ناگفته‌هایی درباره‌ی هزینههای زندگی در انگلستان؛
صدای طبقه‌ی کارگر در رسانه‌ها خالی است/مجبوریم به‌جای لامپ شمع روشن کنیم
کرستی مکی، در گزارشی از کارگران و بازنشستگانی گفته که با هزینههای زندگی دست و پنجه نرم می‌کنند. او در گزارش خود تصویر اسفباری از زندگی مردم کارگر در انگلستان ارایه داده است.
به گزارش سرویس اجتماعی شیرازه، ساکنان انگلیس این روزها زندگی سختی را تجربه می‌کنند. آنها از اینکه زندگی کارگران و طبقات سطح پایین در انگلستان جایی در رسانه‌ها و روزنامه‌ها ندارد، گله‌مند هستند.
کرستی مکی (روزنامه‌نگار انگلیسی) در گزارشی با کارگران و بازنشستگان انگلیسی که با هزینههای زندگی دست و پنجه نرم می‌کنند، مصاحبه کرده است. او گزارش خود را اینطور آغاز کرده است: «در انگلستان صدای طبقه‌ی کارگر، کسانی که از درآمد پایین برخوردارند، در رسانه‌ها و وزنامه‌ها خالی است.»
گزارش او را که حاصل گفتگو با برخی شهروندان انگلیسی است، در زیر می‌خوانیم:
سارا جیدِ ۳۵ساله
سارا ۳۵ساله است و با دو فرزندِ ۹ساله و ۸ ساله‌اش در بریستول زندگی می‌کند. او گزارش زندگی خود را اینگونه آغاز می‌کند: «به مدت دو سال تمام وقت کار کرده‌ام. بین ۳۰ تا ۵۰ ساعت در هفته کار می‌کنم. با این حال هرگز نتوانستم فرزندانم را به تعطیلات ببرم. شرایطی که من در آن زندگی می‌کنم تبعاتِ ریاضتی است که بر ما تحمیل شده است. در این شرایط مطمئناً یک درآمد برای زندگی کردن کافی نیست.»
این شهروند انگلیسی به بحران انرژی اشاره می‌کند: «شاید مسخره به نظر برسد که ما مجبوریم بعضی وقت‌ها به جای لامپ شمع روشن کنیم، انگار در عصر ویکتوریا زندگی می‌کنیم! این وضعیت را افرادی درست کردند که ما به آنها رأی دادیم. کسانی که با پول مالیات ما زندگی می‌کنند و قبض انرژی آنها را ما پرداخت می‌کنیم.»
این مادر اینطور ادامه می‌دهد: «ما ششمین کشور ثروتمند جهان هستیم و اینکه به ما توصیه می‌کنند مثل انسان عصر ویکتوریا زندگی کنیم به شوخی شبیه است. شاید مردم جهان فکر کنند تقصیر ما است که به آنها اجازه داده‌ایم این برخورد را با ما داشته باشند و با این وضعیت ما هنوز به این افراد رأی می‌دهیم.»
جید می‌گوید: «مسئله، کم خرج کردن نیست، مسئله این است که چرا من باید تمام پولم را به این شرکت‌ها بدهم؟ چرا این شرکت‌ها باید اینقدر سود ببرند؟ این صرفه‌جویی‌هایی که ما را به آن توصیه می‌کنند، به معنای واقعی کلمه یک قطره در اقیانوس است. این زندگی کردن نیست.»
آلیسون دانِ ۵۲ساله
الیسون مدیر اجرایی یک مجموعه‌ی مشاوره به شهروندان به نام گیتسهد است. او می‌گوید: «در تابستان شهروندان بسیاری به ما زنگ می‌زدند و از قطعی برق می‌گفتند و ما می‌دانستیم که وقتی در تابستان چنین وضعیتی وجود دارد، زمستانِ بی‌رحمانه‌ای در پیش خواهد بود. پس ما به ایده‌ای برای ایجادِ فضاهای گرم رسیدیم. چیزی شبیه یک اتاق نشیمن و جایی برای اینکه مردم بیایند و در آن بنشینند بدون آنکه خدماتِ خاصی به آنها ارائه شود.»
این مشاور اینطور ادامه می‌دهد: «مشکل انرژی فقط مشکل افراد فقیر و کم‌درآمد نیست. اگر سقف قیمت‌ها باز هم تغییر کند بسیاری از افراد طبقه‌ی متوسط نیز دچار این مشکل می‌شوند. در طول کرونا، کمک هزینه‌ی ۲۰ پوندی دولت می‌داد، اگرچه رقم چشمگیری نبود اما به هر حال سطح افراد را از فقط زنده ماندن به داشتنِ انتخابی محدود برای زندگی کردن تغییر داده بود.»
الیسون از نگرانی‌های خود می‌گوید: «ما نگران افرادی هستیم که دارای بیماری‌های زمینه‌ای هستند، ما در طول کووید به آنها اهمیت زیادی می‌دادیم. خطری که آمدن زمستان برای افراد مسن دارد بسیار است. کودکان و نوزادان در معرض بیماری‌های تنفسی هستند، نوجوانان از سلامت روان رنج می‌برند. همچنین پیامدهای میان مدت و بلند مدت این وضعیت بسیار نگران کننده است.»
