عدم ارتباط با دیگران

تحقیقات نشان می‌دهد، حتی ده دقیقه ارتباط گفتاری روزانه، توانایی ذهنی را افزایش می‌دهد. صحبت‌کردن به تحریک مغز کمک می‌کند و ساکت بودن می‌تواند در بلندمدت، تضعیف فعالیت این اندام مهم را درپی داشته باشد.

مصرف زیاد قندها

قند زیاد بر فاکتور نوروتروفیک مغز (BDNF) که مسئول تولید نورون‌هاست، تاثیر نامطلوب می‌گذارد. BDNF در تشکیل حافظه بلندمدت و یادگیری، نقش مهمی دارد و آسیب به آن یکی از آسیب‌های مهم به مغز تلقی می‌شود.

نخوردن صبحانه

نخوردن صبحانه، یکی از آسیب‌زننده‌ترین عادت‌ها به مغز است. تحقیقات نشان می‌دهد، دانش‌آموزانی که به طور منظم صبحانه می‌خورند، عملکرد بهتری در مدرسه دارند. نخوردن صبحانه، باعث کاهش قند خون می‌شود و بر عملکرد مغز تاثیر منفی می‌گذارد.

مصرف فست فودها

مصرف زیاد فست‌فودها در رژیم غذایی بر ارتباط میان سلول‌های مغزی تاثیر می‌گذارد و تشکیل حافظه بلندمدت و کوتاه‌مدت را دچار مشکل می‌کند.

پوشاندن سر هنگام خواب

پوشاندن سر با پتو هنگام خواب، میزان اکسیژنی را که وارد بدن می‌شود، کاهش می‌دهد. در این حالت، تنفس هوایی که حاوی مقادیر زیادی دی‌اکسیدکربن است، باعث می‌شود اکسیژن کمتری به مغز برسد و مغز در بلندمدت آسیب ببیند.

رژیم غذایی سخت

در طول یک رژیم غذایی سخت، فقط بدن نیست که وزن از دست می‌دهد. براساس تحقیقات، محدودیت‌های غذایی سخت در رژیم غذایی باعث می‌شود، مغز به خوردن خودش بپردازد.

کمبود آب بدن

۷۰ تا ۸۰ درصد مغز را آب تشکیل می‌دهد. افزون بر این، آب مسئول رساندن مواد مغذی ضروری به مغز است. بنابراین مغز زمانی بهترین عملکرد را نشان می‌دهد که بدن دچار کمبود آب نباشد.

ورزش نکردن

ورزش با تاثیرات مثبت بر سنتز فاکتور نوروتورفیک، می‌تواند به عملکرد بهتر مغز و تشکیل حافظه بلندمدت کمک کند.

ورزش ندادن مغز

در سنین ۱۶ تا ۲۵ سال، بهره‌وری مغز به اوج خود می‌رسد و پس از آن بتدریج شروع به کاهش می‌کند، اما تحقیقات گسترده نشان می‌دهد، تمرینات منظم مغزی (مانند مطالعه و حل کردن پازل) می‌تواند عملکرد مغز را حتی در افرادی که شاهد علائم اولیه زوال عقل هستند، به میزان چشمگیری بهبود بخشد.