شیرازه - علی رغم اینکه نمایندگان مجلس علاوه بر حقوق ماهیانه هزینه‌هایی هم بابت مسکن، ماشین، دفتر و بلیط هواپیما برای رفت و آمد به حوزه انتخابیه از مجلس دریافت می‌کنند اما همچنان برخی از آن‌ها حقوق خود را مکفی نمی‌دانند.

در همین زمینه متاسفانه اخیرا دو تن از نمایندگان استان فارس حقوق دو و نیم میلیونی را کافی ندانسته و خواستار افزایش آن شده اند.

حالا بهتر می فهمیم چرا از مجلس شورای اسلامی ما صدای دادخواهی از محرومین، پابرهنگان و طبقه مستضعف جامعه،آنچنان که علی(ع)می گفت«:الله الله فی الطبقه السفلی...خدا را خدا را درخصوص طبقات پایین ومحروم جامعه که هیچ چاره ای ندارند»بلند نمی شود. چون درصورتی می توانی فریاد بزنی که خودت به چیزی بسته نباشی واگر پیرو علی فریاد دادخواهی سر دادی مجبوری همانطور که علی می گفت زندگی کنی.

امیرالمومنین(ع) فرمود:ائمه حق وحاکمان درحکومت اسلامی و روحانیون وعلمای دین وحاکمان دین باید سطح زندگیشان از سطح متوسط مردم به پایین باشد تا بتوانند دین را درست تبلیغ و درست اجرا کنند.

سطح متوسط زندگی مردم را همه دارند می بینند، این دیگر نیاز به اعداد و ارقام ندارد حالا مقایسه کنید باسطح زندگی نمایندگانشان سطحی که بواسطه نماینده بودن و باقانون مصوب خودشان به آن رضایت داده اند.تسهیلات مسکن، خودرو، راننده وتسهیلات مالی بلاعوضی مانند 100میلیون تومان سال گذشته و حتی داستان تلخ حقوق مادام العمر! وحالا هم که ریش و قیچی را دست خودشان دیدند چرا برای چندصدمیلیون تومان جهت رفاه حال خودشان کلاه قانونی نگذارند؟

در زمانه ای که بواسطه تحریم ها و ناکارآمدی مسئولین در دولت و مجلس و اخلال در بازار توسط سودجویان بیشترین فشار بر توده های مردم تحمیل می شود، و بیشتر از همیشه پای انقلاب و نظام ایستاده اند، شما آقایان نماینده مدعی اصولگرایی با چه رویی چنین طلبی می کنید؟ مگر شما با بقیه مردم چه تفاوتی دارید که اینچنین طلبکارانه به بیت المال نگاه می کنید؟ وقاحت زمانی به اوج می رسد که وضعیت خود را با نمایندگان دیگر کشورها مقایسه می کنند، فاین تذهبون؟!

راجع به مسکن و هزینه های چندصد میلیونی که به این بهانه به نمایندگان داده می شود، در این مورد باید مثل سایر کارکنان دولت عمل شود و خانه های سازمانی برای این منظور درست شود تا برای همه دوره ها هر نماینده ای که مایل بود درآنها ساکن شود اگر نه که نماینده با پول خودش هرطور مایل بود زندگی کند.

امیرالمومنین که تالحظه شهادتشان مدام داد ازطبقات محروم وستمدیده می زد برای این بود که دنیا را سه طلاقه کرده بود وبه فرموده خودش «درحالی که می توانست ازعسل پاک ومغز گندم وبافته های ابریشم برای خودش غذا ولباس فراهم آورد»،تسلیم هوای نفس نشد واز دنیا به دو جامه فرسوده و دوقرص نان رضایت داد.

آقایان مدعی اصولگرایی و ولایت که دقیقا با همین ادعاها از مردم رای گرفتید قسم حضرت عباس شما را باور کنیم یا دم خروسی که مدت هاست بیرون زده؟! حضرات اصولگرا از این جبهه و آن جبهه چرا اعتراضی نمی کنید یا عده ای هم اعتراض می کنید که چرا حقوقمان کم است؟! کمی رفتار و منش خود را با فرمایشات ولایت تطبیق دهید، خواهید دید میان شعار و عمل هزاران فرسنگ فاصله است:

