به گزارش شیرازه به نقل از شفقنا، اینجا کربلاست؛ سرزمینی که شاهدی بوده است بر واقعه ای که بزرگی و عظمت آن، حیرت انگیز است. روز عاشورا یادآور ایستادگی آزادمرد تاریخ در برابر ظلم است؛ مقابله حق و باطل، تقابل آگاهی و جهل و رویارویی آزادگی و ظلمت است.

به گزارش خبرنگار اعزامی شفقنا (پایگاه بین المللی همکاری های خبری شیعه) به کربلای معلی، از روزهای گذشته، دوستداران حقیقت و عاشقان آزادی و آزادگی در قالب دسته های عزاداران حسینی از شهرهای مختلف عراق و ایران به حرم های شریف ابا عبدالله (ع) و حضرت عباس وارد می شوند.

گویی همه آمده اند تا حسین را یاری کنند اما کجایند یارانی که سیدالشهدا (ع) ندایشان داد؟ «هل من ناصر ینصرنی»، صدایی که از اعماق تاریخ شنیده می شود، نیازی نیست تا قد بکشی، آشناست، گوش ها را باید آزاد کرد. از میان همهمه طبل ها و سنج ها به گوش می رسد، نیازی به مسلمانی نیست، آزاده باید بود اینجا.

در هر گوشه حرم حضرت امام حسین (ع) دسته های عزاداری به زبان خود و با آداب و فرهنگ خود در سوگ اباعبدالله نشسته اند. در گوشه ای ترک زبانان، حسین حسین می گویند و بر طبل ها می کوبند، عده ای از اعراب لبیک گویان به دور ضریح می چرخند و فریاد می زنند «لبیک یا حسین».

گروه هایی از عزاداران نیز با پذیرایی از زایران در جای جای شهر به ویژه اطراف حرمین در سوگ پیشوایشان مشارکت می کنند.

تعدادی از زایران هندی با صدای بلند مشغول عرض ارادت هستند؛ نوع و سبک عزاداری هندیان توجه دیگران را به خود جلب کرده و با اشک آنان اشک می ریزند.

شیعیان پاکستان، افغانستان، هند، ایران، لبنان و شهرهای مختلف عراق هر یک به سبک خود عزاداری می کنند.

طبقات جدید الاحداث حرمین، پذیرای زوار هستند. مداحان و عزادارن در سجایای شخصیت حسین  (ع) صحنه های مختلف را توصیف می کنند.

گیت های مختلف بازرسی  در خیابان های منتهی به حرم قرار دارد. وسایل زوار بازرسی می شوند تا امنیت آنها و حرم های شریف تامین شود. رسانه های مختلف برای پوشش عزاداری باشکوه شیعیان در کربلا مستقر شده اند.

رجزخوانی های عربی و شعار دادن ها از هر سو به گوش می رسد و در این میان صدای دسته بزرگ عزاداران آذری و شیوه خاص آنها در عزاداری توجه زایران دیگر کشورها را به خود جلب می کند.

یکهزار و 373 سال از واقعه عاشورا می گذرد اما صدا هنوز همان صداست؛ هل من ناصر ینصرنی؟

/ک