شیرازه

گونی‌ ها نم می‌کشید. آب از شکاف گونی‌ ها می زد تو. باران تند شده بود. بوی خاک رطوبت دیده مثل بوی کاه‌گل سنگر را پر کرده بود. این بو بوی خاک، بوی گونی‌ ها از چیزی سرشارش می‌کرد.