«آن وقتى كه جوان حزب‌اللهى ما به جهاد يا به سپاه يا به فلان وزارتخانه مى‌رفت و به او مى‌گفتند كه چه‌قدر حقوق مى‌خواهى، مى‌گفت اين حرفها چيست، مگر من براى حقوق آمده‌ام؟ اصرار مى‌كردند كه بالاخره زندگى خودت و زن و بچه‌ات بايد بگردد؛ يك چيزى بگير. به نظر شما اينها افسانه است؟ به نظرم اگر شما برويد در دنيا اين را نقل كنيد، چنانچه كسى وضع چند سال قبل ما را نديده باشد، خواهد گفت كه افسانه است؛ ولى اين واقعيت است. اين رويداد، در همين ايران و در همين تهران و در همين وزارتخانه‌هاى ما اتفاق افتاد؛ يكى، دو مورد هم نبود. نماينده‌ى مجلس وقتى اول بار به او حقوق دادند، خجالت كشيد حقوق را بگيرد! بعضى از دوستان ما در دوره‌ى اول نمايندگى مجلس، شرمشان آمد و ننگشان كرد كه حقوق بگيرند! گفتند ما حقوق بگيريم؟!»

«من الان اعلام مى‌كنم و قبلاً هم نوشتم و اين را گفتم كه آن وقتى كه آقايان امكانات شخصى دارند، حق ندارند از امكانات دولتى استفاده بكنند. اگر ماشين داريد، آن را سوار شويد و به وزارتخانه و محل كارتان بياييد؛ ماشين دولتى يعنى چه؟ واللَّه اگر من از طرف مردم مورد ملامت قرار نمى‌گرفتم كه مرتب ملاحظه‌ى جهات امنيتى را توصيه مى‌كنند، بنده با ماشين پيكان بيرون مى‌آمدم»

«مسؤول نظام جمهوری اسلامی حق ندارد به اعیان و اشراف و پولدارها نگاه کند و زندگی خود را با آنها بسنجد؛ حق ندارد خود را با نظایر و اشباه خود در حکومتهای طاغوتی بسنجد. آری؛ در دستگاههای طاغوتی، یک وزیر، یک مدیر کل و یک رئیس، از زندگیهای آن‌چنانی برخوردارند؛ ما هم امروز بیاییم و خود را با آنها بسنجیم و بگوییم ما هم وزیر و مدیریم!؟ نه؛ در نظام اسلامی این‌گونه نیست. در نظام اسلامی، این مأموریت، طعمه نیست؛ یک مسؤولیت و یک خدمت و یک وظیفه بر گردن انسان است»

 «برادران! من و شما داريم از آن ذخيره مى‌خوريم؛ فراموش نكنيد، آن را مردم ديدند. نمى‌شود ما در زندگى مادّى مثل حيوان بچريم و بغلتيم و بخواهيم مردم به ما به شكل يك اسوه نگاه كنند؛ مردمى كه خيليشان از اوليات زندگى محرومند».

«...مگر اعتماد مردم باقی می ماند؟ مگر مردم کورند؟ آقایان مگر مردم نمی بینند که ما چگونه زندگی می کنیم»

حال  خودتان قضاوت کنید دراین شرایط بد اقتصادی، مردم با این اقدامات و سخنان شما چقدر می توانند نسبت به نمایندگانشان اعتماد داشته باشند؟

«پيوند حقيقى با مردم، مستلزم حضور در ميان آنان و دور نشدن از سطح متوسط زندگى آنان است. ساده زيستى و پرهيز از اسراف و پرهيز از هزينه كردن بيت‌المال در امور شخصى و غير ضرورى، شرط لازم براى حفظ اين پيوند است. ترويج فرهنگ اشرافيگرى و تجمل و سفرهاى پرهزينه و بيهوده‌ى خارجى از كيسه‌ى مردم، دور از شأن نمايندگى و عامل گسيخته شدن پيوند نماينده با مردم است.»

«نمايندگان محترم غالباً وابسته به قشرهاي متوسط و برخاسته از متن توده‏‌هاي ميليوني مردم‏‌اند، توقع مي‌رود كه ميان آنان و توده‏‌هاي مردم به ويژه مستضعفان و محرومان، رابطه‏‌اي مداوم برقرار باشد و رنجها و محروميتها و خواستهاي حقيقي و فوري اين قشرها، در مجلس كه خانۀ ملت و محل اميد آن است، انعكاسي شايسته بيابد. نماينده‏‌اي از همت و نظر بلند برخوردار است كه از صف صدرنشينان و برخورداران عبور كرده خود را به دورافتادگان و كوته‌‏دستان برساند و با آنان و براي آنان باشد.»

یا آنجا که امام خمینی(ره) فرمودند: «وكلای مجلس از طبقه ای باشند كه محرومیت و مظلومیت مستضعفان و محرومان جامعه را لمس نموده و در فكر رفاه آنان باشند، نه از سرمایه داران و زمین خواران و صدرنشنیان مرفه و غرق در لذات و شهوات كه تلخی محرومیت و رنج گرسنگان و پابرهنگان را نمی توانند بفهمند.»