به گزارش شیرازه، ۸ سال پس از وقوع فتنه بزرگ سال ۸۸ صحبت‌هایی از میان اصلاح‌طلبان و چهره‌های نزدیک به این جریان خاص سیاسی درباره فتنه‌گران شنیده می‌شود که به شدت محل تأمل است.

محمدباقر نوبخت، سخنگوی دولت یازدهم به تازگی از ۲ فعال فتنه که در حصر قرار دارند با عنوان «عزیزان» یاد کرده است.
به گزارش جماران، او گفته است:
ضمن آرزوی سلامتی برای این عزیزان امیدواریم شرایط به گونه‌ای پیش آید که دغدغه‌ای برای خانواده‌ آنها و مردم پیش نیاید. باید برای دفاع از منافع ملی و برقراری آرامش در جامعه تلاش کنیم.[۱]

عباس عبدی، تئوریسین اصلاح‌طلب نیز اخیراً طی مقاله‌ای بلند بالا مدعی شده است که علل محدثه و مبقیه حکم حصر شامل مرور زمان شده و ادامه حصر عملا وجه مجازات‌گونه ندارد!

به گزارش جماران، او سپس با بیان اینکه می‌توان به مرور زمان و در یک فرآیند سیاسی دایره حصر را بازتر کرد و این به نفع کشور است تصریح می‌کند:  
«پیش از این نیز نوشته‌ام که پس از انتخابات اخیر، ادامه حصر می‌تواند موجب برداشت‌های دیگر جز هدف پیشگیرانه ادعایی را به اذهان متبادر کند!»[۲]
*قبل از این دو نفر، غلامحسین کرباسچی، دبیر کل حزب کارگزاران سازندگی هم طی اظهاراتی در یک میتینگ سیاسی به مناسبت رأی‌آوری فهرست اصلاح‌طلبان در انتخابات چند شورای شهر، راجع به فتنه‌گران سال ۸۸ گفته بود:
«از سال ۸۸ به بعد بسیاری از عزیزان برای این موضوع هزینه دادند و امروز اگر مردم (به اصلاح‌طلبان مشهد و تهران) رای می‌دهند به دلیل آن هزینه‌ها است، ما میراث‌خوار آن هزینه‌ها هستیم، باید این امید، ایمان و باور به یاس تبدیل نشود.»[۳]

عبدالله نوری، از فعالان ستادی اصلاح‌طلب نیز اخیراً در یک جلسه، لفظ عزیز را برای فتنه‌گران به کار برده و گفته است: برای من روشن نیست از حصر این عزیزان چه نفعی عاید نظام می شود؟!
مرتضی الویری، عضو منتخب اصلاح‌طلبان در شورای شهر تهران که رئیس سنی این شورا نیز هست اخیراً درباره فتنه سال ۸۸ گفته است:
«تصور می کنم که نقار وکدورتی که از انتخابات سال ٨٨ به وجود آمد و دو تفسیر و برداشت متضاد در مورد این اتفاقات در ذهن اصلاح طلبان و بخش هایی از حاکمیت شکل گرفت، هنوز بر جای خود باقی است. تا زمانی که در گذشته بمانیم و هر کدام از طرفین خود را حق مطلق بداند و طرف مقابل خلاف منافع ملی و مصلحت تشخیص دهد، عارضه های منفی خود را تحمیل خواهد کرد. امیدوار هستم که همه متعهد شویم تا به آینده کشور فکر کنیم و در گذشته درجا نزنیم.»[۴]
از تلاش وابستگان جریان فتنه برای تقدس بخشی به فتنه سال ۸۸ و تطهیر فتنه‌گران که بگذریم! اما این مسئله جای تأسف دارد که متأسفانه برخی فعالین حوادث سال ۸۸ گویا قصد سوء استفاده از سماحت و نجابت اسلامی نسبت به خود را دارند.
این چهره‌ها اما نبایستی تصور کنند که سماحت نظام در حق آنها به معنی گذشت حاکمیت کشور از حادثه بزرگ سال ۸۸ (که به گواه خواص دلسوز کشور از جنگ ۸ ساله هم سخت‌تر بود) است.
نظام اسلامی که بر مسئله حصر لیدرهای فتنه تا زمان اعلام توبه رسمی از سوی آنها تأکید دارد به این دلیل است که این چهره‌ها پس از کشته شدن ده‌ها نفر، ملکوک شدن جشن حضور ۴۰ میلیونی مردم در انتخابات، امیدوار شدن دشمن به براندازی نظام، مخالفت با سیاست‌های اصولی نظام و غیره دیگر عزیز کسی نیستند و نباید هم باشند.
جدای از چهره‌هایی که با اطلاق لفظ «عزیز» به فتنه‌گران، آینده سیاسی خود را مجددا در معرض تنش‌های رسواکننده قرار می‌دهند اما آقای عبدی که با ژست تئوریک به معارضه با مسئله حصر برخاسته است هم در مقابل این سؤال مهم قرار دارد که آیا مرور زمان می‌تواند اثر یک جرم را پاک کند و رافع مجازات باشد یا خیر؟!
اگر پاسخ وی مثبت باشد، بدیهست که فلسفه مجازات برای احقاق حق مردم و اولیای دم در حقوق قضایی برای همیشه کأن‌لم‌یکن تلقی خواهد شد...