طبل تحريم انتخابات سوراخ از كار در آمد
روزآن لاين در مطلبي به قلم آرش بهمني از روزنامه نگاران زنجيره اي فراري نوشت: چندين ماه است كه اصلاح طلبان و گروه هاي سبز، بر طبل «تحريم فعال» در انتخابات مي كوبند. البته «تحريم فعال» نيز چون بسياري از مفاهيم ديگري كه توسط اين افراد به كار گرفته شده، هرگز داراي تعريف روشن و مشخصي نبود؛ همه آنچه كه گفته شد، سخناني كلي بود از لزوم به كارگيري تاكتيك «تحريم فعال» در انتخابات. اما چگونه؟ با چه ابزاري و در پناه كدام تاكتيك و استراتژي؟ هرگز مشخص نشد. در اين ميان هرگونه سؤال، نقد و يا تلاش براي تدقيق اين مساله، از سوي مدعيان «مصلحت» با واكنش روبه رو شد كه مبادا در «مقطع حساس كنوني» خللي در صفوف به هم پيوسته مبارزان ايجاد شود. آنان چنان در قلب مفاهيم و تهي كردن آن از معنا كوشيدند كه حتي «عدم شركت» را نيز به مثابه تحريم فعال معنا كردند، لايك هاي فيس بوك، راي هاي بالاترين، عكس هاي فرندفيد و توييت هاي توييتر را به مثابه پيروزي خود معنا كردند و به مصداق «خود گويي و خود خندي، به به چه هنرمندي»، هزاران مرحبا بر دورانديشي خود گفتند! واقعيت آن است كه جنبش سبز و شوراي هماهنگي سبز به عنوان نماد رهبري آن، مدت هاست كه در دايره بسته گرفتار مانده اند: جمعي بسته و ناشناس، خود آكسيون ترتيب مي دهند، تاكتيك و استراتژي تعيين مي كنند و چندي بعد، براي خود درود مي فرستند!
روز آنلاين لفاظي هاي محافل ضدانقلاب و مشترك درباره آزاد و سالم نبودن انتخابات و دعوت به تحريم نوشت: اين امر مثبت زماني شكل تراژيك و حتي كمدي به خود مي گيرد كه هيچ تدبيري انديشيده نشود. اين مسئله از سويي نيز به معناي آن است كه برخي قائلان به تز «تحريم فعال» خود نيز نمي دانستند كه از چه سخن مي گويند، و تصورشان اين بود كه تحريم فعال، تنها به معناي «خانه نشيني در روز دوازده اسفند است». برداشت آنان از تحريم فعال، در واقع چيزي نبود جز آنچه كه در سال هاي گذشته روشنفكران را به آن متهم مي كردند؛ انفعال! آنچه كه در اين مدت اتفاق افتاده، اساسا چيزي نيست جز انفعال در مقابل حاكميت و انتخابات آن.
نويسنده تصريح مي كند: فرصت تبليغات رسمي و غيررسمي انتخابات، آمد و رفت؛ تقريبا در هيچ نقطه اي از ايران، خبري از تجمع در ستادها، به چالش كشيدن ها، تلاش براي استفاده از پتانسيل نارضايتي و... به چشم نخورد، هيچ فعاليتي براي تحريم فعال نشد، حتي روز 25 بهمن نيز، كه مي توانست مدخلي مناسب براي آشتي دوباره مردم با سياست خياباني باشد، سوخت شد و از دست رفت. اين افراد حتي قادر به تغيير زمين بازي نشدند و در زمين حكومت بازي كردند؛ آنها دست به تحريم «انتخابات» مجلس نهم زدند و هرگز هم نگفتند كه اساسا كدام مشخصه يك «انتخابات» در اين بازي وجود داشت؟ اكنون با خيال راحت، حاكميت اين پروژه را پيش مي برد. انتهاي اين ماجرا و موضع شوراي هماهنگي سبز مشخص است؛ تشكر از حضور حماسي مردم در انتخابات!