به نام خبرنگاران به کام میهمانان ویژه ارشاد
به گزارش شیرازه، روز گذشته برنامه‌ای جهت گرامیداشت روز خبرنگار به میزبانی اداره فرهنگ و ارشاد فارس و با حضور معاون مطبوعاتی وزیر ارشاد برگزار شد. در حالی‌که انتظار می‌رفت این برنامه با حضور تمام قد خبرنگاران و جهت ارج نهادن به مقام اهالی قلم و رسانه برگزار شود اما چهره‌ای ناپسند به خود گرفت و روندی متفاوت طی کرد به گونه‌ای که هر عنوانی را می‌توان بر آن نهاد جز گرامیداشت روز خبرنگار!
در واقع برنامه‌ای به نام خبرنگاران و به کام میهمانان ویژه مدیر ارشاد! میهمانانی که نه تنها هیچ نسبتی با رسانه نداشتند بلکه با فرهنگ اصیل ایرانی هم بیگانه و ظواهر و نوع معاشرت‌شان گویای عقاید نشات گرفته آنان از فرهنگ بیگانه بود! گویی در این دولت، هنرمندان و رسانه‌های معتقد به ارزش‌‌های اصیل ایرانی_اسلامی جایی ندارند و باید به حاشیه رانده شوند!
این مراسم در حالی به نام خبرنگاران برگزار شد که در جمع 400 نفره حضار نهایتا 50 خبرنگار و عکاس جای داشتند و سایر حضار میهمانان ویژه ارشاد از هنرمندان گرفته تا خانواده‌های آنان بود و به سختی با چرخاندن چشم در گوشه و کنار سالن تعداد محدودی خبرنگار قلم به دست دیده می‌شد که در این مراسم هم وظیفه خبرنویسی را بر عهده داشتند.
بهزاد مریدی، مدیر کل فرهنگ و ارشاد فارس طی سخنانی کوتاه با اشاره به نقش رسانه، گفت: وظیفه رسانه کشف مشکلات جامعه و طرح مسائل مرتبط با امور جاری است و نباید از خبرنگاران انتظار مشکل‌گشایی و ارائه راه حل داشت. در واقع رسانه‌ها روابط عمومی نیستند و خبرنگاران بخاطر سوگندی که یاد کرده‌اند نباید به خدمت روابط عمومی سازمان‌ها و نهادهای مختلف درآیند که اگر چنین باشد خیانتی بزرگ است.
البته جناب مریدی، سوالاتی که ذهن برخی خبرنگاران منتقد را مشغول کرده بود را بدون پاسخ گذاشته و نگفتند به فرمایشات تشریفاتی خود چقدر معتقد هستند؟ آیا اداره متبوع وی با همه رسانه‌ها و خبرنگاران برخوردی یکسان دارد؟ یا خبرنگارانی که نقش روابط عمومی ارشاد را بازی می‌کنند با لطف فراوان مورد عنایت قرار می‌دهد؟
پس از سخنان مریدی، چند تن از خبرنگاران موسوم به یک طیف خاص که با جهان‌بینی و نوع نگاه سیاسی مدیر ارشاد همخوانی داشت به پشت تریبون رفته و از حق پایمال شده اصحاب رسانه گفتند. سخنانی که امید گره‌گشایی از آنان می‌رفت اما چنین نشد! و دردآور اینکه حتی در روز خبرنگار هم تبعیض بی‌رحمانه می‌تازد و سلایق سیاسی خبرنگاران در زیر چکمه نگاه جناحی مدیران قربانی شده و در مراسمی که به نام و یاد آن‌ها برگزار می‌شود فقط تعدادی خاص مورد توجه قرار گرفته و به ارائه دغدغه‌های خود می‌پردازند. گویی سایر رسانه‌ها و خبرنگاران جایی در دایره تنگ تصمیم‌های سیاسی مدیران ارشاد ندارند و حق انتقاد و حتی درد و دل از آنان سلب شود!
