«سازمان میراث فرهنگی» یا ارثیه «حاشیه سازان دولت»؟

سازمان میراث فرهنگی به میدان بازی سیاسی! تبدیل شده و تا کنون لطمه های بزرگی به بدنه گردشگری فارس وارد کرده که نه تنها باعث تخریب آثار ارزشمند تاریخی فارس شده بلکه سوء استفاده از ظرفیت این میراث کهن و جاودان ابزاری شده است برای بهره برداری های زودگذر و مقطعی سیاسی و سلیقه ای.

به گزارش شیرازه، استان فارس در طول تاريخ همواره يكي از مراكز شكوفايي و گسترش تمدن پارسي در جهان به شمار مي آمده است. بناهاي تاريخي ارزشمندي چون پاسارگاد، تخت جمشيد، بيشاپور، شهر گور و كاخ اردشير بابكان فيروزآباد و... بيانگر فرهنگ و تمدن درخشان تاريخي ايران زمين می باشند، شهری که به عنوان سومین شهر مذهبی ایران، جلوه‌گاه باشکوه خداوندی و مرکز تلالو انوار الهی فرزندان حضرت موسی بن جعفر(ع) است.

فارس به عنوان مهد فرهنگ و تمدن ایران همیشه قطب گردشگری بوده و هرساله گردشگران زیادی، فارس را به عنوان هدف انتخاب می کنند که این انتخاب مزایای زیادی را از لحاظ اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و... در پی داشته و خواهد داشت. سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری به عنوان متولی اصلی جذب گردشگر و حفاظت از میراث گرانبهای تاریخی، مذهبی و فرهنگی در کشور می باشد که گویا طی چند سال اخیر وظایف اصلی خود را فراموش کرده و بیشتر به مسائل حاشیه ای پرداخته است. تا جایی که سازمان میراث فرهنگی به میدان بازی سیاسی! تبدیل شده و تا کنون لطمه های بزرگی به بدنه گردشگری فارس وارد کرده که نه تنها باعث تخریب آثار ارزشمند تاریخی فارس شده بلکه سوء استفاده از ظرفیت این میراث کهن و جاودان ابزاری شده است برای بهره برداری های زودگذر و مقطعی سیاسی و سلیقه ای.

روز شنبه 11 آذر ماه سال 91 بود که محمود احمدی نژاد با تغییر آرایش مدیریتی در سازمان میراث فرهنگی کشور، محمد شریف ملک زاده معاون سابق سازمان میراث فرهنگی در دولت نهم را به سمت رئیس جدید این سازمان در دولت دهم منصوب کرد و سید حسن موسوی رئیس سابق سازمان میراث فرهنگی را جایگزین اسنفدیار رحیم مشایی رئیس دفتر سابق خود کرد.

بازگشت ملک زاده به سازمان میراث فرهنگی در شرایطی است که او پس از طی دوران پر افت و خیز سیاسی در کنار اسفندیار رحیم مشایی به این سمت منصوب شد و حلقه مدیران سیاسی در سازمان میراث فرهنگی را تکمیل کرد که در این میان فارس نیز به عنوان قطب گردشگری کشور خواسته یا ناخواسته وارد این بازی سیاسی شده، و این مردم و گردشگری و آثار تاریخی و طبیعی فارس هست که متضرر می شود.

خود کرده را تدبیر نیست!

اگر به حافظه هایمان کمی فشار بیاوریم، همین دولت نهم و دهم بود که طلایه دار خروج سازمانها و نهادهای مختلف از تهران به استانهای دیگر شد. در همین راستا با تلاش مسئولان و نمایندگان استان فارس معاونت میراث فرهنگی و پژوهشکده میراث در سال 89 به فارس منتقل شد. اما پس از مدتی زمزمه هایی از بازگشت مجدد این معاونت به تهران شنیده شد و سرانجام و درپی عملیاتی شدن این کار اعتراضات زیاد و البته بی پاسخی را به دنبال داشت. در این بین فارس بود و میراث گرانقدر فرهنگی اش که همچنان خاک غربت و مظلومیت بر سر و صورت آن مانده است. هنوز جای این سوال باقی است که چگونه می شود کار انتقال سازمانی چون میراث فرهنگی از مرکز به شهرستانها انجام شود و کمتر از چند ماه نهادهای منتقل شده به تهران فراخوانده شوند؟!

