گاف بزرگ «فیزیک‌دان اصلاحات»؛ چرنوبیل هم مثل اراک آب سنگین بود!

اگر این فناوری تا این حد بی ارزش و بی ثمر است، چه دلیلی دارد که امریکا و کشورهای غربی، شدیدترین فشارها را برای نداشتنش بر روی ایران وارد کرده‎اند؟

احمد شیرازد از امضا کنندگان نامه موسوم به جام زهر دراظهارات اخیر خود در دانشگاه تهران تلاش کرد تا برنامه هسته ایران را که برای توقف آن 12 سال کشورهای غربی سخت ترین فشارها را تحمیل کرده اند، بی ارزش نشان دهد اما در مسیر توجیهات خودبا ادعای تسلط بر موضوعات فنی یک گاف جالب علمی هم داده است.

به گزارش شیرازه به نقل از رجانیوز؛ در میزگردی که اخیرا در دانشگاه تهران با موضوع بررسی بی فایده و زیان آور بودن صنعت هسته ای ایران برگزار شد احمد شیرزاد اعلام کرد دلواپسان و منتقدان هسته‌ای تفاوت آب سبک و سنگین را نمی دانند و سپس با ژستی علمی در توجیه تعطیلی نیروگاه آب سنگین اراک تحت فشار کشورهای غربی گفت : رآکتور آب سنگین اراک بسیار مضر است و حادثه چرنوبیل از این دست رآکتورها را در خود داشت و حالا در طرف غربی در مذاکرات جمهوری اسلامی ایران می‌گوید که آب سنگین این نیروگاه را با آب سبک عوض کند و این برای ما نیز بهتر است.

این در حالی است که برخلاف گفته های استاد شیرزاد به عنوان یک استاد فیزیک، نیروگاه چرنوبیل در میان دانشجویان فیزیک هسته ای به عنوان یک نمونه بسیار مشهور از رآکتورهای «گرافیتی» شناخته شده و اساسا رآکتور آب سنگین نیست که با تاسیسات اراک شباهت داشته باشد.

دررآکتورهای هسته ای از طریق شكافت هسته اي گرما تولید می شود.شکافت اورانیوم نوترون های زیادی آزاد می کند.نوترونهایی که از فرآیند شکافت آزاد می شوند، بسیار سریع هستند .از این رو در اکثر رآکتورها قسمتی به نام کند کننده نوترون وجود دراد که در آن از سرعت نوترونها کاسته شده و در نتیجه نوترونها به راحتی جذب می شوند. نام گذاری این نوترونها به نوترونهای گرمایی یا نوترونهای کند به همین دلیل است.

مقدار انرژی گرمایی در رآکتوریک پارامتر بحرانی است و کنترل آن با تنظیم تعداد میله های کنترل درون رآکتور صورت می گیرد. میله کنترل از مواد جذب کننده نوترون ساخته شده است.رآکتوری که از کند کننده استفاده می کند، رآکتور گرمایی یا رآکتور کند نامیده می شود .

مواد رایج کند کننده عبارتند از :آب معمولی ،آب سبک، آب سنگین و گرافیت. البته گرافیت برخی مشکلات را به وجود می آورد و خطرآفرین است، مانند آنچه که در انفجارچرنوبیل اتفاق افتاد.

با این حال «استاد شیرزاد» که در رشته فیزیک تحصیل کرده است به دو علت می تواند چنین واقعیتی را کتمان کند اول آنکه اطلاعات وی به آن میزانی نیست که بتواند بین آب سنگین و آب سبک گرافیتی تفاوت قائل شود و حالت دوم آنکه برای توجیه پیشنهاد غیرقانونی و ظالمانه طرف مقابل که گویا افرادی در داخل نیز خواهان پذیرش آن هستند وی را به این نتیجه رسانده که حقیقت را به گونه ای دیگری بیان کند.

البته تلاش شیرازد برای نوشاندن جام زهر به مردم ایران مربوط به این روزها و توجیه تعطیلی تاسیسات هسته ای نیست و پیش از این نیز او در مجلس شش محور جمع آوری امضاء برای نامه ای با همین مضمون بوده است.

نطق وی در مجلس ششم درباره برنامه هسته ای ایران و اظهارات عجیب وی درباره ترور شهید علی محمدی که به صورت گسترده ای در رسانه های غربی منعکس شده و پس از آن دیدگاه های او درباره زیان آور بودن صنعت هسته ای ایران هر چند در داخل جدی گرفته نمی شود و بر سیاست های کشور در زمینه هسته ای اثری ندارد اما این گزاره محتمل است در حال حاضر و در جریان مذاکرات توافق نهایی عده ای همانند شیرازد در داخل وظیفه جاده صاف کنی پیشنهادات کشورهای غربی را فراهم کنند.

با این حال اگر شیرزاد چنین مسئولیتی را برعهده داشته باشد بیش از آنکه به نفع کشورهای غربی و دوستان داخلی وی باشد چنانکه این اظهارات با گاف های علمی این چنینی نیز همراه شده باشد.