به گزارش شیرازه، جنایات میانمار آن قدر ریشه دوانده است که چشم هر جنبده ای را به خود خیره می کند. جنایاتی که تنها به دلیل قومیت بنگالی و مذهب اسلام رخ می دهد. دولت میانمار در قانون شهروندی خود مسلمانان را به عنوان شهروند مورد شناسایی قرار نداده است از این رو برخی این اختیار را دارند که آن ها را قتل عام کنند. چنین جنایاتی در حالی رخ می دهد که دیگر می توان به ضرس قاطع اظهار کرد که در این خطه نسل کشی شده است. مدعیان دروغین حقوق بشر که خود را نمادونمود انسانیت می دانند در این برهه حساس مهر بر دهان زده و گوش‌های‌شان را گرفته اند اما با همه این ها نمی توان حقیقت موجود در این سرزمین را انکار کرد.

شروع ماجرا
شروع درگیری ها به حدود250 سال قبل برمی گردد. در سال ۱۷۷۴ میلادی، یک بودایی به نام بوداپایا در آن منطقه به قدرت می‌رسد و با مسلمانان بنای ناسازگاری می‌گذارد و اجرای قوانین اسلامی را ملغی می‌کند. از آن زمان به بعد اختلافات مسلمانان میانمار با دولت شروع می‌شود، حقوق مسلمانان نادیده گرفته می‌شود، تبعیض‌ها تشدید می‌شود و مساله مسلمانان به تدریج به‌عنوان یک معضل مطرح و کشورهای منطقه، متوجه این موضوع می‌شوند و حتی به سطح بین‌المللی نیز می‌رود و تا امروز نیز از موضوعات حقوق بشری در سطح بین‌الملل است. در این مدت، تعدادی از مسلمانان گروه‌های چریکی تشکیل دادند و مبارزاتی نيز داشتند و برخی برای اینکه از این وضعیت رها شوند، به کشورهای هند و بنگلادش مهاجرت کردند و در آنجا زندگی می‌کنند.
چرا بودایی ها به مسلمانان حمله می کنند؟
بسیاری از آن‌ها بر این باورند که ملت‌شان باید یکپارچه شود و دین‌شان در خطر است. فضای جهانی نيز در این میان تاثیری حیاتی دارد. بودایی ها مدعي هستند که در سراسر جهان، اسلام افراطی در کانون بسیاری از درگیری‌های خشونت بار قرار دارد. آن‌ها همچنین احساس می کنند که آیین های توحیدی تبشیری به دنبال گسترش خود در سرزمین های دیگر هستند و فکر می کنند که اگر ادیان دیگر شیوه برخورد سرسختانه تری در پیش گرفته اند، آن‌ها نيز باید همین کار را کنند.
کشتار 2012
بعد از سال ها در 2012 بار دیگر اختلافات میان مسلمانان و بودایی ها در میانمار شدت گرفت. بر اثر این اختلافات، درگیری هاي گسترده و قتل‌عام مسلمانان توسط بوداییان شدت گرفت. شروع ماجرا از آنجا بود که سه جوان مسلمان به تجاوز و قتل یک دختر بودایی متهم شدند. یک نفر از آنان پس از دستگیری خودکشی کرد و دو تن دیگر به اعدام محکوم شدند. جامعه مسلمانان گفتند دختر همراه یکی از این سه پسر فرار کرده است. همچنين حمله به یک اتوبوس مسلمانان و کشتار 10 نفر، آغاز سلسله وقایع بعد از آن بود. برخی گزارش‌ها حاکی از قتل ۲۰۰۰۰ مسلمان است. همچنین گفته می‌شود که نیروهای نظامی میانمار به مهاجمان کمک می‌کنند و این کشتار در سکوت رسانه‌های خبری و سازمان ملل، در حال انجام است. به گزارش سازمان عفو بین‌الملل، بوداییان عامل کشتار، تجاوز و آتش‌زدن هزاران خانه مسلمانان شناخته شده‌اند. گفتني است دولت میانمار، مانع دسترسی خبرنگاران به منطقه می‌شود.

روهینگیایی ها چه کسانی هستند؟
اما روهینگیايي‌ها، مردمی مسلمان و هند و آریایی هستند که در ایالت راخین در غرب میانمار زندگی می‌کنند. آن‌گونه که پیر محمد ملازهی به «قانون» می‌گوید، این مردم ساکنان اولیه میانمار بودند که بعد‌ها با بر هم زدن ترکیب جمعیتی در این منطقه، اکثریت از دست آن‌ها خارج شد. ملازهی در ادامه می‌گوید: « این سرزمین به لحاظ تاریخی به قوم مسلمان تعلق داشته و بيشتر مردم این کشور مسلمان بودند. بعد ها بوداییان را به آنجا کوچ دادند و ترکیب جمعیتی را به زیان روهینگیا بر‌هم زدند.بنابراین دنیا می تواند کاری برای این افراد انجام دهد. اما در شرایط فعلی، این مردم بیشتر تحت فشار قرار می‌گیرند». سازمان ملل متحد و همچنین بيشتر رسانه‌های بین‌المللی و سازمان‌های حقوق بشری، مردم روهینگیا را جزو تحت ستم‌ترین اقلیت‌ها در جهان توصیف می‌کنند. در حالی که اصل این شرایط در ارتباط با سازمان ملل متحد هنوز نامشخص است. خشونت‌های قومی میان بوداییان که اکثریت جمعیت میانمار را تشکیل می‌دهند و اقلیت مسلمان روهینگیا ،تاکنون هزاران کشته بر جای گذاشته و ده‌ها هزار نفر، خانه و کاشانه خود را از دست داده و آواره شده‌اند.این مردم چهار درصد کل جمعیت میانمار را تشکیل می‌دهند. مسلمانان روهینگیا و برخی از محققان معتقدند که آن‌ها بومی ایالت راخین هستند، اما موضوع حضور این افراد در میانمار، موضوعی تاریخی است که نیاز به بررسی بیشتري دارد.

