به گزارش سرویس سیاسی شیرازه، با روی کار آمدن دولت جدید، یکی از رویه‌های ثابت روسای دانشگاه ها، ضمن انتقادهای تند و تخریبی نسبت به عملکرد دولت گذشته، بی مهری به تشکل ها و دانشجویان انقلابی بود. این موضوع در شیراز اما متفاوت از سایر دانشگاه هاست. از زمانی که دکتر مجید ارشاد سکان هدایت دانشگاه شیراز را بر عهده گرفت، سخت گیرها بر فعالیت های داشجویی تشکل های انقلابی بیشتر شد و برنامه های آن ها با دست اندازهای متفاوت و متعددی روبرو شد. از آن جایی که مسئولان دانشگاه از حمایت مدیران استانداری فارس برخوردار بودند؛ خود را مختار به هر عملی دیدند. کار تا جایی پیش رفت که عملا رئیس دانشگاه در مواردی فقط به تلفن استاندار جواب می داد! غرور و تکبر مسئولان دانشگاه به حدی افزایش یافت که خود را جزیره ای جدا می دانستند و بعضا حاضر به تمکین از قانون هم نشدند! اوج عدم پذیرش قانون توسط مدیران دانشگاه زمانی بود که سال پیش شورای تامین استان در نامه ای مکتوب به این دانشگاه مخالفت خود را با حضور علی مطهری اعلام کرد اما مسئولان دانشگاه در نهایت بی توجهی به تصمیم عالی ترین شورای استان، آن را تنها یک توصیه تعبیر کردند و نهایت آن شد که نباید می شد.

هر چه زمان پیش می رفت، مسئولان دانشگاه خود را ملزم به پاسخگویی به مسئولان استان نمی دیدند و بی توجه به توصیه های مسئولان ارشد استان فارس، نهضت دعوت از سخنرانان پرحاشیه را پیش می بردند. از طرفی به تشکل های انقلابی اجازه نفس کشیدن داده نمی شد و با بی انصافی و برچسب های نامربوط، اجازه سخنرانی از مدعوین آن ها سلب می شد. جدی ترین ایستادگی مسئولان دانشگاه مقابل تصمیمات قانونی زمانی بود که در موضوع زمین های اختلاف دانشگاه شیراز و دانشگاه علوم پزشکی شیراز، دولت، حق را به علوم پزشکی داد. پس از این تصمیم قانونی دولت، معاون دانشگاه شیراز اعلام کرد، دانشگاه را به هم می ریزد!

اخلال در حرکت و فعالیت دانشجویی تشکل های انقلابی از سوی مسئولان دانشگاه، تنها به مسائل حزبی و جناحی محدود نشد. خردادماه امسال، در روزهای پایانی مذاکرات هسته ای، تشکل های ارزشی دانشگاه شیراز و جمعی از دانشجویان دانشگاه های جنوب کشور، تصمیم گرفتند در مخالفت با گزافه گویی های آمریکا مبنی بر بازدید از اماکن حساس نظامی ایران، تجمعی در مسجد دانشگاه شیراز برگزار کنند که با مخالفت عجیب مسئولان دانشگاه مواجه شد. مجید ارشاد رئیس دانشگاه شیراز در گفتگویی با یکی از رسانه های اصلاح طلب، تجمع کنندگان را غاصب خواند! و نماز خواندن در این مسجد را غیرشرعی اعلام کرد و بسیج دانشجویی را به قانون شکنی متهم کرد.

بی تردید سنگ اندازی ها در فعالیت های تشکل های دانشجویی انقلابی و سخت گیری ها امسال نسبت به سال های گذشته از شیب بیشتری برخوردار است. چند روز پیش، دانشگاه شیراز در اقدامی عجیب و کم سابقه به سخنرانی، دکتر زاکانی، مهرداد بذرپاش و نادر طالب زاده (تا امروز) مجوز نداد و از طرفی به راحتی مصطفی معین و علی مطهری که سال هاست وکیل مدافع فتنه گران 88 هستند، اجازه سخنرانی داده شد.
اوج بی انصافی در حق دانشجویان ارزشی زمانی صورت گرفت که با تدارک جو سنگین امنیتی با حضور یگان ویژه نیروی انتظامی در دانشگاه شیراز، آن ها را به جلسه سخنرانی راه نداد تا ذره ای در استراتژی تک صدایی کردن دانشگاه شیراز کوتاهی نکرده باشد.

رهبر معظم انقلاب در این باره این گونه تذکر دادند: حرفهای تشکلهای دانشجویی انقلابی و اسلامی همان حرفها و مطالبات ماست و افرادی که در دانشگاهها، کارها و مسئولیتهای کلیدی در دست دارند مطلقاً نباید بر این تشکلها سختگیری و فضای فعالیت آنان را محدود کنند.
یا این که روز گذشته در جمع روسای دانشگاه ها فرمودند: خبرهایی که به من از برخی دانشگاهها می رسد و امیدوارم که درست نباشند، بر خلاف این موارد است بگونه ای که تشکل های مؤمن و انقلابی و خوش فکر را تحت فشار قرار می دهند. ایشان تأکید کردند: باید به جوانهای انقلابی و مؤمن، خوش روحیه، متدین و دارای عزت نفس میدان بدهید بگونه ای که فضا دست آنها باشد.

از بيانات رهبر معظم انقلاب اسلامي با صراحت برداشت مي‌شود كه دانشگاه ها نه تنها بايد مراقب باشند كه نيروهاي مؤمن و انقلابي كنار زده نشوند، بلكه آنان را بايد به عنوان نيروهاي هميشه حاضر در صحنه مورد حمايت و پشتيباني قرار دهد.

 اما نشانه‌ها و قرائن به گونه‌اي است كه عده ای در دانشگاه شیراز به دنبال تقويت جريان فرهنگي غيرمؤمن و غيرانقلابي با حمايت‌هاي سياسي هستند و از طرفی همين افراد درصدد منزوي کردن نيروهاي مؤمن و انقلابي مي‌ باشند.

اما آیا مسئولان دانشگاه شیراز، توصیه های رهبر معظم انقلاب در عدم سخت گیری و کنار زدن تشکل های انقلابی را نشنیده اند یا این که انذارهای انقلابی ولی امر مسلمین جهان را هم در حد یک توصیه تفسیر می کنند؟!

دکتر ارشاد و همکارانش در دانشگاه شیراز می دانند که دانشگاه ملک و ارث پدری کسی نیست و نمی توان آن را با دیدگاه های شخصی و نگاه سیاسی اداره کرد. دانشگاه محل تحصیل فرزندان همه مردم ایران اسلامی با سلیقه های متفاوت است و همه تشکل های دانشجویی حق دارند در چهارچوب قانون بدون هیچ محدودیتی فعالیت کنند و نباید از تشکلی آنقدر حمایت شود که امروز در قامتِ شاخه جوانانِ یک حزب سیاسی ظاهر شود!