به گزارش شیرازه، دولتمردان کشور یک روز چینی‌ها را برای سرمایه‌گذاری به چابهار دعوت می‌کنند و روز دیگر افغانستان و عمان را و هفته بعد برای هندی ها فرش قرمز پهن می کنند که در چابهار سرمایه گذاری کنند و بعد از مدتی پای ترکیه و امارات را به چابهار باز می کنند.

همه اینها تنها سردرگمی دولت تدبیر در چابهار را نشان می دهد، امروز بر کسی پوشیده نیست که دپیلماسی کشورها یکی از مهم‌ترین عوامل پیشبرد اهداف بلند مدت و کوتاه مدت کشورها محسوب می‌شود و اینکه مسئولان سیاسی یک کشور در قبال مسائل و موضوعات پیش روی کشور خود در عرصه داخلی و بین  المللی چه تصمیم‌گیری‌هایی داشته باشند، تصویری از توان، تیزهوشی و میزان قدرت دولت این کشور به دیگر کشورها نشان خواهد داد.

با این تفاسیر اما دولتمردان از ابتدای سکانداری کشور توسعه چابهار را به زبان ها انداختند و از برنامه خود برای ارتقای تنها بندر اقیانوسی کشور سخن گفتند برای اثبات حسن نیت خود هم هر روز پای یک هیئت خارجی را به کشور باز کردند تا از عزم خد را به رخ بکشند اما در بازار داغ این رفت و آمدها نشان می دهد که این سفرها بیشتر جنبه تشریفاتی داشته است.

در هر حال در فضای پسابرجام شاهد گسیل هیئت‌های خارجی به کشور بودیم، بسیاری از جمله علی اوسط هاشمی استاندار سیستان و بلوچستان هجمه حضور هیئت‌های خارجی برای سفر به ایران را یک فرصت فوق‌العاده برای کشور دانستند، و با موضع گیری‌های متعدد مدعی گشایش اقتصادی در فضای کسب و کار شدند اما امروز به اعتقاد تیم مذاکره کننده هسته ای فضای پسابرجام تقریبا هیچ دستاوردی برای ایران نداشته است.

اوسط هاشمی استاندار سیستان و بلوچستان که علاقه شدیدی به برجام دارد و در جلسه های مختلف به برجام را ستایش می کند از حضور بیش از 80 هیئت تجاری خارجی در مناطق آزاد چابهارخبر می دهد، سفرهایی که دستاورد آن به اندازه تعدادشان برای مردم شرق کشور ملموس نیست.

منطقه آزاد چابهار نزدیک به 23 سال که عنوان منطقه آزادی را با خود یدک می کشد اما در این سالهاست فقط بر جمعیت حاشیه نشین آن افزوده شده است به طوری که امروز 50 درصد مردم این شهر در حاشیه نشین هستند.

البته کارشناسان بر این باورند که دولتمردان به جای اینکه از چندین کشور برای حضور در بندر اقیانوسی چابهار و توسعه این بندر اقیانوسی دعوت کردند تنها با یک کشور وارد مذاکره می شدند.
صاحبنظران براین باورند که بر خلاف آنچه که در همسایگی چابهار و در بندر گوادر پاکستان اتفاق افتاد می توانست به الگویی برای دولتمردان بدل شما، پاکستانی ها از همان ابتدا به‌صورت مشخص و روشن با چینی ها وارد مذاکره شدند و به دور از سردرگمی توسعه رقیب چابهار را به آنها سپردند اما در خصوص چابهار ماجرا شکل دیگری پیدا کرد و دولتمردان سیاست هرچه پیش آید خوش آید را در دستور کار قرار دادند و این مکان را به بازار داغی برای هیئت های خارجی تبدیل کردند.