شیرازه

امیدی نمانده بود که ناگهان محسن فریادی زد. صدایش به ناله بیشتر شبیه بود. نمی‌دانم از شادی موفقیت بود یا به یاد برادر شهیدش افتاده بود و احساس می‌کرد، استخوان‌های برادرش را پیدا کرده است. همه جمع شدند با صبر و حوصله، خیلی آرام خاک‌ها را کنار زدیم. درست یک جنازه کامل پیدا شد؛ اما چرا دست نداشت؟! هر چه گشتیم اثری از دست‌هایش نبود، ولی قمقمه‌اش پر از آب بود.