گام بعد از «جهنم» روحانی چیست؟!
«برخی ترسوها و بزدلهای سیاسی اعتماد به نفس ندارند و همه را مانند خودشان گمان میکنند. هر وقت مذاکرات شروع میشود برخی میگویند ما داریم میلرزیم، به جهنم، بروید و جای گرم برای خود پیدا کنید.»
در این میان یک سوال جدی وجود دارد؛ چرا باید او اینگونه به منتقدان هستهای بتازد؟ محور جملات آتشین و دور از انتظار او این بود که «عدهای از مذاکره میترسند».
در یک ماه اخیر چه انتقادی از روحانی شد؟
بررسی واکنشها نسبت به دور جدید مذاکرات هستهای ایران با 1+5 در دولت روحانی نشان میدهد که تنها در برهه ابتدایی آغاز این مذاکرات، برخی از گروهها و افراد سیاسی که جمعیت آنها بسیار قلیل بود، با اصل مذاکره مخالفت میکردند. اصلیترین نگرانی جریان منتقد دولت این بود که مبادا در مذاکرات، دیپلماتهای ایرانی حرفی و یا امضایی بزنند که مافع ملی ایران را تامین نکند. قطعا این نگرانی جنبه کارکردی دارد و به معنای نفی اصل مذاکرات نیست کما اینکه قبل از روحانی نیز اشخاص دیگری مذاکرات را پیش میبردند. اما نکتهای که باعث میشود تا این جملات آتشین روحانی بیشتر تعجب انسان را برانگیزد، این است که حتی مخالفت یک گروه قلیل با اصل مذاکرات هم صرفا در آغاز مذاکرات بود یعنی در ماههای ابتدایی روی کار آمدن روحانی و نه حالا. بررسیها نشان میدهد که طی یک ماه اخیر، اساسا انتقاد به روند مذاکرات و نحوه ورود دولت به پرونده هستهای کمتر از سوی منتقدان دولت مطرح شده است. جنایات اسرائیل در غزه و تحولات عراق دو مسئلهای بودهاند که نگاه جریانهای سیاسی را به خود جلب کرده است و اگر انتقاد جدیای به سیاست خارجی روحانی طی یک ماه اخیر شده است، در چارچوب عملکرد او در قبال جنگ غزه بوده و نه پرونده هستهای.
حمله رئیس جمهور مدبر؛ چرا حالا؟
با احتساب این موارد باید دوباره پرسید؛ چرا روحانی حالا شدیدترین انتقاد را با کلماتی به دور از انتظار نثار منتقدان هستهای خود میکند؟ وقتی اساسا نفی اصل مذاکرات کمترین جایگاهی در میان نظرات منتقدان ندارد، چرا روحانی حالا با صورتی برافروخته راه جهنم را به آنها نشان میدهد؟
روحانی در فضای فکری و عملکردی خود شخص مدبری است. این مساله قابل کتمان نیست. حتی برخی کارشناسان معتقدند که خطاهای اجرای طرح سبد کالا هم نوعی تدبیر بوده است. فارغ از آنچه برخی از منتقدان روحانی در این خصوص نوشتهاند، یکی از حامیان او در خبرآنلاین در این خصوص نوشت:
«روحانی به یک نمایش داخلی برای ارائه در جشنواره های سیاسی خارجی نیازمند بود. نگاه کنیم به اظهارات اخیر وندی شرمن که گفته است: "شما در اخبار دیدید که ایران اخیرا به طور قابل مشاهدهای غذا بین مردم فقیر جامعهاش توزیع کرده تا نشان دهد کاهش هدفمند و محدود تحریمها تاثیر مستقیم بر مردم این کشور داشته است. همان طور که روحانی قول داده بود، این پول قرار است در جهات دیگری مصرف نشود." به هر حال این دقیقا همان نتیجه ای بوده که روحانی از توزیع سبد کالا در میان مردم ایران داشته است. این که تحریم ها بر روی مردم ایران تاثیر مستقیم و انکارناپذیر داشته. این که اوضاع اقتصادی مردم ایران نه تنها روبراه نیست بلکه حاضرند برای چند عدد مرغ و چند کیلو برنج با یکدیگر درگیر شوند و این که از این به بعد و با گشایش هرچه بیشتر در مذاکرات هسته ای تمرکز نظام بر معیشت مردم خواهد بود.»
گام بعد از «جهنم» چیست؟!
حالا که روحانی حملهای شدید و بیموقع به منتقدان هستهای کرده است؛ باید پرسید چرا؟ هدف او از طرح این جملات تند چیست؟ برنامه بعدی او چیست؟
برخی از کارشناسان معتقدند که روحانی این موارد را مطرح کرده است تا ضعف عملکرد اقتصادی دولت در حاشیه بماند. روحالله حسینیان گفته است به نظر میرسد روحانی از عدم توفیق اقتصادی دولت عصبانی است. مهدی محمدی کارشناس مسائل هستهای اما بر این باور است که این جملات روحانی پوششی است برای ناکامیهای دولت در پرونده هستهای. یکی دیگر از فعالان سیاسی، دوقطبی سازی سیاسی برای بهرهبرداری در انتخابات مجلس را هدف روحانی از این جملات میداند.
روحانی «با تدبیر» قطعا از روانه کردن مخالفان خود «به جهنم» هدفی دارد. باید دید گام بعد از «جهنم» او برای منتقدان خود و اوضاع سیاسی کشور چیست.