کد خبر: ۶۲۹۷۷
تاریخ انتشار: ۱۱:۳۷ - ۲۵ آبان ۱۳۹۳

قهرمان بدشانس کشتی فرنگی: دوست دارم با رهبر انقلاب عکس یادگاری بیاندازم

ناداوری‌ها در مورد او به همانجا ختم نشد و در بازی‌های آسیایی اینچئون هم حقش را خوردند.
به گزارش شیرازه،‌ ضمیمه چمدان روزنامه جام‌جم نوشت: گریه‌هایش بعد از المپیک لندن را همه به یاد دارند. بعد از همان کشتی معروف که داور بلاروس در مقابل حریف فرانسوی بازنده‌اش کرد و ماه‌ها تلاش و اردونشینی‌اش را به باد داد. ناداوری‌ها در مورد او به همانجا ختم نشد و در بازی‌های آسیایی اینچئون هم حقش را خوردند. صحبت از سعید عبدولی است که دیگر کم‌کم مردم وقتی کلمه «ناداوری» را می‌شنوند یاد او می‌افتند. پینگ‌پنگ خواندنی ما با عبدولی را در ادامه می‌خوانید.

خودتان را تعریف کنید؟

سعید عبدولی هستم.

کمی بیشتر لطفا.

بیست و پنج ساله از اندیمشک.

بازهم بیشتر.

متاهل و دارای دو فرزند.

اخلاقت چگونه است؟

دوست دارم با همه مهربان باشم.

چرا سعید؟

سعید یعنی سعادتمند.

حالا واقعا هستی؟

ان شاء الله که باشم.

عبدولی یعنی چه؟

یک بنده خدا.

اندیمشک چگونه است؟

پر از منابع اما محروم.

چرا؟

نفت و گاز زیاد است، اما زندگی مردم تعریفی ندارد.

با این اوضاع چطور شما قهرمان جهان شدید؟

کار خدا بود.

مگر در خوزستان هم کسی کشتی گیر می شود؟

چرا نمی شود، زحمت بکشی، می شوی.

می دانی به خیلی از ایرانی ها بگویند عبدولی را تعریف کن می گوید ناداوری؟

آن قدر تکرار شده، همه این را می دانند.

اگر همین فردا داور بلاروس را در خیابان ببینی.

از او می پرسم چرا این کار را کرد.

فکر می کنی چه جوابی بدهد؟

نمی دانم.

واقعا در المپیک ناداوری شد؟

رسما این اتفاق افتاد.

چرا فرنگی کار شدی؟

شهر ما اکثرا فرنگی کار هستند، محدودیت وجود داشت.

اگه همین الان بگویند مجبوری بروی کشتی آزاد.

می روم، مشکلی ندارم.

به همین راحتی؟

بله، هرکاری را که به سود کشورم باشد انجام می دهم.

در بچگی کشتی می گرفتی؟

بله. با داداشم و بچه محل ها.

می بردی یا می باختی؟

آن زمان برد و باخت مهم نبود.

سالی چند نفر را می زنی؟

آزارم به مورچه هم نمی رسد.

دعوا هم می کنی؟

بچه بودم زیاد دعوا می کردم، اما الان برای من زشت است.

توی خیابان هم فنون کشتی فرنگی را روی کسی اجرا کردی ؟

صد درصد.

واقعا؟

بچه بودم خیلی از این کارها می کردم.

پس بچه شری بودی.

تا حدودی.

از چند سالگی کشتی می گیری؟

از دوازده سالگی.

به کشتی علاقه داشتی؟

تا قبل از دوازده سالگی نه.

خب چرا واردش شدی؟

به اصرار پدرم.

بعدش هم به اصرار پدر این همه سال ماندی؟

نه دیگر، علاقه مند شدم.

توی سیزده به در و پیک نیک از شما می خواهند کشتی بگیری؟

زیاد.

می پذیری؟

بله خب من لرم و لرها علاقه زیادی به کشتی دارند.

اولین باری که به تیم ملی دعوت شدی؟

سال 1384 بود.

چه حسی داشتی؟

خوشحال بودم، تیم ملی رویای هرکسی است.

چقدر به درس خواندن علاقه داری؟

واقعیتش سخت است و اذیت می کند.

دانشگاه می روی؟

سه ترم خواندم، اما مشکل سربازی اجازه ادامه نداد و باید دوباره شروع کنم.

اگر کشتی گیر نمی شدی؟

کارگر می شدم.

چرا کارگر؟

نمی دانم. در هر کاری که بتوانم به کشورم خدمت کنم.

ورزش شغل خانوادگی شماست؟

بله.

یعنی همه ورزشکارید؟

بله. پنج برادر دارم که همگی کشتی گیر هستند. پدرم هم کشتی گیر بوده است.

اولین باری که برای شرکت در اردو خانواده تان را ترک کردید؟

مان سال 84 بود.

کجا بود؟

تهران.

