کارشناس مسائل رسانه در خصوص تأثیرات منفی فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی بیان کرد: متأسفانه اولین آسیب شبکه‌های اجتماعی بی‌ارزش شدن وقت و عمر افراد است. قبل از وجود این شبکه‌های اجتماعی مردم اهمیت بیشتری برای وقت خود قائل بودند و سعی می‌کردند استفاده مفیدتری از وقتشان داشته باشند؛ ولی در حال حاضر عنصر زمان فراموش شده و وقت تبدیل به یک عنصر بی‌ارزش شده است.

وی عنوان کرد: شبکه‌های اجتماعی در همه زمینه‌ها اعم از لباس، خوراک و زندگی مشترک باعث تنوع‌طلبی شده‌اند و به همین خاطر کسی به دارایی خود قانع نیست.

کمال با بیان اینکه در شبکه‌های اجتماعی تلفیقی از آسیب‌های جسمی و روحی – روانی نهفته است گفت: در این شبکه‌ها چیزی به اسم ورزش نیست و اگر هم باشد خیلی محدود است. به‌خاطر وابسته شدن افراد و وجود کسب‌وکارها به فضای مجازی تحرک در جامعه کم شده است و افراد تمایلی به ورزش و تحرک ندارند. افراد به‌خاطر فعالیت در شبکه‌های مجازی کم‌حوصله، کم‌خواب، کم‌توان و ضعیف شدند. حتی میانگین خواب دانش‌آموزی که در سن رشد است هم خواب منظم و عمیقی ندارد.

این کارشناس مسائل رسانه و مدرس فضای مجازی خاطرنشان کرد: شبکه‌های اجتماعی در درازمدت افراد را دچار مشکل رشد قد و بیماری‌های جسمی و روانی متعددی می‌کند. بهره‌بردن از فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی در کنار مزایای کمی که دارد معایب زیادی دارد که کم‌توجهی به عناصر روحی و روانی از مشکلات بزرگ استفاده از این فضاها است.

وی افزود: تأثیر این شبکه‌های اجتماعی به این حد رسیده که حتی نوجوانان و جوانان در مسجد هم با گوشی خود درگیر اند و بازی می‌کنند. ذهنشان متمرکز نیست و پراکنده است.

کمال بیان کرد: متأسفانه مدیریت فضای مجازی را در کشور زیاد جدی نگرفتیم. بارها تأکید شده که این فضا ول و رها است؛ اما کسی تأثیرات منفی این فضا را جدی نگرفته است. باید مدیریت فضای مجازی را از پایه‌های جامعه یعنی خانواده‌ها شروع کنیم. بعضاً خانواده‌ها آسیب را می‌بینند؛ ولی راهکاری برای مدیریت آن بلد نیستند و متأسفانه برخی مسیر غلطی را در پیش گرفته‌اند.

مدرس فضای مجازی و سواد رسانه با تأکید بر اینکه اگر خواهان جامعه‌ای پر امید، پر نشاط و باانگیزه در آینده هستیم باید مدیریت فضای مجازی را در کشور و خانواده جدی بگیریم گفت: دهه نودی‌ها به‌خاطر استفاده بیش از حد از فضای مجازی و بازی با برنامه‌هایی که مناسب سنشان نیست بچه‌های ناامید، بی‌انگیزه، کم‌تحرک و پرخاشگری هستند. متأسفانه اگر با همین روند پیش برویم با ورود هوش مصنوعی وضعیت تشدید می‌شود و در آینده کودکان خلاقی نخواهیم داشت.

وی با بیان اینکه خانواده‌ها ترسیم‌کننده راه و مسیر درست برای فرزندان خود هستند و به آینده فرزندان جهت می‌دهند خاطرنشان کرد: باید با قانون‌گذاری، نظارت و مدیریت درست به مسیرشان جهت بدهیم و به سمت درست ببریم.

کمال مطرح کرد: در واقع اینترنت و فضای مجازی ابزاری برای نظارت بر دنیاست نه گسترش ارتباطات دنیا. باید خانواده‌ها و علی‌الخصوص دانش‌آموزان را نسبت به اثرات مخرب فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی آگاه کنیم.

این کارشناس مسائل رسانه با بیان اینکه برنامه‌ها و تولیدات تلویزیون ملی نتوانسته آن طور که بایدوشاید نیازهای خانواده ایرانی را تأمین کند و مروج سبک زندگی ایرانی‌اسلامی باشند اظهار کرد: اکثر داستان‌هایی که در فیلم‌ها و سریال‌های ایرانی داریم در جامعه ما وجود ندارد. حتی می‌توان گفت که توهمات ذهنی نویسنده، کارگردان و یا تهیه‌کننده اثر است. داستان‌های فیلم‌ها اغلب ربطی به حقایق جامعه ما ندارد و از طرفی اصلاً آموزنده هم نیستند و اکثر افرادی که در این فیلم و سریال‌ها بازی می‌کنند در زندگی شخصی و فضای مجازی مبلغ اعمال منفی هستند.

وی در پایان با تأکید بر نقش پر رنگ رسانه‌های ملی در ترویج سبک زندگی ایرانی اذعان داشت: در کشورهای غربی تلویزیون ملی نقش بسیار پر رنگی در فرهنگ‌سازی دارد و روی رسانه‌های ملی خود در برنامه‌های آموزشی و فرهنگی خیلی حساب می‌کنند؛ ولی ما در این زمینه خوب عمل نکردیم و سطح متوسطی داریم. البته هنوز هم تلویزیون ما پر مخاطب است و باید در این زمینه توجه بیشتری به خرج داد.

آخرین خبر/