شیرازه، برکناری حسین امیرعبداللهیان از معاونت عربی آفریقایی وزارت خارجه جمهوری اسلامی ایران، احتمالا یکی از پرسروصداترین عزل و نصب‌ها طی ماه‌های اخیر است. امیرعبداللهیان که اتخاذ مواضع اصولی و انقلابی شهره است، حالا مشاور دکتر ظریف شده و چه کسی است که نداند سمت مشاوره در این مواقع، بیان‌گر نوعی عزل محترمانه است؟!

البته خبر برکناری امیرعبداللهیان عجیب نبود. ماه‌ها بود که منابع مطلع از برکناری او در آینده نزدیک خبر می‌دادند. واقعیت این است که امیرعبداللهیان رفت تا یک پیام خاص از سوی ظریف به طرف غربی-عربی مخابره شود؛ پیامی که به نظر می‌رسد با یک طراحی خاص، حالا به طرف مقابل منتقل شده است.
مروری بر اقدامات ظریف در این خصوص می‌تواند بیان‌گر بخشی از واقعیت باشد؛ ظریف برای شرکت در یک نشست، به اسلو می‌رود، حسین جابری انصاری هم در هیئت اعزامی قرار دارد، سایت المانیتور به نقل از یک منبع آگاه می‌نویسد که ظریف در حاشیه نشست گفته که حوزه اختیاراتش در پرونده سوریه افزایش یافته، این خبر از سوی وزارت خارجه ایران تکذیب نمی‌شود، ظریف به ایران باز می‌گردد در حالی‌که هم‌چنان گزارش المانیتور در رسانه‌های داخلی مطرح است، ظریف در حکمی جابری انصاری را جایگزی امیرعبداللهیان می‌کند و او را هم به سمت مشاور وزیر منصوب می‌کند.
هم‌زمانی برکناری امیرعبداللهیان با گزارش المانیتور، به نظر یک طراحی هوشمندانه است تا پیام خاص مدنظر ظریف به بهترین شکل ممکن به طرف غربی و عربی برسد. نگاهی به رسانه‌های بیگانه به خوبی نشان می‌دهد که آن‌ها پیام را فهم کرده‌اند؛ بناست ایران در پرونده سوریه و سایر پرونده‌های منطقه‌ای از جمله روابط با عربستان، اقداماتی متفاوت‌تر از قبل انجام دهد. این را رسانه‌هایی چون الحیات و العربیه که وابسته به عربستان هستند، تیتر کردند و وزارت خارجه در حالی که می‌توانست حداقل ظاهر را حفظ کند و طی بیانیه‌ای، بر رویکردهای اصولی ایران تاکید کند، این کار را نکرد تا در انتقال پیامش به طرف مقابل، کمترین خللی ایجاد نشود.

آیا برکناری امیرعبداللهیان نشانه آغاز تلاش‌های جدی‌تر دولت روحانی برای برجام منطقه‌ای است؟ پاسخ هرچه باشد، واقعیت این است که امیرعبداللهیان نماد انقلابی‌گری در تیم کنونی وزارت خارجه و در میان معاونان ظریف محسوب می‌شد. مواضع اصولی و انقلابی او در پرونده‌های منطقه‌ای در کنار دارا بودن مهارت‌های دیپلماسی، از او دیپلماتی انقلابی و توانمند ساخته بود که حالا با رفتنش، موجب نگرانی‌هایی شده است. باید تعارف را کنار گذاشت. ظریف و یارانش در ماجرای برجام، عملکرد موفقی نداشتند و اکنون «خسارت» ناشی از برجام، روبروی همه است اگرچه برخی هم‌چون رئیس جمهور آن را «آفتاب تابان» بنامند!

رفتن امیرعبداللهیان از وزارت خارجه یک نشانه است؛ هشداری است که می‌تواند در پرونده‌های منطقه‌ای، موضع ایران را متزلزل سازد. بی‌تعارف، بوی مذاکره با آمریکا بر سر پرونده‌های منطقه‌ای، کم‌کم دارد بیشتر از قبل می‌شود.