محرومیت از حقوق انسانی
بیشتر جمعیت یک میلیون و صد هزار نفری روهینگیا از حق شهروندی میانمار محرومند و در شرایطی مشابه با آپارتاید و در کمپ‌های پناهندگان در نزدیکی مرز بنگلادش زندگی می‌کنند. بیش از ۱۴۰ هزار نفر از آن‌ها به دنبال درگیری با قوم بودایی «راخینه» در سال ۲۰۱۲ به مناطق دیگر آواره شده‌اند. دولت میانمار اقلیت مسلمان روهینگیا را به عنوان مهاجران غیرقانونی که از بنگلادش وارد شده‌اند، تلقی می‌کند. دولت بنگلادش نیز درقبال «مهاجران غیر قانونی» سیاست بسیار سرسختانه‌ای دارد و از ورود آن‌ها جلوگیری می‌کند.روزنامه‌های دولتی میانمار از آن‌ها با الفاظی چون «سیاهه»، «عربه» یا «بنگلادشیه» نام می‌برند.
 
از سرگیری کشتارها در میانمار
دور جدید اخطار، اخراج و کشتارها در میانمار در پی آن صورت گرفت که چند پاسگاه دولتی مورد حمله مسلحانه دو گروه چریکی روهينگیایی با عنوان «وفاداران روهينگیا» و «سازمان ملی مسلمانان روهينگیا» قرار گرفت. این افراد در حملاتی به پاسگاه‌ها، تعدادی از نظامیان را کشتند. بر اساس آنچه که دولت میانمار می‌گوید، این دو گروه از حامیان و گروه‌های تحت نظر القاعده هستند. در پاسخ به این حملات، نظامیان میانمار اقدام به قتل و نسل کشی مسلمانان در آن کشور کردند. تعداد زیادی از مسلمانان نيز به سمت بنگلادش گریختند که در این میان بنگلادش از قبول کردن این افراد سر باز زد.

سکوت مدعیان صلح
از طرفي متاسفانه کمترین موضع از سوی مجامع بین المللی نسبت به این نسل کشی مسلمانان در میانمار صورت گرفته است. آن سانگ سوچی، رهبر مخالفان و حزب لیگ ملی برای دموکراسی نيز از موضع‌گیری آشکار درباره آن‌ها خودداری کرده و تاکنون هیچ حرفی در مورد خشونت با این اقلیت و سرکوب آنان نزده است. موضوعی که با اعتراض بسیاری از فعالان حقوق بشر و صلح طلبان جهان روبه‌رو شده است. پیر محمد ملازهی در رابطه با ورود سوچی به موضوع کشتار بی رحمانه مسلمانان در میانمار به «قانون» گفت: هم اکنون حزب حاکم، حزب خانم سوچی است. سوچی برای دفاع از آزادی در دوران حکومت نظامیان، 22 سال در زندان و حصر خانگی بوده است؛ بنابر این او یک تعهد اخلاقی نسبت به ساکنان میانمار دارد. چون برنده شدن جایزه صلح نوبل نيز بر پایه همین مبارزات او در راستای آزادی بوده و با دیکتاتوری نظامیان و تامین حقوق مردم مبارزه کرده است. هم اکنون او به دلايلی سکوت کرده و دولتش دست نظامیان را برای این کشتار باز گذاشته است. البته شاید دولت تاثیری بر نظامیان این کشور نداشته باشد و گوش به فرمان سوچی و نيز نیستند اماخانم سوچی بايد به عنوان وزیر امور خارجه فعالیت کند مي‌تواند تاثير گذار باشد.

جوامع بین المللی چه کنند؟
پیر محمد ملازهی، تحلیلگر بین‌الملل در این رابطه به «قانون» می گوید:«حقیقت این است که ایران می‌تواند یک نوع فشار را از طریق مجامع جهانی به دولت مستقر میانمار وارد کند. به نظر می‌رسد اگر کشور‌های اسلامی مانند ایران، عربستان، مصر، ترکیه و کشورهای تاثیرگذار مسلمان، از طریق سازمان همکاری‌های اسلامی که متشکل از بیش از 50 کشور اسلامی است، موضوع را پیگیری کنند و آن را به سازمان ملل برسانند.ازطرفي رسانه‌های این کشور‌ها ظلم و ستمی را که به مردم روهینگیا شده است،افشا کنند. دولت میانمار در شرایطی قرار گیرد که دیگر نتواند مقاومت كند».
وی در ادامه گفت: «در گذشته نيز این فشار ها جواب داده است. زمانی که نظامیان قدرت را در این کشور به دست داشتند با فشار افکار عمومی و مجامع بین المللی، سردمداران این کشور مجبور به برگزاری انتخابات در این کشور و کناره گیری نظامیان شدند. می توان امیدوار بود که اگر کشور های اسلامی ابتکار از خودشان نشان دهند و در مقابل این نسل کشی و اخراج مسلمانان بایستند، وضعیت در میانمار تغییر کند».