آقای وزیر راه و شهرسازی استعفاکمترین کاری هست که می توانید /چرا هیچ واکنشی نیست
تصادفات جاده ای در کشور و استان فارس روزانه جان بسیاری از هموطنان ما را میگیرد و این در حالی است که نه تنها وزیر راه و شهرسازی اقدامی برای بهبود جاده ها و ناوگان زمینی نمیکند بلکه نمایندگان و مسئولان امر هم ساکت نشسته اند و مطالبه ای صورت نمیگیرد.
به گزارش شیرازه با واژگونی اتوبوس زائران اربعین حسینی در محور اقلید 46 نفر کشته وزخمی شدند این اتفاق در حالی رخ می دهدکه در طول هر سال آمارهای مختلفی حکایت از قربانی شدن ده ها هزار نفر از هموطنانمان در جاده ها دارد.
پیش از این، واژگونی اتوبوس سربازان ارتش و تصادفات دیگری که روز به روز در جاده های استان فارس بیشتر می شود بسیاری از خانواده ها را داغدار کرده است.
کوهستانی بودن از یکسو و عدم رعایت استانداردها در جاده‌سازی، ضعف پیمانکاران و عدم نظارت کافی و به موقع از سوی مسئولان موجب شده تا انسان‌های زیادی در این جاده‌ها جان خود را از دست بدهند.
جاده‌های این استان با رانندگان روی مهربانی ندارند و ثانیه‌ای غفلت هر راننده‌ای را با هر سطحی از مهارت در رانندگی یا به ته دره می‌فرستد یا به زیر خودروی مقابل!
محورهای ارتباطی سپیدان به شیراز ویاسوج و اقلید و در جنوب استان گردنه هایی مانند محورهای لامرد ،مهر،لار،نیریز و جاده های روستایی در وضعیت نامطلوبی به سر می برد؛ وضعیت بسیار بد آسفالت و چاله هایی که به چاه تبدیل شده اند و روزانه جان چندین نفر از هموطنان را میگیرد.
اما متاسفانه این اتفاقات در جاده های کشور و استان فارس نه تنها مسئولان را نسبت به وظایفشان آگاه نکرده بلکه دولت روحانی با الویت دادن به طبقه مرفه جامعه و سرمایه گذاری 25 میلیارد دلاری، همه توجه خود را به ناوگان هوایی معطوف ساخته است.
به راستی تا چه زمان باید وزیر راه نظاره گر کشته شدن هزاران هموطن در جاده ها باشد و اقدامی در جهت رفع نقایص جاده ها و ناوگان زمینی انجام ندهد.
این بی توجهی ها گویای این است که کارنامه دولت روحانی در حمل و نقل زمینی و عملکرد آخوندی وزیر میلیاردر راه، باید مورد پرسمان و مطالبه عمومی قرار گیرد.
شاید اگر مسئولان متولی امر در بحث جاده های کشور از پشت میز خود ساعتی رها شده و با ماشین شخصی خویش همراه با خانواده سفری کرده و برگردند و و کلاه خود را قاضی قرار دهند گوشه ای از آلام و دردهای مردم را بفهمند .
آقای وزیر کاش شما هم وزیر راه کشور ژاپن یا کره باشید ای کاش همانطور که مزخرف مزخرف میکنید، مدیریت مزخرف خودتان هم بیاد بیاورید، کاش سکوت مرگبارتان در این حادثه به یک عذرخواهی ساده تبدیل شود.
سخنی هم با شمع به دستانی که در ماجرای واژگونی اتوبوس سربازان عزیز وطن آن همه جار و جنجال کردند و دهان باز کردند؛ اکنون شمع هایتان کجاست ؟ کو آن قلمهایی که شبانه روز بنویسد ؟
مگر نه اینکه این عزیزان راهیان اربعین حسینی و هموطنان ما و سربازان حریم عشق حسین بودند ؟ جگرگوشه های ما هرروز و هر لحظه در جاده ها جان میدهند، پس چرا نمی نویسید ؟ شاید فقط باید دستور از بنگاههای لجن پراکنی آمریکا صادر گردد تا شما وجدان خفته تان بیدارشود و شمع هایتان را به سبک فرانسویان روشن کنید .
با نمایندگان مجلس هم سخنی باید گفت ؛ آقایان و خانم های نماینده، این سکوت مرگبارتان نشان از چیست ؟ چرا فریادهای استیضاح وزیر راه و شهرسازی و اعتراض به مرگ هموطنانمان از حلقومتان بیرون نمی آید ؟ فقط کافی است لحظه ای به فکر فرو بروید و یکی از اربعینیان و کشته شدگان این حوادث را از بستگان خود بدانید شاید صدایتان بازشود .
فعالان فضای مجازی که روی همه را سفید کرده اند و آنقدر ماجرای ریاست جمهوری ترامپ و شکست مفتضحانه کلینتون و هزار جوک و زهر مار مشغولشان کرده که انگار هموطنان مظلوم ما شبانه در اعماق جاده ها جان نداده اند .
