اینجا کیفیت اهمیتی ندارد
به گزارش شیرازه، «شیوا نوروزی» در روزنامه «جوان» نوشت:
فصل جدید لیگ برتر شروع شده و همانطور که انتظار
میرفت بیکیفیت بودن بازیکنان گرانقیمت باز هم دغدغه اصلی فوتبال ایران و
هواداران به شمار میرود. اصولاً در فصل نقل و انتقالات مدیران عادت
کردهاند به هواداران وعدههای زیادی دهند و حرف از به خدمت گرفتن بازیکنان
درجه یک بزنند. متأسفانه این عادت به مربیان هم سرایت کرده و هیچ کدام از
سرمربیان انتقاد از کیفیت پایین بازیکنان میلیاردی را نمیپذیرند. این در
حالی است که خیلی زود پوچ بودن وعدهها عیان میشود و آن موقع است که
آقایان برای خرجهای میلیاردی که انجام دادهاند دست به دامن بهانههای
تکراری میشوند. معمولاً تیمهای حرفهای دنیا در جریان بازیها بازیکنان
مد نظر خود را زیر نظر میگیرند و آنالیزورهای باشگاه همهجوره وضعیت آنها
را بررسی میکنند تا در صورت تأیید مذاکره رسمی با بازیکنان آغاز میشود،
مذاکرهای که طرفین حرفهای هستند و باشگاهها نه تنها ولخرجی نمیکنند
بلکه با توجه به ارزش بازیکن مورد نظر رقم قرارداد او تعیین میشود. در
صورتی که اینجا خبری از رعایت نکات حرفهای نیست و فقط ادعای حرفهایگری
در فوتبالمان بیداد میکند. بازیکنی که معلوم نیست تا پیش از این در کدام
تیم بازی میکرده و چه عملکردی داشته به یکباره و به لطف بیدروپیکری
فوتبال ایران سر از تیمهای پرطرفدار درمیآورد و البته به کمتر از یک
میلیارد هم راضی نمیشود. آن یکی به خاطر کلکلهای مدیران رقیب یک شبه چند
میلیون ناقابل به رقم قراردادش اضافه شده است. بیتعصبی به رنگ پیراهن هم
که دیگر به یک فاکتور اساسی در فوتبال مان تبدیل شده و اصولاً هر باشگاهی
که پول بیشتر دهد، بازیکن جدید از آن به عنوان تیم محبوب دوران کودکیاش
یاد میکند.
امسال نیز همچون گذشته قراردادهای میلیاردی در لیگ برتر به وفور یافت
میشود و آنها هم که به رقمهای میلیونی رضایت دادهاند یا رقم اعلام شده
دقیق نبوده یا اینکه دلالان کارکشته حمایتش نکردهاند. انتشار ارقام
بازیکنان و کادر فنی تیمها نشان داد که فوتبال ایران قرار نیست از ورطه
اتلاف بودجه بیتالمال خارج شود و در جهت حفظ حق و حقوق پول مردم و توجه به
اقتصاد مقاومتی حرکت کند. با وجود آنکه چند سالی است حرف از برخورد با
متخلفان قراردادهای فوتبالی زده میشود اما در عمل قدمی برای انجام این
وعده برداشته نشده و هر فصل شاهد افزایش بیرویه و نامعقول رقم دستمزدها
هستیم. تا جایی که بازیکنان و حتی مربیان بیکیفیت گرفتن دستمزدهای نجومی
را حق طبیعی خود میدانند و علیه شفافسازیهای صورت گرفته در این باره
واکنشهای تندی نشان دادهاند. این واکنشهای طلبکارانه را در واقع باید به
پای مسئولانی نوشت که در این سالها فوتبال را به حال خود رها کردهاند و
با سوءمدیریت خود علناً فضا را برای سودجویان باز گذاشتهاند. اگر در این
مدت به ظاهر هم که شده واکنشی به قراردادهای نجومی نشان میدادند و اجازه
پرداخت دستمزدهای میلیاردی آن هم از جیب ملت را نمیدادند، امروز کسی جرئت
نمیکرد از حربه شکایت استفاده کند و منکر قوانین روز فوتبال دنیا شود.
درحالی که با گسترش شبکههای اجتماعی و رسانههای ارتباط جمعی تمام مردم
دنیا از رقم قرارداد ستارههای فوتبال جهان باخبر هستند در فوتبال ایران
بسیاری مدعیاند که انتشار رقم قراردادشان خلاف قانون و جرم است! در حالی
که اگر قرار به اجرای قانون باشد این باشگاههای دولتی هستند که حق حیف و
میل کردن بودجه بیتالمال را ندارند و این بازیکنان و مربیان شاغل در لیگ
برتر هستند که به خاطر کمکاریها و بیکفایتیهایشان باید جریمه شوند.
منتها بیخیالی دستاندرکاران مسئول به نفع عدهای منفعتطلب تمام شده و
هرطور که دلشان میخواهد قرارداد میبندند و هرگز هم به اندازه دستمزدی که
میگیرند تلاش نمیکنند. یک سؤال باید از مدیران فوتبالی پرسید و آن اینکه
تا چه زمانی قرار است بودجههای هنگفت خود را از جیب ملت و دولت به باد فنا
دهند و پاسخگو هم نباشند؟ شاید اگر مسئولان نسبت به هدر رفتن پولهای
دولتی حساسیت بیشتری به خرج میدادند و رسیدگی به این موضوع مهم را یکی از
دغدغههای اصلی کاری خود میدانستند، حالا وضع فوتبالمان اینگونه نبود و
بازیکنان بیکیفیت اما میلیاردی در مستطیل سبز جولان نمیدادند و تا این
اندازه طلبکار نبودند.