وزیر بهداشت باز هم اعضای کابینه را شگفت زده کرد
وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی با نشان دادن عکس هایی از آلودگی هوا و تشریح آثار مرگبار این پدیده، شگفتی اعضای هیأت دولت را برانگیخت.
به گزارش شیرازه دکتر سید حسن هاشمی در سایت شخصی خود نوشت: در جلسه هیأت
دولت، گزارشی در مورد آلودگی هوا ارائه دادم؛ البته از نگــاه سـلامت.
این‌که آلاینده‌ها بر حوزه حیاتی بهداشــت و درمـان چه اثری دارند و نادیده
گرفتن آن چه هزینــه‌های کلان اجتـمــاعی و اقتـصـادی برای کشور در بر
خواهد داشت.
برایم جالب بود که مدیران ارشد کشور هم از این که می‌شنیدند، هوای آلوده می‌تواند انسان را بکُشد، تعجب می‌کردند. آن‌جا تأکید کردم که این واقعیت است؛ توهم نیست.
آن روز تصویری از تهــران را نشـان دادم که از جاده ساوه گرفتــه شده بود، همـه فکــر کردند هوا ابری اسـت؛ اما عکس، لایه ضخیمی از دود را نشان می‌داد؛ دودی که همه ما زیر آن زندگی و تنفس می‌کنیم.
دیوی سیاه که راه بر نفس انسان می‌بندد و وجودش افزایش بیماری‌های ریوی را به دنبال دارد.
به عنوان نمونه هم خودم را مثال زدم. من در گذشته اکثر زمان کاری را در اتاق عمل سپری می‌کردم؛ جایی که داشتن سامانه تصفیه هوا برای آن الزامی است و تجربه مشکل تنفسی نداشتم. اما حالا ۲ ماه و نیم است که حالاتی شبیه آسم دارم و مجبورم از اسپری استفاده کنم.
نتیجه آن‌که باید تصمیمی جدی گرفته شود. در دنیا هم شهرهای زیادی این شرایط را داشته‌اند؛ راه‌حل‌هایی هم هست. در آن جلسه نشان دادم، لندن، مکزیکوسیتی، استانبول و... چگونه این شرایط را پشت سر گذاشته‌اند. اما واقعیت این است که چنین تصمیمی بسیار پرهزینه خواهد بود و شرایط فعلی دولت اجازه انجام چنین حرکتی را نمی‌دهد. آن‌چه من بر آن تاکید داشتم این بود که برای پرهیز از آزمون و خطا و دست‌یابی سریع‌تر به شرایط مطلوب، بهره‌گیری از تجارب کشورهای دیگر در قالب تیم‌های مشاور علمی ـ تحقیقاتی کمک کننده است.
نکته جالب این‌که یک تیم مشاور از شرق آسیا با تقبل تمام هزینه‌ها، طی سال‌های ۱۹۹۵ تا ۱۹۹۷ در همراهی با سازمان حفاظت محیط زیست و شهرداری، وضعیت آلودگی هوای تهران را بررسی، آلاینده‌ها را با دقت مشخص و میزان آنها را اندازه‌گیری کرد که این مطالعه معتبرترین مرجع ما در سهم آلاینده‌ها تا کنون می‌باشد.
متأسفانه برنامه‌های پیشنهادی آن تیم و مدل‌سازی‌های آنها با تغییر شرایط سیاسی بلاتکلیف باقی ماند.
طی چند هفته گذشته، از نزدیک شاهد تلاش‌ها و دغدغه‌های دستگاه‌های اجرایی متولی بودم و امیدوارم روزی نتایج این تلاش‌ها را در آسمان آبی شهرهای‌مان به تماشا بنشینیم.
برایم جالب بود که مدیران ارشد کشور هم از این که می‌شنیدند، هوای آلوده می‌تواند انسان را بکُشد، تعجب می‌کردند. آن‌جا تأکید کردم که این واقعیت است؛ توهم نیست.
آن روز تصویری از تهــران را نشـان دادم که از جاده ساوه گرفتــه شده بود، همـه فکــر کردند هوا ابری اسـت؛ اما عکس، لایه ضخیمی از دود را نشان می‌داد؛ دودی که همه ما زیر آن زندگی و تنفس می‌کنیم.
دیوی سیاه که راه بر نفس انسان می‌بندد و وجودش افزایش بیماری‌های ریوی را به دنبال دارد.
به عنوان نمونه هم خودم را مثال زدم. من در گذشته اکثر زمان کاری را در اتاق عمل سپری می‌کردم؛ جایی که داشتن سامانه تصفیه هوا برای آن الزامی است و تجربه مشکل تنفسی نداشتم. اما حالا ۲ ماه و نیم است که حالاتی شبیه آسم دارم و مجبورم از اسپری استفاده کنم.
نتیجه آن‌که باید تصمیمی جدی گرفته شود. در دنیا هم شهرهای زیادی این شرایط را داشته‌اند؛ راه‌حل‌هایی هم هست. در آن جلسه نشان دادم، لندن، مکزیکوسیتی، استانبول و... چگونه این شرایط را پشت سر گذاشته‌اند. اما واقعیت این است که چنین تصمیمی بسیار پرهزینه خواهد بود و شرایط فعلی دولت اجازه انجام چنین حرکتی را نمی‌دهد. آن‌چه من بر آن تاکید داشتم این بود که برای پرهیز از آزمون و خطا و دست‌یابی سریع‌تر به شرایط مطلوب، بهره‌گیری از تجارب کشورهای دیگر در قالب تیم‌های مشاور علمی ـ تحقیقاتی کمک کننده است.
نکته جالب این‌که یک تیم مشاور از شرق آسیا با تقبل تمام هزینه‌ها، طی سال‌های ۱۹۹۵ تا ۱۹۹۷ در همراهی با سازمان حفاظت محیط زیست و شهرداری، وضعیت آلودگی هوای تهران را بررسی، آلاینده‌ها را با دقت مشخص و میزان آنها را اندازه‌گیری کرد که این مطالعه معتبرترین مرجع ما در سهم آلاینده‌ها تا کنون می‌باشد.
متأسفانه برنامه‌های پیشنهادی آن تیم و مدل‌سازی‌های آنها با تغییر شرایط سیاسی بلاتکلیف باقی ماند.
طی چند هفته گذشته، از نزدیک شاهد تلاش‌ها و دغدغه‌های دستگاه‌های اجرایی متولی بودم و امیدوارم روزی نتایج این تلاش‌ها را در آسمان آبی شهرهای‌مان به تماشا بنشینیم.
نظرات بینندگان
