به گزارش شیرازه  وطن امروز نوشت: کاهش قدرت خرید، چیزی نیست که نیاز به محاسبات آماری طولانی‌‌مدت داشته باشد بلکه هر خانواری وقتی امروزش را با ۳، ۶، ۹ و ۱۲ ماه پیش مقایسه می‌کند، به‌خوبی می‌فهمد که امروز اول تیرماه ۱۳۹۴ دیگر توان خرید برخی از خواستنی‌هایش را که البته این خواستنی‌ها، کالاهای لوکس هم نیستند، ندارد.

این روزها زندگی سخت شده است. بحث داشتن یک یا ۲ شغل نیست. بحث بر سر این است که هرچقدر هم کار می‌کنی،‌ نمی‌رسی! برخی می‌گویند به خاطر تجملات و بریز و بپاش است اما به‌نظر من این گفته برخی‌ها شاید تا ۵۰ درصد درست باشد. حقیقت این است که زندگی سخت شده است و درآمدها کفاف هزینه‌های رو به افزایش را نمی‌دهد. کار از سرخ کردن صورت با سیلی گذشته است و شانه‌ها تاب تحمل این همه فشار را ندارد. نگرانی از کمبود کالا و جنس نیست. حسرت این است که چرا نمی‌توان برخی از حداقل‌ها را خرید؟

معیشت حلقه مفقوده دولت تدبیر و امید شده است و مسؤولان به جای تدبیر کردن درباره اقتصاد خانوارها بیشتر به حاشیه‌ها توجه می‌‌کنند. این وضع معیشت کمترین ارتباطی با کاهش نرخ تورم ندارد چراکه به‌عقیده کارگران، دولت بیش از ۳۰۰ قلم کالایی را که ممکن است حتی یک‌بار نیز در زندگی آنها وارد نشود بررسی و نرخ تورم را اعلام می‌کند در حالی که برای آنها کاهش هزینه‌های خوراک، مسکن، تحصیل، بهداشت و درمان، حمل‌ونقل و مواردی از این دست اهمیت دارد.

کارگران اعتقاد دارند سیاست‌های کنترل تورم دولت روی اقلام مصرفی آنها تاثیرگذار نبوده و سیر افت قدرت خریدشان همچنان ادامه دارد به‌طوری‌که اکنون هزینه هر خانوار ۴ نفره در ماه، ۲/۳ میلیون تومان شده است. نمایندگان کارگری تأکید دارند که یکی از بدترین دوران‌ معیشتی کارگران در سال‌های اخیر پس از اجرای قانون هدفمندی یارانه‌ها در فاز اول رقم خورد که پس از آن، بازارها با افزایش‌ یک‌باره و ناگهانی قیمت‌ها روبه‌رو بود.

بر این اساس فاصله بین درآمد واقعی و هزینه‌ها در این چند سال بشدت افزایش یافته است. در اولین سال اجرای قانون هدفمندی یارانه‌ها، دولت دستمزد کارگران را ۹ درصد افزایش داد و این اقدام دستوری دولت باعث تشدید شکاف بین هزینه‌ها و درآمد کارگران شد، بویژه آنکه دولت نتوانست در مهار بازارها و قیمت‌ها موفق باشد و موجی از افزایش غیرمنطقی قیمت‌ها در کشور شکل گرفت.

حقوق ۷۱۲ هزار تومانی برای ۱۰ روز

دبیرکل کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران ایران درباره تحلیل‌های کارگری از وضع معیشت خانوار و همچنین قدرت خرید کارگران به مهر گفته است که کارگران بهبودی در کیفیت زندگی خود احساس نمی‌کنند. غلامرضا عباسی معتقد است کارگران و قشر حقوق‌بگیر باید کاهش هزینه‌ها و تقویت قدرت خرید را در زندگی خود لمس کنند. به‌گفته عباسی، در شرایط فعلی حداقل مزد ۷۱۲ هزار تومانی کارگران با خط فقر قابل مقایسه نیست و فاصله زیادی بین این دو وجود دارد. حداقل مزد ۷۱۲ هزارتومانی حتی نمی‌تواند هزینه‌های ۱۰ روز اول ماه را نیز تامین کند. متاسفانه با وجود اینکه حداقل دستمزد تعیین شده توان تامین هزینه‌های کارگران را ندارد اما بسیاری از نیروهای کار همین میزان را نیز دریافت نمی‌کنند و ما اطلاع داریم که این مصوبه درباره بسیاری از کارگران رعایت نمی‌شود.

وی ادامه می‌دهد که در زمستان سال گذشته برآوردها نشان می‌داد هزینه معیشت یک خانوار ۴ نفره، ۲ میلیون و ۷۰۰ هزار تومان است اما این میزان در سال‌جاری حداقل به بیش از ۳ میلیون تا ۲/۳ میلیون تومان افزایش یافته است.

به گفته عباسی، در حال حاضر حداقل دریافتی یک خانوار ۴ نفره با هزینه‌های آن مطابقتی ندارد.

در همین حال مقایسه دستمزد کارگران در ایران با برخی کشورهای منطقه، نشان از پایین بود دستمزدها در ایران دارد. 


همچنین رحمت‌الله پورموسی، دبیرکل کانون عالی شورایعالی کار کشور با تأکید بر اینکه ۷۰ درصد کارگران زیر خط فقر زندگی می‌کنند، می‌گوید: کمتر کارگری است که بدون دغدغه و شغل دوم بتواند امرار معاش کند. عمده هزینه کارگران بهداشت و بحث مسکن آنهاست که بیش از ۵۰ درصد حقوق را به خود اختصاص می‌دهد.