خوش می گذشت؟

آن موقع ها خوب بود، اما الان نه.

چرا؟

بچه بودیم نمی فهمیدیم زمان چگونه می گذرد، اما الان سخت می گذرد.

سرگرمی تان در اردوها چیست؟

با هم حرف می زدیم و پلی استیشن بازی می کردیم.

دلتان برای شهرتان تنگ نمی شد؟

با این که چیزی ندارد، اما دلم تنگ می شود.

چطور؟

خاکش دامنگیر است.

بیشترین دلبستگی تان در اندیمشک؟

خانواده ام.

دوستانت چطور؟

دوست زیاد ندارم.

چرا؟

از بچگی گوشه گیر بودم.

جنگ؟

قهرمانان زیادی را از دست دادیم.

چیزی یادت می آید؟

من به دنیا آمدم، جنگ تمام شده بود، اما تعریف زیاد شنیده ام.

شعر؟

اهلش نیستم.

داستان؟

مادرم آن قدر برایمان تعریف کرده است، زیاد بلدم.

می خواهید یک روز مربی کشتی شوید؟

نه.

چرا؟

مربیگری کار سختی است.

پس کی به بقیه آموزش بدهد؟

الحمدلله افراد دیگر زیادند.

بهترین دوست کشتی گیر؟

حمید سوریان.

دلیلش؟

چون با او خیلی راحت هستم.

پول؟

تا حدی خوب و تا حدی بد.

تا چه حد خوب است؟

تا جایی که مشکلات حل شود.

تا چه حد بد است؟

زیادی اش دین و ایمان را از آدم می گیرد.

فکر می کنید یک روزی به اندازه فوتبالیست ها به شما پول بدهند؟

فکر نمی کنم.

چرا؟

خب شرایطش نیست.

شرایط الان چطور است؟

به فوتبالیست ها آن قدر بها می دهند که قهرمانی های المپیک و جهان ما به چشم نمی آید.

دوست داشتی یک روز فوتبالیست شوی؟

به هیچ وجه.

اگر کشتی گیر نمی شدی چه رشته ای می رفتی؟

تکواندو یا بوکس را انتخاب می کردم.

محمد بنا؟

عشق من است.

با او ارتباط داری؟

نه.

این چه جور عشقی است پس؟

ما تماس می گیریم، اما او جواب نمی دهد!

رسول خادم؟

آدم فهمیده و با درایتی است.

حمید سوریان؟

زرنگ، باهوش و اعجوبه.

اسیدپاشی؟

باید عاملان آن را به اشد مجازات برسانند.

زشت ترین فرنگی کار ایران کیست؟

خودم!

چرا؟

زشت هستم دیگر.

خوش تیپ ترین شان کیست؟

طالب نعمت پور.

سوریان ناراحت نشود.

نه نمی شود. سوریان هم است، اما نظر من طالب پور است.

فوتبالیست مورد علاقه؟

از نظر اخلاقی کریم باقری.

از نظر فنی چطور؟

به کسی علاقه ندارم.

تاکنون شده با تماشاچی ها دعوا کنید؟

اصلا. با همه آنها رابطه خوبی دارم. چه خوب چه بد!

اهل اینترنت و فیسبوک و این طور چیزها هستید؟

اهل اینترنت هستم، اما فیسبوک نه. با نرم افزارهای گوشی کار می کنم.

آخرین باری که اسم خودتان رو گوگل کردید کی بود؟

چند روز پیش بود.

برای چه کاری؟

اینترنت یکی از دوستانم مشکل داشت، برای تست اسم خودم را در گوگل زدم.

اگه برگردی دوره بچگی، چه کاری را قطعا نمی کنی؟

دعوا را.

این قدر بد است؟

زیاد نفرینم می کردند.

الان وقتی آنها را می بینی چه حسی داری؟

هم آنها خجالت می کشند و هم من.

اگر یک میلیارد تومان بدهند حاضری کشتی را کنار بگذاری؟

چه سوال سختی...

چرا؟

چون یک میلیارد برای ما خیلی زیاد است.

پس احتمال دارد کنار بگذاری...

نمی دانم.

بالاخره آری یا خیر؟

ماندن در کشتی به علاقه بستگی دارد.

خب؟

من خیلی علاقه دارم.

چه کار را حتی را در ازای یک میلیارد تومان نمی کنی؟

خود فروشی را.

دقیقا یعنی چه؟

یعنی پول بگیری و مسابقه را ببازی.

الان کسی از این کارها می کند؟

بله، مد شده است.

دوست داری با چه کسی عکس یادگاری بگیری؟

با رهبر معظم انقلاب.

رابطه ات با فرزندانت چگونه است؟

خیلی صمیمی، هر روز از سر و کولم بالا می روند.

بزرگ ترین آرزوی ورزشی؟

گرفتن طلای المپیک.

قهرمان، چه زمانی این اتفاق می افتد؟

ان شاءالله سال 2016.

نظرات بینندگان