بدترین عملکرد داوری

برای مدتی به نظر می رسید که هیچ داوری نمی تواند بدتر از یوئیچی نیشیمورا در دیدار افتتاحیه میان برزیل و کرواسی در این جام ظاهر شود، اما کارلوس ولاسکو کاربایو در مرحله یک چهارم نهایی در دیدار میان تیم میزبان و کلمبیا به میدان آمد. امتناع این داور اسپانیایی از واکنش نشان دادن نسبت به خشونت هایی که از دو تیم سر می زد، ناگزیر به خطاهای پی در پی منجر شد. بهای این سهل انگاری را نیمار پرداخت. بازیکن خاطی در کمال شگفتی بدون هیچ اخطاری در زمین باقی ماند.

بدترین انتقال حرفه ای

مانند کسی که در پایان وقت و در حین ترک میهمانان تازه از راه می رسد، دیگو کاستا خود را به تیم ملی اسپانیا رساند. دیگو باید بیشتر حواسش به زمان می بود. این خرید تازه باشگاه چلسی، نابه هنگام سوار کشتی شد و برزیل را به قصد اسپانیا ترک کرد، تصور این که او به چه چیزی در این تیم ملی اسپانیا دل خوش کرده بود، البته کاری است بس دشوار. در حالی که برزیل بازیکنانی مانند فرد و جو را راهی میادین می کرد، کاستا تصمیم گرفت تا برای تیم خسته و پیر اسپانیایی ها نقش آفرینی کند. کاستا برای هر دقیقه از حضور خود در میادین جام جهانی از ناحیه تماشاچیان هو شد.

بدترین نمایش

این جام برای وین رونی 28 ساله شاید آخرین فرصت برای رقم زدن یک جام جهانی به یادماندنی بود. او هم از این فرصت کمال بهره را برد. ضربه کرنری که وی در بازی برابر ایتالیا ارسال کرد، برای فاجعه شناسان خبر بسیار خوبی بود، ضربه ای بود که توپ را به پرواز درآورد و رفت و رفت و رفت... درست مانند امیدها و آرزوهای انگلستان، و در آسمان شب برای همیشه ناپدید شد.

بدترین اشتباه دروازه بانی

ایکر کاسیاس، به عنوان یک دروازه بان بدون تردید بدترین تونومنت ممکن را تجربه کرد، اما در خصوص بدترین نمایش دروازه بانی هیچ کس نمی تواند به پای ایگور آکینفیف روسی برسد. یک توپ نه چندان خطر ناک از میانه های زمین توسط لی کیون-هو از کره جنوبی به سمت دروازه روسیه شلیک شد، اما دروازه بان روسیه با کف دست سعی کرد توپ را دفع کند که توپ پس از اصابت با دستان او از بالای سرش وارد دروازه می شود.
بدترین کارت قرمز

پپه، 31 سله، باید انقدر با تجربه باشد که بداند گاهی دور از چشم داور می شود با بازیکن حریف شاخ به شاخ شد، اما نه در یک متری داور آن هم در محوطه جریمه خودی. بله، توماس مولر از این موقعیت حداکثر استفاده را برد، اما حماقت پپه هم قابل گذشت نیست. گلی که پرتغال روی این صحنه دریافت کرد، مقدمه ای شد برای دریافت سه گل بعدی.

بدترین جنگ تن به تن

راه و روش های زیادی وجود داشت که آلکس سانگ می توانست به ماریو موندزوکیچ حمله ور شود. سانگ می توانست با مشت به او بکوبد، می توانست پشت پا بندازد، می توانست با پا به او بکوبد. به جای همه این ها، در برابر دیدگان تمام مقامات، سانگ تصمیم گرفت تا با آرنج خود محکم بکوبد وسط دو کتف ماریو و این بازیکن را نقش بر زمین کند. ضربه ی ناب اما احمقانه ای بود.

