به گزارش شیرازه، روزنامه «جوان» در یادداشتی از «احمد کاظم‌زاده» نوشت:

در پی پیروزی‌های روز افزون ارتش سوریه در برابر مخالفان مسلح و گروه‌های تکفیری، امریکا بار دیگر سوریه را به تدارک حمله شیمیایی جدید متهم و تهدید کرد که این اقدام مجازات سنگینی به دنبال خواهد داشت. دلایل زیادی برای رد این اتهام وجود دارد و یکی از این دلایل مهم این است که دولت سوریه اساساً هیچ نیازی به این حملات غیرمتعارف ندارد و تجارب تاریخی نشان می‌دهد در اغلب موارد این طرف‌های شکست‌خورده بودند که به استفاده از تسلیحات غیرمتعارف روی می‌آوردند تا بلکه بتوانند شکست‌های نظامی خود را جبران کنند. بر این اساس، گروه‌های مسلح مخالف و تکفیری و حامیان خارجی آنها با توجه به شکست‌های مکرر خود انگیزه بیشتری برای استفاده از تسلیحات نامتعارف داشته و دارند کما اینکه در گذشته نیزبارها به این تسلیحات متوسل شدند اما بازهم نتوانستند تغییری در معادله نظامی ایجاد کنند. از دلایل دیگر برای رد اتهام امریکا این است که اساساً سوریه در پی توافق میان روسیه ودولت وقت اوباما در سال 2013 با نابودی تسلیحات شیمیایی خود موافقت کرد و اتفاقاً این تسلیحات زیر نظر بازرسان سازمان ملل از سوریه خارج و روی کشتی امریکایی در دریا نابود شد و بان کی مون دبیرکل وقت سازمان ملل نیز با ارسال گزارشی به شورای امنیت پایان روند اجرایی این توافق را تأیید کرد.
 
بر این اساس امریکا بیش از هر دولت دیگری بهتر می‌داند که سوریه فاقد این تسلیحات است اما به چند دلیل به این پرونده‌سازی کماکان ادامه می‌دهد: نخست اینکه پرونده‌سازی علیه دولت سوریه در استفاده از تسلیحات شیمیایی از همان ابتدا زیر سر رژیم صهیونیستی و همپیمان سعودی آنها بوده‌است که اکنون بیش از هر زمان دیگر افسار دولت ترامپ را در دست خود گرفته‌اند و آن را به هر جایی که می‌خواهند می‌کشانند. این دو بازیگر آشوب‌ساز که در عین حال به ائتلافی بی سابقه دست زده‌اند می‌خواهند پای امریکا را بیش از پیش به جنگ سوریه بکشانند؛ هم رژیم صهیونیستی چنین نیازی را احساس می‌کند چراکه دامنه درگیری‌ها در سوریه به‌تدریج ازنواحی مرکزی به نواحی مرزی و حاشیه‌ای پس‌زده می‌شود و کم کم به مناطق اشغالی جولان می‌رسد که این به شدت این رژیم را نگران کرده است، بنابراین می‌خواهد از دولت ترامپ برای خود یک سپر بسازد و هم عربستان نیاز به مداخله نظامی امریکا را احساس می‌کند تا بدین وسیله هم فضای تنفسی برای گروه‌های تکفیری مورد حمایت خود در سوریه ایجاد کند و هم اینکه از فضای منطقه‌ای آن برای اقدام نظامی علیه قطر استفاده کند و در عین حال از استمرار تشنج‌آفرینی در منطقه به عنوان ابزاری برای فرافکنی بحران‌های داخلی خود استفاده کند تا محمد بن سلمان بتواند روند تصاحب کرسی پادشاهی را به سرانجام برساند. بر این اساس امریکا منافع مشخصی برای دخالت نظامی در سوریه ندارد و به آلت دست رژیم صهیونیستی وعربستان تبدیل شده است اما در هر حال در نهایت این خود امریکاست که هزینه ندانم کاری و ماجراجویی احتمالی خود را پرداخت خواهد کرد، کما اینکه اشغال نظامی عراق (که باز به تحریک صهیونیست‌ها و دستکاری اطلاعات مربوط به تسلیحات کشتار جمعی عراق صورت گرفت) علاوه برهزاران کشته و زخمی چند تریلیون دلار هزینه بر دوش مالیات دهندگان امریکایی گذاشت که هنوز هم آثار مخرب آن ادامه دارد.