روشن است که در فضای دیپلماسی و سیاست خارجه، تلاش هایی جهت ارتباط با ریاض انجام شده و پالس های آن را می توان در سخنان و رفتار برخی دولتمردان مشاهده کرد، اما اقدامات ظالمانه سعودی ها در حق مردم ایران از جمله؛ تعرض به 2 نوجوان ایرانی تا قربانی ‌شدن 500 حاجی ایرانی در فاجعه منا، توهین‌های جوجه شاهزاده‌های سعودی،هتاکی وزیر خارجه گستاخ این کشور، تبرئه کاردار قاتل و مست سعودی، اعدام ایرانیان در عربستان، باعث شد تا این ارتباط با مشکل مواجه شود، هرچند هنوز هم دولت با نوعی انفعال در برخورد با این فجایع و سکوت به جای گرفتن حق ملت ایران از سعودی ها؛ آن ها را بیش از پیش گستاخ تر کرده است.

شاید تعرض به ساختمان سفارت سعودی که بی‌تردیداقدامی غلط و اشتباه بود؛ در سیاه‌بازی این روزهای عربستان و دیگر دنباله‌روهای آل‌سعود تاثیری، نهایتاً 10 درصدی داشته باشد، 90 درصد بقیه معلول سیاست خارجی منفعلانه است.

فاجعه منا که می‌توانست یک چالش بین‌المللی و دستاویزی برای محکومیت آل‌سعود در مجامع بین‌المللی باشد با رفتار منفعلانه وزارت خارجه ایران به دست فراموشی سپرده شده و این موضوع به قدری به حاشیه کشانده شد که انگار حجاج بیت‌الله‌الحرام مقصر فاجعه منا و مسئول کشته‌ شدن خودشان بوده‌اند!

دیپلماسی لبخند دولت نه تنها عزت را به پاسپورت های ایرانی باز نگرداند بلکه با سکوت و بی تدبیری در برابر اقدامات خصمانه سعودی ها نسبت به ملت ایران؛ آنها را گستاخ‌تر کرد چرا که اگر سخنان قاطع رهبر معظم انقلاب در زمینه تحویل شهدای منا نبود شاید تا به امروز همچنان خانواده های آنها چشم انتظار بازگشت شهدایشان بودند.

حال باید این سوال را از دولتمردان پرسید که آیا پرونده آن دو نوجوان در عربستان رسیدگی شد و یا حقوق 500 حاجی ایرانی مورد بررسی قرار گرفته است که  پس از گذشت یک سال؛ تنها پیگیری پرونده ساختمان سفارت عربستان را در اولویت کارهایتان قرارداده اید؟