این بازی از کجا شروع شد؟

با کمی بررسی متوجه خواهیم شد که این حواشی از زمان ریاست اسفندیار رحیم مشایی بر سازمان میراث فرهنگی آغاز شد. در این دوران، مشایی اقدامات و اظهار نظرهای بحث برانگیز را در کارنامه خود دارد که داد خیلی ها را درآورد. به عنوان مثال موافقت با آبگیری سد سیوند از سوی مشایی از جمله طرح هایی بود که انتقادات نسبت به تخریب مقبره کوروش هخامنشی در پاسارگاد را بر انگیخت.

حمید رضا بقایی دومین رئیس سازمان میراث فرهنگی در دولت های محمود احمدی نژاد بود که راه یار قدیمی اش را پیش گرفت و دوران پرحاشیه تری را برای میراث فرهنگی رقم زد، گرچه ریاست او عمر کوتاهی داشت، اما در همین دوران کوتاه، حمید رضا بقایی، شمشیر را برای کارشناسان و استادان رشته های مختلف از رو بست، تا جایی که در دی ماه 89، میراث فرهنگی، رسما استادان مختلف و کارشناسانی را که به عملکرد این سازمان اعتراض داشتند، متهم به زیاده طلبی و فساد کرد.

از جمله افتخارات! حمید رضا بقایی در سازمان میراث فرهنگی برای استان فارس و ایران می توان به موارد زیر اشاره کرد:

تخریب سقف آرامگاه کوروش به بهانه مرمت آن، تخریب سنگ فرشهای مسجد وکیل شیراز به بهانه مرمت آن، بی سرانجامی دهها هزار لوح گلین هخامنشی که همچنان در آمریکا بلاتکلیف مانده اند، تخریب سنگ جان پناه پلکان شمالی کاخ شورای تخت جمشید و ... که با این اوصاف حمید رضا بقایی کارنامه مشایی را درخشان تر کرد!

رئیس پر حاشیه، بی سر و صدا می رود...

اما بعد از بقایی نوبت به روح الله احمد زاده کرمانی رسید که تا قبل از این سمت، استاندار فارس بوده و مدیریت خبرساز و پرحاشیه او بر همگان روشن است. همان کسی که عملکرد او باعث شد در آذرماه سال 89 دبیر شورای نگهبان هم زبان به گلایه باز کند و خطاب به رئیس جمهور بگوید: چگونه ممکن است یک نیروی جوان و کم تجربه عنوان استاندار یک منطقه مهم که دارای مسائل اقتصادی و اختلافی مهم است، قرار داد؟

او پس از هشت ماه ریاست بر سازمان میراث فرهنگی به علت اختلاف با رؤسای قبلی و یا موارد دیگری که خیلی رسانه ای نشد، از سمت خود برکنار و سید حسن موسوی جایگزین وی شد.

یعنی احمدزاده کرمانی که با یک فضاسازی و جو پر سر و صدا تا معاونت رئیس جمهور پیش رفته بود، بی سر و صدا از مجموعه ی مدیریت کشوری کنار گذاشته شد.

دوران ریاست سید حسن موسوی بر سازمان میراث فرهنگی آرامش خاص خودش را داشت و شاید این آرامش یکی از برنامه ها و استراتژی حلقه خاصان و مقربان(!) پیرامون رئیس دولت دهم، معروف به حلقه انحرافی بوده که البته با صدور احکام شش گانه روزهای اخیر احمدی نژاد وارد فاز جدید و متفاوتی شده است.

نکته جالب توجه در خصوص افراد این گروه سابقه و وابستگی فکری و نظری اکثر قریب به اتفاق آنان به هاشمی رفسنجانی است، همان کسی که احمدی نژاد در سال 84 به صورت مستقیم و در انتخابات 88 و بنا به گفته هایش در مناظره با موسوی، رقیب اصلی و پنهان او به حساب می آمد.

و حالا با رسیدن نوبت ریاست سازمان میراث فرهنگی به ملک زاده (حامی جدی هاشمی در انتخابات 84) باید گفت:

نقطه سر خط!