به گزارش گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «شیرازه»، باتوجه‌به تقارن خجسته آغاز سال ۱۴۰۴ با نام مبارک حضرت علی علیه‌السلام، از این پس بامدادان را با انوار قدسی نهج‌البلاغه منور می‌سازیم.

در حکمت ۷۴ نهج‌البلاغه آمده است:

«نَفَسُ الْمَرْءِ خُطَاهُ إِلَی أَجَلِهِ»

«انسان با نفسی که می‌کشد، قدمی به‌سوی مرگ می‌رود».

انسان در هر لحظه با نفس‌کشیدن و تپش قلب، یک گام به پایان عمر نزدیک می‌شود. درست همانند خودرویی که با هر قطره سوخت به سمت خاموشی می‌رود، ما نیز با هر دم و بازدم، سرمایه زندگی‌مان را خرج کرده و به مقصد نهایی نزدیک‌تر می‌شویم.

هر روزی که طلوع می‌کند، فرصتی تازه برای انسان است؛ روزی که بر اعمال ما گواه خواهد بود. اگر آن را با گفتار نیک و کار شایسته پر کنیم، در قیامت به سودمان شهادت می‌دهد؛ اما اگر غفلت کنیم، دیگر بازگشتی به آن روز نخواهد بود.

قرآن در سوره «والعصر» همین حقیقت را آشکار می‌کند: انسان در خسران است، مگر آنان که ایمان و عمل صالح دارند. همچون یخ‌فروشی که سرمایه‌اش آرام‌آرام آب می‌شود، عمر ما نیز در گذر است؛ پس باید آن را در بهترین مسیر صرف کنیم.

فرصت‌ها همچون سایه‌ای زودگذرند؛ اگر به‌موقع از آن‌ها بهره نگیریم، از دست می‌روند. هر کار نیک هرچند کوچک، می‌تواند همچون چراغی در مسیر زندگی بدرخشد و فردا را روشن کند. هیچ لحظه‌ای بی‌ارزش نیست، مگر اینکه ما آن را بی‌ثمر بسازیم.

زندگی سفری کوتاه اما پرمعناست. کسی که ارزش لحظه‌ها را بداند، حتی سختی‌ها را به فرصتی برای رشد و پختگی تبدیل می‌کند و آنکه غافل باشد، حتی در میان نعمت‌ها، سرمایه وجودش را از دست می‌دهد. راز رستگاری در شناخت ارزش زمان و به‌کارگیری آن در راه نیکی‌هاست.

انتهای خبر/