عباس عبدي پيش از اين با حمايت از فاصله گذاري خاتمي با جنبش سبز و خط تحريم انتخابات مجلس، تاكيد كرده بود جنبش سبز، اصلاح طلبان را به بن بست در استفاده از ظرفيت هاي خود كشاند و گردانندگان آن مي خواستند خاتمي را به انتحارتحريك كنند. او همچنين با اشاره به برخي تحليل ها كه عبدي از جنبش سبز جدا شده، گفته بود من هرگز در جنبش سبز نبوده ام كه بخواهم از آن خارج شده باشم.
در واكنش به مواضع عبدي كه عمدتا حمله به مواضع يكي از نويسندگان «جرس» بود، اين سايت اينترنتي با چند هفته تاخير نوشت: آقاي عبدي در پاسخ به ايرادي كه او را به خروج از جنبش سبز «متهم» كرده، پاسخ دندان شكني داده به اين مضمون كه هرگز در درون جنبش سبز نبوده است تا از آن خارج شده باشد! اين پاسخ با وجود صراحتش نادرست است. همه مي دانيم كه آقاي عبدي در جريان فعاليتهاي انتخاباتي سال 88 از فعالان و مشاوران سرشناس مهدي كروبي بود. نامزدي كه نسبت به بقيه داوطلبان شعارهاي راديكال تري را مطرح مي كرد و يكي از بالابرندگان تقاضاها و مطالبات بود.
نويسنده (مليحه-م) كه يكي از اعضاي فراري گروهك فدائيان خلق است و با جرس (وابسته به كديور) همكاري مي كند(!) مي افزايد: من نمي دانم آقاي عبدي در آن زمان چه تبييني از تندروي يا زياده خواهي داشتند اما امروز كه در نوشته ها و اظهارات فراوان جنبش سبز را حامل اين گرايشها ديده اند، اين پرسش براي من و حتما بسياري ديگر مطرح مي شود كه ايشان فعاليت خود و كانديداي مورد نظرشان را در آن دوره چگونه خارج از جنبش سبز ارزيابي مي كرده اند يا مي كنند؟
اين عضو گروهك منحله فدائيان خلق تاكيد عبدي بر لزوم فاصله گذاري ميان اصلاح طلبان و جنبش سبز را «كجراهه» توصيف كرد و نوشت: من همواره در هر فرصتي از ضرورت اتكا به مشي اصلاح طلبانه و نمونه بي نظير آن يعني دولت اصلاحات دفاع كرده ام اما مشكل پيش مي آيد وقتي عبدي بازگشت به راهبرد اصلاحات را با تعيين تكليف با جنبش سبز مترادف مي كند. من هميشه تاكيد كرده ام كه اصلاح طلبان- همان اصلاح طلبان موسوم به دولتي- موفق ترين اپوزيسيون در تاريخ مبارزات سياسي ايران بوده اند. آقاي عبدي هم ظاهرا براي بازگشت به استراتژي اصلاحات بر اين پايه ايستاده اند. اما تفاوت استدلال ما در بيان چرايي موفقيت اصلاحات چنان است كه گويا ايشان بازگشت به آن را در روي گرداندن از جنبش سبز مي بينند در حالي كه من جنبش سبز را يكي از نشانه هاي تاثيرگذاري جنبش اصلاحات مي بينم و اساسا نمي توانم بدانم كه چگونه مي توان آن تكان هاي عظيم سياسي در خرداد 88 را بدون گذر از دوم خرداد76 متصور شد.
يادآور مي شود آشوبگري و امتداد آن ( تا سر حد جسارت به ساحت امام حسين(ع) و بنيانگذار جمهوري اسلامي و حذف اسلام در جمهوري اسلامي) در فتنه 88 و سپس تحريم علني انتخابات مجلس هشتم، هويت صهيونيستي- آمريكايي فتنه سبز را آشكار كرد و هزينه هاي گزافي را بر دوش اصلاح طلباني گذاشت كه با جريان فتنه همراهي كرده بودند.

انتهای پیام/20