این شهروند انگلیسی می‌گوید: «اینجا در گیتسهد ما از مادرانی خبر داریم که نمی‌توانند برای کودکانشان شیرخشک بخرند. مادرانی که خیلی زود فرزندانشان را از شیر می‌گیرند و یا مادرانی که کودکانشان را بدون غذا به مدرسه می‌فرستند.»
این مشاور شهروندی می‌گوید: «زمستان سال گذشته از انتخاب مردم بین غذا خوردن و یا گرم کردنِ خود صحبت می‌کردیم اما امسال برخی از مردم به هیچ کدام از این دو دسترسی ندارند.»
کیتی آستین مورگانِ ۳۸ساله
کیتی به همراه دختر ۸ساله‌اش بعد از تحویلِ آپارتمانش در بریستول به خانه مادرش در باث رفت. او در مورد وضعیت خود می‌گوید: «ما منتظر گرفتنِ وام مسکن بودیم و قرار بود خانه‌ای بخریم اما برای گرفتنِ وام دچار مشکل شدیم. زمانی که نوبت به ما رسید گفتند فعلا وام نمی‌دهیم. فعلا مجبورم برای مدتی با مادر زندگی کنم تا اینکه خانه‌ای برای خودم اجاره کنم.»
این مادر اینطور ادامه می‌دهد: «البته من وضعیت بهتری نسبت به برخی دیگر از افراد دارم. شغل حرفه‌ای دارم، اما با این حال به سختی از پسِ هرینه‌های زندگی‌ام برمی‌آیم. از خریدنِ خانه ناامید شده‌ام چون آنها اقتصاد را به هم ریخته‌اند. عده‌ای هر روز ثروتمندتر می‌شوند و تمام سهام مسکن را می‌خرند و ما همچنان مستاجر می‌مانیم.»
درک مکیِ ۴۵ساله
درک در بتلفیلد، گلاسکو زندگی می‌کند. یک شغل تمام وقت دارد اما چون اجاره بها افزایش پیدا کرده به دنبال راه‌هایی برای پس‌انداز درآمد خود است. او از هزینه‌ی بالای انرژی می‌گوید: «دولت در حال حاضر ۶۶ پوند در ماه به من می‌دهد، اما این فقط به افرادی کمک می‌کند که خانواده‌ی کوچکی دارند. من یک فرزند دارم حتی اگر خودم هم بخواهم در هزینه‌ی انرژی صرفه جویی کنم اما نمی‌خواهم برای فرزندم مشکلی پیش بیاید. من باید مطمئن شوم که او به اندازه‌ی کافی گرم می‌شود. بنابراین هزینه‌ی انرژی‌ای که من پرداخت می‌کنم زیاد است.»
او می‌گوید: «مردم در تقلا برای پرداخت صورت حساب‌های خود تحت فشار هستند. پولی که ما در قبوض انرژی می‌پردازیم به اقتصاد ما بازنمی‌گردد. فقط چند نفر را ثروتمندتر و ثروتمندتر می‌کند. این روزها باید محدودیتی برای ثروتمند شدن افراد وجود داشته باشد.»
این شهروند انگلیسی می‌گوید: «اجاره من به تازگی بیش از ۵۰ درصد افزایش یافته است، از ۴۵۰ پوند به ۷۰۰ پوند. جهش ۵۰ درصدی مسخره است. مردم واقعاً به سختی و ساعات بیشتری کار می‌کنند، استرس بیشتری می‌کشند و زمان کمتری را با خانواده‌شان می‌گذرانند، فقط برای اینکه بتوانند قبض‌ها را بپردازند.»
جان و مارگارت
این زن و شوهر ۸۲ و ۷۶ساله در گلاسکو زندگی می‌کنند. مارگرت می‌گوید: «ما مدت‌ها بود که به آسدا نرفته بودیم. چند هفته پیش رفتیم و من از افزایش قیمت‌ها وحشت کردم.»
جان می‌گوید: «من دو درآمد بازنشستگی دارم که هر دو درآمد با افزایش قبوض انرژی کاملاً بلعیده می‌شود. اینجا افرادی هستند که فقط حقوق بازنشستگی پایه دولتی می‌گیرند و نه بیشتر. بسیاری از زنان اینجا بیوه هستند. چگونه می‌خواهند با این وضعیت کنار بیایند؟ آنها در فصل سرما چگونه زندگی خواهند کرد؟»
این شهروند انگلیسی می‌گوید: «مردانِ حزب کارگری که در پایان جنگ به قدرت رسیده بودند باید تنشان در گور بلرزد. آنها سعی کردند عدالت را در کشور کسترش دهند اما به نظر می‌رسد سیاستی که آنها به دنبالش بودند کاملا برچیده شده است.»
فریزر
فریزر دیوین یکی از بنیانگذاران یک موسسه خیریه سلامت روان مردان در درامچپل، گلاسکو است. او می‌گوید: «ما شروع به جمع آوری اسباب بازی‌ها برای کریسمس کرده‌ایم. پنجاه و پنج درصد از خانواده‌های گلاسکو باید برای تهیه هدایای کریسمس فرزندان خود هزینههای دیگرشان را کاهش دهند، در حالی که آنها همین الان هم از خیلی از هزینههای زندگی زده‌اند.»
انتهای پیام/د
منبع: ایسنا
نظرات بینندگان