عکسنوشته هایتان در یادروز کوروش و شعار ایران وطن ماست را خوب یادمان هست، اما چگونه گلایه کنیم از بیخیالیتان ؟ کجا است وجدانهای بیداری که یکجا و متحد خواستار استعفای وزیر راه باشند.
پیش از این، واژگونی اتوبوس سربازان ارتش و تصادفات دیگری که روز به روز در جاده های استان فارس بیشتر می شود بسیاری از خانواده ها را داغدار کرده است.
کوهستانی بودن از یکسو و عدم رعایت استانداردها در جاده‌سازی، ضعف پیمانکاران و عدم نظارت کافی و به موقع از سوی مسئولان موجب شده تا انسان‌های زیادی در این جاده‌ها جان خود را از دست بدهند.
جاده‌های این استان با رانندگان روی مهربانی ندارند و ثانیه‌ای غفلت هر راننده‌ای را با هر سطحی از مهارت در رانندگی یا به ته دره می‌فرستد یا به زیر خودروی مقابل!
محورهای ارتباطی سپیدان به شیراز ویاسوج و اقلید و در جنوب استان گردنه هایی مانند محورهای لامرد ،مهر،لار،نیریز و جاده های روستایی در وضعیت نامطلوبی به سر می برد؛ وضعیت بسیار بد آسفالت و چاله هایی که به چاه تبدیل شده اند و روزانه جان چندین نفر از هموطنان را میگیرد.
اما متاسفانه این اتفاقات در جاده های کشور و استان فارس نه تنها مسئولان را نسبت به وظایفشان آگاه نکرده بلکه دولت روحانی با الویت دادن به طبقه مرفه جامعه و سرمایه گذاری 25 میلیارد دلاری، همه توجه خود را به ناوگان هوایی معطوف ساخته است.
به راستی تا چه زمان باید وزیر راه نظاره گر کشته شدن هزاران هموطن در جاده ها باشد و اقدامی در جهت رفع نقایص جاده ها و ناوگان زمینی انجام ندهد.
این بی توجهی ها گویای این است که کارنامه دولت روحانی در حمل و نقل زمینی و عملکرد آخوندی وزیر میلیاردر راه، باید مورد پرسمان و مطالبه عمومی قرار گیرد.
شاید اگر مسئولان متولی امر در بحث جاده های کشور از پشت میز خود ساعتی رها شده و با ماشین شخصی خویش همراه با خانواده سفری کرده و برگردند و و کلاه خود را قاضی قرار دهند گوشه ای از آلام و دردهای مردم را بفهمند .
آقای وزیر کاش شما هم وزیر راه کشور ژاپن یا کره باشید ای کاش همانطور که مزخرف مزخرف میکنید، مدیریت مزخرف خودتان هم بیاد بیاورید، کاش سکوت مرگبارتان در این حادثه به یک عذرخواهی ساده تبدیل شود.
سخنی هم با شمع به دستانی که در ماجرای واژگونی اتوبوس سربازان عزیز وطن آن همه جار و جنجال کردند و دهان باز کردند؛ اکنون شمع هایتان کجاست ؟ کو آن قلمهایی که شبانه روز بنویسد ؟
مگر نه اینکه این عزیزان راهیان اربعین حسینی و هموطنان ما و سربازان حریم عشق حسین بودند ؟ جگرگوشه های ما هرروز و هر لحظه در جاده ها جان میدهند، پس چرا نمی نویسید ؟ شاید فقط باید دستور از بنگاههای لجن پراکنی آمریکا صادر گردد تا شما وجدان خفته تان بیدارشود و شمع هایتان را به سبک فرانسویان روشن کنید .
با نمایندگان مجلس هم سخنی باید گفت ؛ آقایان و خانم های نماینده، این سکوت مرگبارتان نشان از چیست ؟ چرا فریادهای استیضاح وزیر راه و شهرسازی و اعتراض به مرگ هموطنانمان از حلقومتان بیرون نمی آید ؟ فقط کافی است لحظه ای به فکر فرو بروید و یکی از اربعینیان و کشته شدگان این حوادث را از بستگان خود بدانید شاید صدایتان بازشود .
فعالان فضای مجازی که روی همه را سفید کرده اند و آنقدر ماجرای ریاست جمهوری ترامپ و شکست مفتضحانه کلینتون و هزار جوک و زهر مار مشغولشان کرده که انگار هموطنان مظلوم ما شبانه در اعماق جاده ها جان نداده اند .
عکسنوشته هایتان در یادروز کوروش و شعار ایران وطن ماست را خوب یادمان هست، اما چگونه گلایه کنیم از بیخیالیتان ؟ کجا است وجدانهای بیداری که یکجا و متحد خواستار استعفای وزیر راه باشند.
نظرات بینندگان