بدترین بازی

مضحک این جاست که به مدت 13 دقیقه، جدال ایران برابر نیجریه واقعاً جذاب بود. و بعد طوری که انگار کسی به ناگاه شور و هیجان بازی را بمکد، بازی با افت شدید مواجه شد و تا دقیقه 90 هم به همین ترتیب ادامه یافت. ایران تماماً به محوطه جریمه خود عقب نشست، و نیجریه فراموش کرد که چیزی هم به اسم پاسکاری در فوتبال وجود دارد. زمان گذشت، فصل ها جانشین هم شدند، کودکان بزرگ شدند و کوها غرق در دریاها شدند. پس آن گاه لطف خداوندی شامل حال این بازی شد و سوت پایان به صدا درآمد.

بدترین خوراک برای ته بندی

در میان تمام لحظه های مضحک ناشی از برخورد عجیب و غریب لوئیس سوارس با مدافع تیم حریف، به ویژه باید بر تأکید مدافعان سوارس توجه شود که می گفتند "اون فقط یک گاز کوچولو بود". آخر کدام آدم عاقل و بالغی مردم را گاز می گیرد؟ جداً، چه کسی این کار را می کند؟

بدترین بهانه

"صورتم را به شانه بازیکنی کوبیدم که برای من یک خون مردگی روی لب و یک دندان درد ناجور به جا گذاشت." اوه خدای من، اوئیس! دلمان برای دندانهایت چه می سوزد! این بهترین دستاویزی بود که سوارس و شرکایش می توانست برای خود دست و پا کنند؟ چیزی معادل این که "من داشتم مشتم را در هوا می چرخاندم و او از راه رسید و خودش را به مشت من کوباند." نه، نه، این بهانه خیلی دم دستی است.

بدترین عذرخواهی

سوارس بعد از تمام این ماجراها گفت: "حقیقت این است که همکار من، جورجیو کیه لینی، از درد جسمانی گازگرفته گی حاصل از برخورد با من زیان دید." بله، لوئیس، وقتی که که آدم ها را گاز می گیری همین جور می شود.

بدترین قدرنشناسی از یک موقعیت

در فینال جام جهانی موقعیت های زیادی نصیب آدم نمی شود، و در این فینال حتماً موقعیتی بهتر از آن چه برای گونزالو ایگواین پیش آمد دیگر تکرار نخواهد شد. در نیمه اول بازی آرژانتین برابر آلمان، تونی کروس به اشتباه با یک ضربه سر توپ را جلوی پای ایگواین انداخت تا این بازیکن با دروازه بان آلمان در یک موقعیت تک به تک قرار گیرد. از دست دادن این موقعیت بهایی گزاف داشت.

بدترین هیولا

جیمز رودریگز هنوز زنده است، اما عموم مردم دوست دارند بدانند که روی کره زمین، و واقعاً اگر به این کره خاکی تعلق دارد، این چه موجود غول آسای سبز رنگی است که نقش آن روی بازوی جیمز حک شده است. این جانور حتماً نمی تواند یک حشره باشد، ابعاد آن در اندازه یک دوچرخه است. تو را به خدا این جانور عجیب الخلقه به وضوح ماهیچه های بزرگی هم داشت. اصلاً غذایش چیست؟ می تواند حرف بزند؟ خودداری فیفا از تجسس پیرامون این موضوع، دلیل دیگری است که این سازمان باید فوراً ممنوع اعلام شود.


بدترین نتیجه

شاعر برزیلی، نلسون رودریگز، یک بار شکست 2-1 برزیل در فینال جام جهانی 1950 به اروگوئه را "هیروشیما"ی کشور خود نامیده بود. اگر شکست 2-1 چیزی در مایه های هیروشیما است، شکست 7-1 را با چه می توان توصیف کرد؟ کدام نیرو است که می تواند در شش دقیقه چهار گل بر سر برزیلی ها خراب کند آن هم در نیمه نهایی جام جهانی؟ باید فوراً پیرامون ابعاد نجومی فاجعه ی فیل بزرگ تحقیق شود.