هواي تازه
به گزارش شیرازه خدايا! از خيمه گاه رحمتت بيرونمان نكن. از آستان مهرت نوميدمان مساز. آرزوها و انتظارهايمان را به حرمان مكشان.
خداي من! اگر آنچه از تو خواسته ام، عنايت فرمايي، محروميت از غير از آن، زيان ندارد و اگر عطا نكني هرچه عطا جز آن منفعت ندارد.
خداي من! چگونه ممكن است به ورطه نوميدي بيفتم در حالي كه تو مهربان و صميمي وجوياي حال مني. خداي من! تو چقدر به من نزديكي با اين همه فاصله اي كه من از تو گرفته ام...خدايا تو كي نبودي كه بودنت دليل بخواهد؟ تو كي غايب بوده اي كه حضورت نشانه بخواهد؟ تو كي پنهان بوده اي كه ظهورت محتاج آيه باشد؟
خداي من!مرا از سيطره ذلت بار نفس نجات بده و پيش از آنكه خاك گور، بر اندامم بنشيند از شك و شرك، رهايي ام بخش.
خدايا! من به گناهانم معترف و مقرّم پس تو به كرمت از من در گذر...من همانم كه به نعمت و عطايت اعتراف دارم و باز به گناهان رجوع نمودم پس معترفم از آن گناهان... مرا ببخش اي خدايي كه گناهان بندگانت هيچ تو را زيان نخواهد داشت . ..اي آنكه با كمال زيبايي و نورانيت خويش، آنچنان تجلي كرده اي كه عظمتت بر تمامي ما سايه افكنده...
فرازي از دعاي عرفه
انتهای خبر/ص
