسعه شکاف طبقاتی، فشل کردن اقتصاد کشور، ‏تحمیل هزینه زندگی عادی بر مردم، آشوب های خیابانی و.... همچنان بدنبال تحقق استراتژی خود هستند که باید هوشیار بود و در این ‏برهه ی حساس فریب آنان را نخوریم. 

ادامه دارد......