ساعتی بعد حسین انتظامی، معاون مطبوعاتی وزیر ارشاد به سخنان ارائه شده اشاره کرد و گفت؛ "قانون انتشار و
دسترسی آزاد به اطلاعات" در سال 88 تصویب
شد که 400 دستگاه را شامل می‌شود و تا به امروز فقط 40 دستگاه به سامانه شفافیت
پیوسته و 360 دستگاه خارج از نظارت این سامانه فعالیت دارند. بنابراین وظیفه
خبرنگاران مطالبه الحاق سایر دستگاه‌ها و در دسترس قرار گرفتن اطلاعات سازمان‌ها
است.
البته
جناب انتظامی به این نکته اشاره نکردند که؛ آیا وزارت ارشاد در این سامانه ثبت نام
کرده و شفافیت رسانه‌ای، اطلاعاتی و مالی را پذیرفته است؟ شاید که بهتر باشد وزارت
و مدیران ارشاد شفافیت و ارائه اطلاعات را از خود شروع کرده تا این روحیه آزادی‌خواهی
برای دسترسی به اطلاعات به سایر سازمان‌ها هم انتقال پیدا کند.
حسین انتظامی
ادامه داد: بیمه خبرنگاران وظیفه دولت نیست زیرا این امر با استقلال رسانه‌ها
مغایر است و موجب محافظه‌کاری آنان می‌گردد. شنیدن چنین سخنانی از معاون مطبوعاتی
دولتی که چهار سال به بهانه‌های واهی منتقدین را به دادگاه کشانده و در پی تعلیق
مجوز و پلمپ رسانه‌های منتقد بوده، بسیار عجیب به نظر می‌رسد. اگر واقعا مدیران
تدبیر و امید نگران محافظه‌کاری رسانه‌ها هستند چرا هر صدای منتقد و مخالفی را در
نطفه خفه کرده و به صاحبانش وعده آب خنک می‌دهند؟! البته بعد از چهار سال به شانه
خالی کردن مدیران دولت یازدهم از زیر بار مسئولیت اجتماعی و حاکمیتی عادت کرده‌ایم
چرا که با ژست روشنگری در فضای هپروت سیر کرده و هیچ امری را وظیفه خود نمی‌دانند
و برای توجیه تنبلی و عدم مسئولیت‌پذیری خود بهانه‌های مختلف می‌تراشند!
در
پایان
مراسم
از
میهمانان
جهت
صرف
شام
دعوت
شد.
در
خیل
جمعیت
عظیمی که برای غذا صف کشیده بودند تعداد انگشت شماری خبرنگار و عکاس به چشم می‌خورد.
خبرنگارانی که برای صرف شام، غذا به دست در پی یک صندلی بودند چرا که تعدادی
میز برای میهمانان خاص مدیر ارشاد رزرو شده و سایر میز‌ها هم توسط میهمانان ویژه
ارشاد غُرق گشته بود. حال خبرنگار مانده بود و بشقاب غذا به دست!
در روزگاری که
کسی حال خبرنگاران را جویا نمی‌شود و زحمات شبانه‌روزی آنان در سرما و گرما به
چشم نمی‌آید، انتظار می‌رود اگر روزی به نام‌شان ثبت شده و اگر بودجه‌ای جهت
گرامیداشت یاد آنان صرف می‌شود به حق باشد! نه اینکه 17 مرداد هم برای مدیران و
میهمانان ارشاد مصادره شده و از بودجه‌ای که به اسم خبرنگاران خرج می‌شود، همگان
سهم داشته باشند جز اهالی بهِ حق آن! در حالی که از 365 روز سال فقط یک روز به
خبرنگاران اختصاص داده شده متاسفانه همین یک روز هم با نگاه سیاسی مدیران مصادره
گشته و همگان از هنرمندان و مدیران و طیف‌هایی که هیچ نسبتی با خبر و خبرنگار
نداشته در آن جای دارند جز همیشه قلم به دستان!
قلم به دستانی
که در تمام روزهای سال با کوله باری از خبربرای قشرهای مختلف جامعه خبرها دارند و
برای خودشان نه! خبر آن است؛ که مردیم در این بی‌خبری . . .
