روزنامه "روزالیوسف" نوشت: حسنی مبارک برای انجام یک معامله سیاسی با انقلابیون اعلام آمادگی کرده و گفته به چند شرط حاضر است اطلاعاتی را درباره اموال غارت شده مصر و توافق نامه گازی با رژیم صهیونیستی ارائه دهد. شرط های حسنی مبارک اینها هستند:

1 - مختومه شدن پرونده وی و اعضای خانواده اش در مصر
2 - در اختیار داشتن مهلت سه روزه برای حساب رسی دارائی های خود در مصر
3 - صدور اجازه خروج از کشور برای وی و اعضای خانواده اش
4 - برگزاری مراسم بزرگداشت برای وی به هنگام خروج از کشور با توجه به نقش آفرینی وی در جنگ 1352 (1973 میلادی) مشابه آنچه برای ملک فاروق برگزار شد.
5 - پرداخت ماهانه 95 هزار پوند انگلیس به عنوان مقرری به وی

اعلام این مطالب توسط حسنی مبارک، از جهات مختلف قابل تأمل است و شرایط خاص مصر وآن دسته از کشورهای عربی که انقلاب کرده اند را نشان می دهد. توجه دقیق به ابعاد این وضعیت، می تواند هشدارهای مهمی را که به عنوان واقعیت های تلخی در زیر پوست انقلاب ها در کشورهای عربی و شمال آفریقا جا خوش کرده اند، آشکار کند. این هشدارها را می توان در سه بخش جداگانه مورد توجه قرار داد.

بخش اول، ناتمام ماندن انقلاب هاست. از روز اول که حسنی مبارک با سپردن حکومت به نظامیان کنار رفت کاملاً قابل درک بود که این یک کنار رفتن صوری و ظاهری است. ژنرال طنطاوی و سایر نظامیان عضو شورای عالی نظامی حاکم بر مصر که حاکمیت بعد از حسنی مبارک را برعهده گرفتند. همکاران و فرمانبران و دست نشاندگان وی بودند و کاملاً مشخص بود که براساس یک طرح فریبکارانه به صحنه آمده اند تا رژیم دیکتاتوری

را در شمایلی دیگر حفظ کنند و برای آینده نیز طبق نقشه ای که در اختیار دارند برنامه ریزی کنند و دستورات را به اجرا در آورند. مقاومت هائی که نظامیان حاکم بر مصر طی یکسال گذشته در برابر خواست انقلابیون کردند تا جائی که کار به تظاهرات اعتراضی و کشتار و بازداشت انقلابیون کشیده شد، نیز همین واقعیت را نشان داد. 
طولانی کردن ماجرای محاکمه حسنی مبارک و فرزندان و همدستان وی و مظلوم نمائی هائی که به نفع وی صورت گرفت نیز بخشی از همین طرح بود که بسیار دقیق به اجرا در آمد بطوری که اکنون منجر به طلبکاری دیکتاتور از انقلابیون شده و کسی که 30 سال مردم مصر را تحت شدیدترین خفقان و فشار و کشتار و شکنجه قرار داده بود و آمریکا و رژیم صهیونیستی را بر آنها مسلط کرده بود، حتی بعد از برکناری از حکومت نیز برای مردم شرط می گذارد و خود را طلبکار می داند.

بخش دوم، وجود خیانت های بزرگ و پیچیده ایست که هنوز مردم مصر از آنها اطلاع دقیقی ندارند. این نکته در سخنان حسنی مبارک که گفته است من حاضرم درصورتی که به شرط هایم عمل شود اطلاعاتی را درباره اموال غارت شده مصر و توافق نامه گازی با رژیم صهیونیستی را فاش نمایم، نشان می دهد پشت پرده روابط وی با آمریکا و رژیم صهیونیستی ماجراهای فراوانی وجود داشته و خیانت های بزرگی توسط وی به ملت و کشور مصر صورت گرفته که یکسال بعد از پیروزی انقلابیون و تلاش هائی که مردم برای به دست آوردن اطلاعات محرمانه از عملکرد رژیم مبارک نیز هنور چیزی از آنها در اختیار انقلابیون و مردم مصر قرار نگرفته است.
 
این واقعیت نیز از عمق نفوذ بقایای رژیم حسنی مبارک در دستگاه حکومتی مصر خبر می دهد و مردم این کشور را با این هشدار بزرگ مواجه می کند که برخلاف تصوری که دارند نظام حکومتی مصر همچنان در اختیار حسنی مبارک و مهره های او قرار دارد و انقلابیون هنوز در آغاز راه قدم بر می دارند، البته اگر گفته نشود دچار عقبگرد شده اند! هر چند ممکن است حسنی مبارک این ترفند را برای جلوگیری از صدور حکم دادگاه علیه خود بکار برده باشند، ولی در آن صورت نیز در واقعیت های

گفته شده تغییری حاصل نمی شود.
بخش سوم، به نقشه ای که برای آینده حکومت مصر ترسیم شده و اکنون درحال اجرائی شدن است مربوط می شود. هر چند رسانه ها با سرو صدای زیاد از تسلط "اسلام گرایان" بر مجلس مصر خبر داده اند و این واقعه را نشانه تسلط مسلمانان بر حاکمیت این کشور دانسته اند، ولی آیا به این سؤال فکر کرده اند که این "اسلام گرایان" چه کسانی هستند؟

در پاسخ به این سؤال، یک واقعیت تلخ اینست که هم اکنون بیش از 25 درصد کرسی های مجلس مصر در اختیار سلفی هاست. سلفی ها دقیقاً همان کسانی هستند که ظاهری بشدت افراطی دارند ولی در باطن با شدت بیشتری به آمریکا و رژیم صهیونیستی خدمت می کنند.
 در زمینه سازش کردن نیز سلفی ها استادان ماهری هستند. حدود 50 درصد کرسی های مجلس مصر نیز در اختیار اخوان المسلمین قرار دارد که هر چند از ویژگی های آنها متعادل بودن است ولی آنها نیز برای کنار آمدن با آمریکا و رژیم صهیونیستی مشکلی ندارند. 
این دو واقعیت اگر کنار هم گذاشته شوند، مشخص خواهد شد که "اسلام گرایان" در مصر چه کسانی هستند و با توجه به همین واقعیت، نقشه ای که برای آینده حکومت ترسیم شده و اکنون درحال اجرائی شدن است، تناسب عجیبی با آنچه دیکتاتور مخلوع مصر به عنوان شرط های پنجگانه برای فاش کردن اطلاعات بازگو نشده کشورش در نظر گرفته است دارد.

مشابه همین وضعیت در سایر کشورهای انقلاب کرده عربی و شمال آفریقا وجود دارد، وضعیتی که آمریکا و رژیم صهیونیستی احساس می کنند می توانند آن را تحت کنترل خود داشته باشند و تمام دستاوردهای انقلابیون این کشورها را به نفع خود مصادره کنند.
 این، نتیجه موج سواری آمریکا در این کشورها و غفلت دیگران از واقعیت های پیدا و پنهان است.

 شاید در ماه های اول بعد از پیروزی انقلاب در مصر، کسی تصور نمی کرد روزی دیکتاتور مصر به خود اجازه طلبکاری از مردم را بدهد، ولی اکنون او زمینه را برای طلبکاری کردن مساعد می بیند. همه باید برای اینکه دیکتاتورها طلبکار نشوند، تدابیری بیاندیشند.