به گزارش سرویس سیاسی شیرازه، امروز 38 روز از پاییز سال 94 می گذرد و چند ماهی بیشتر به انتخابات حساس مجلس شورای اسلامی نمانده و جریان های سیاسی تمام تلاش خود را برای هماهنگی بیشتر جهت حضور موفق در این رقابت سیاسی بکار بسته اند. آن ها از هر فرصتی برای دیده شدن استفاده می کنند؛ از شرکت در مراسم ختم و همایش های ظاهرا غیرسیاسی تا محافل شبانه. یکی دیگر از روش های مرسوم جریانات سیاسی برای تبلیغات و فراهم سازی پشتوانه اجتماعی، استفاده از ظرفیت عظیم دانشجویان است. این روزها کمتر دانشگاهی در کشور وجود دارد که هر از چند روز، میزبان یکی از چهره های سیاسی نباشد. تشکل های دانشجویی با دیدگاه های متفاوت در قالب برنامه های مناظره، همایش و سمینار زمینه را برای حضور سیاسیون در دانشگاه ها فراهم می کنند.

چند روز پیش دانشگاه شیراز میزبان فردی بود که روزگاری دانشجوی این دانشگاه، رئیس این دانشگاه و حتی نماینده مردم شیراز در مجلس شورای اسلامی بوده است. تشکل های اصلاح طلب با دعوت از مصطفی معین به دنبال انسجام بخشی طیف دانشجویی جبهه اصلاحات در شیراز بودند، چرا که به این فرد، به عنوان چهره کاریزماتیک نگاه می کنند که سخنانش می تواند به هواداران این طیف سیاسی تنفسی دوباره بخشد و آنها را همدل کند.

این موضوع از آنجا بیشتر اهمیت می یابد که اصلاح طلبان تندرو شیراز هنوز نتوانستند در درون گروه های متعدد این جبهه سیاسی فردی را بیابند که با اقبال عمومی روبرو شوند، لذا به طناب پوسیده معین متوسل شده اند. دانشجویان اصلاح طلب در این همایش پرحاشیه، خواستار کاندیداتوری معین از شهر شیراز شدند. آن ها شعار می دادند: «معین امید ما شو/ سر لیست شهر ما شو»

این درخواست نشان دهنده اوج استیصال و بیچارگی این طیف سیاسی است. خواهش از فردی همچون مصطفی معین که بی تردید یکی از رادیکال ترین چهره های اصلاح طلبان به شمار می رود. کسی که نه التزامی به قانون اساسی و جمهوری اسلامی دارد و نه اعتقادی به نهادهایی همچون شورای نگهبان. چهره ای که بعد از گذشت 10 سال از انتخابات 84 به طور مضحک به نتیجه آن اعتراض دارد. آن هم با استدلالی مشابه استدلال میرحسین موسوی در سال 88. معین در همایش اخیر دانشگاه شیراز گفت: چرا من در جمهوری دموکراتیک نجف آباد که شهر تولدم بود احمدی نژاد نفر اول و من نفر پنجم آرا در این شهر شدم؟!

مواضع ساختارشکنانه معین یکی و تا نیست. او بارها اعلام کرده حکم حکومتی را قبول ندارد و آن را فراقانونی می داند و به آن تن نمی دهد، وقتی شورای نگهبان او را رد صلاحیت کرد، معین طی بیانیه ای اعلام کرد: در انتخابات شرکت نمی کنم. اما پس از این  که از دیدگاه کریمانه رهبر انقلاب بهرمند شد، در چرخشی عجیب بی اعتنا به صحبت های پیشین خود (قبول نداشتن حکم حکومتی و شرکت نکردن در انتخابات) شرکت کرد و حتی نتوانست به دور دوم انتخابات راه یابد و از 7 نفر چهارم شد! این در حالی بود که حامیانش رد صلاحیت معین را «ختم جمهوریت» عنوان می کردند.

در کنار همه این ها نمک نشناسی معین، نمی توان از کنار رفتارهای غیراخلاقی دوستان و حامیان او گذشت. سعید حجاریان تئوریسین جبهه اصلاحات بجای تقدیر و تشکر از عنایت ویژه رهبر انقلاب، حکم حکومتی ایشان را نشانه پایان ولایت فقیه دانست و به طور تلویحی رهبری معظم انقلاب را با شاه معدوم مقایسه کرد!

با این تفاسیر معلوم نیست اصلاح طلبان با آگاهی از دیدگاه های تجدیدنظرطلبانه معین، چگونه و با چه توجیهی می خواهند او را سرلیست خود قرار دهند؟ آن هم کسانی که مدعی اند با اعتقاد به نظام جمهوری اسلامی می خواهند در چارچوب قانون اساسی فعالیت کنند. چگونه می توان به شعارهای ساختارشکنانه معین، قبای اعتدال پوشاند؟

به هر حال باید منتظر ماند و دید آیا افرادی مثل معین، به توصیه سعید حجاریان  که گفت: اصلاح‌طلبانی که می‌دانند رد صلاحیت می‌شوند کاندیدا نشوند، گوش می دهند یا خیر؟