
در آیه ۳ سوره حشر میخوانیم؛
ستيزهجوئى سبب قهر الهى و تبعید
آیه سوم سوره حشر، ماجرای كيفر پيمان شكنى، تبعيد و بيرون راندن قوم بنینضیر از وطن را بیان میکند که به خاطر توطئه و خيانت مستحق كيفر سخت بودند، ولى آن حكم به تبعيدشدنشان تبديل شد.
به گزارش گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «شیرازه»، به تأسی از کلام مقام معظم رهبری که تأکید فرمودند: «قرآن کتاب زندگی است، نه فقط کتاب تلاوت. باید نسیم آیات قرآن در متن زندگی روزمره ما جریان یابد.»، ازاینپس بامدادان را با کلامی از قرآن کریم آغاز میکنیم تا روزمان بابرکت و معنویت عجین شود.
خداوند در آیه ۳ سوره حشر میفرماید:
وَ لَوْ لا أَنْ كَتَبَ اللَّهُ عَلَيْهِمُ الْجَلاءَ لَعَذَّبَهُمْ فِي الدُّنْيا وَ لَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذابُ النَّارِ «۳»
و اگر اين نبود كه خداوند، بيرون شدن از خانمان را بر آنان نوشته بود، همانا آنان را در دنيا عذاب مىكرد و البتّه در آخرت عذاب آتش دارند.
ذلِكَ بِأَنَّهُمْ شَاقُّوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ مَنْ يُشَاقِّ اللَّهَ فَإِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقابِ «۴»
اين كيفر به خاطر آن است كه آنان با خدا و رسولش دشمنى كردند و هر كس با خدا دشمنى كند، پس (بداند كه) همانا خداوند سخت كيفر است.
نکتههای آیه ۳ سوره حشر
«جلاء» به معناى ترك ديار و وطن به خاطر گرفتارى و بلاست.
«شَاقُّوا» از «شق» به معناى ايجاد شكاف و جدايى و جبههگيرى و دشمنى است.
در سوره مجادله آيه ۲۱ فرمود: «كَتَبَ اللَّهُ لَأَغْلِبَنَّ أَنَا وَ رُسُلِي» و در اين آيه مىفرمايد:
«كَتَبَ اللَّهُ عَلَيْهِمُ الْجَلاءَ» يعنى هم پيروزى وهم جلاى وطن با اراده الهى است.
مشابه آيه ۴، در سوره انفال آيه ۱۳ درباره جنگ بدر آمده است.
«شَدِيدُ الْعِقابِ» بودن منافاتى با «أرحم الراحمين» بودن خداوند ندارد، زيرا هر كدام در جاى خود است، در دعاى افتتاح مىخوانيم: «و ايقنت انك أرحم الراحمين فى موضع العفو و الرحمة و أشد المعاقبين فى موضع النكال و النقمة»
تفسیر آیه ۳ سوره حشر
بدون شک جلاى وطن و رها کردن قسمت عمده سرمایه هائى که یک عمر فراهم کرده بودند خود براى آنها عذابى دردناک بود، بنابراین منظور از جمله فوق این است که اگر این عذاب براى آنها مقدر نشده بود عذاب دیگرى که همان قتل و اسارت به دست مسلمانان بود بر سر آنها فرود مى آمد، خدا مى خواست آنها در جهان آواره شوند، و اى بسا این آوارگى براى آنها دردناکتر بود، زیرا هر وقت به یاد آن همه دژها و خانه هاى مجلل و مزارع و باغات خود مى افتادند که در دست دیگران است و خودشان بر اثر پیمانشکنى و توطئه بر ضد پیامبر خدا صلى اللّه علیه و آله در مناطق دیگر محروم و سرگردانند گرفتار آزار و شکنجه هاى روحى فراوانى مى شدند.
آرى! خدا مىخواست این گروه مغرور و فریبکار و پیمان شکن را گرفتار چنین سرنوشت دردناکى کند.
اما این تنها عذاب دنیاى آنها بود، لذا در پایان این آیه مىافزاید: «و براى آنها در آخرت نیز عذاب آتش است» «و لهم فى الاخرة عذاب النار».
چنین است دنیا و آخرت کسانى که پشت پا به حق و عدالت زنند و بر مرکب غرور و خودخواهى سوار گردند.
پیامهای آیه ۳ سوره حشر
1- حداقل كيفر پيمان شكنى، تبعيد و بيرون راندن از وطن است. (بنى نضير به خاطر توطئه و خيانت مستحق كيفر سخت بودند، ولى آن حكم به تبعيد شدنشان تبديل شد.) «لَوْ لا أَنْ كَتَبَ اللَّهُ عَلَيْهِمُ الْجَلاءَ لَعَذَّبَهُمْ فِي الدُّنْيا»
۲- ستيزهجوئى، سبب قهر الهى و تبعيد بنىنضير شد، نه يهودى بودن آنان. «ذلِكَ بِأَنَّهُمْ شَاقُّوا اللَّهَ»
۳ـ كيفرهاى الهى بر اساس عملكرد انسان و عادلانه است. «ذلِكَ بِأَنَّهُمْ شَاقُّوا اللَّهَ»
۴ـ جبههگيرى در برابر رهبر آسمانى، در واقع جبههگيرى در برابر خداست. (در ابتداى آيه، جبههگيرى در برابر خدا و رسول است ولى پايان آن، جبههگيرى در برابر خداوند مطرح شده است.) شَاقُّوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ ... يُشَاقِّ اللَّهَ
تفسير نور(۱۰جلدى)، جلد۹، ص: ۵۴۰
انتهای پیام/
لینک کوتاه خبر
برچسبها
نظر / پاسخ از
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نفری باشید که نظر میگذارید!