امسال بزرگداشت 16 آذر (روز دانشجو) با هفته وحدت جهان اسلام تقارنی مبارک یافته است و روز دانشجو نیز پیام‌آور وحدت علمی بین حوزه و دانشگاه است. اما جامعه امروز ایران بیش از «وحدت حوزه و دانشگاه (وحدت علمی)» و «وحدت مسلمانان اعم از شیعه و سنی و... (وحدت مذهبی)» تشنه «وفاق ملی» و «بازگشت به آرمان‌های انقلاب اسلامی» است. 
امروز کشور ما با مجموعه‌ای از آسیب‌ها و تهدیدات داخلی و خارجی (تحریم‌ها، تهدیدات، تفرقه‌افکنی، دمیدن در منازعه انگلیسی «عرب و عجم» و «شیعه و سنی» و «قومیت‌ها» و... ) دست و پنجه نرم می‌کند، اما موفقیت و پیروزی و غلبه بر مشکلات تحمیلی بیرونی مشروط به وفاق ملی و درونی است و حیله‌ها و روش‌های دشمنی دشمنان ایران نیز بدون هماهنگی و همراهی عوامل و عناصر خودفروخته و برخی از وادادگان احزاب سیاسی و شبکه رسانه‌ای آنها میسر نخواهد بود.
بی‌شک؛ آسیب‌هایی که نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران از ناحیه لجام‌گسیختگی، وادادگی، مرعوب شدن در برابر دشمن، زاویه‌دارشدن با نظام و بی‌انضباطی احزاب سیاسی، خورده و می‌خورد، به ‌مراتب بیش‌تر از آسیب‌ها و تهدیداتی است که از طرف محور و مثلث شوم «عبری، غربی، وهابی» متوجه کشور ما می‌شود. در واژه‌یابی کتاب ولایت، «وفاق ملی»، «پرهیز از اشرافی‌گری»، «دشمن‌شناسی»، «مرزبندی با فتنه‌گران» و امثال آن، فراوانی بالایی را به خود اختصاص داده‌، اما متأسفانه در سال‌های گذشته برخی افراد در چارچوب بازی‌های حزبی یا  تحت تعالیم و هدایت مستقیم و غیرمستقیم سرویس‌های اطلاعاتی و جاسوسی دشمن‌، با تعاریف غلط و دشمن پسند از وحدت و وفاق ملی و با تنگ و انحصاری کردن حلقه مدیریت و تشویق و ترغیب به اشرافی‌گری و با دادن آدرس عوضی و فرار به‌جلو عملاً نظام را نزد افکار عمومی به حاکمیت الیگارشی متهم کرده و به این ترتیب به‌جای تلاش برای خدمت به مردم، پروژه تطهیر فتنه‌گران و خدمت به اشرافیت را پی می‌گیرند. حق این‌است که آنچه این افراد و احزاب از آن تحت عنوان الیگارشی یاد می‌کنند، اشرافی‌گری و اشرافیتی است که خود عامل موجده، مشوق و مروج آن بوده‌اند. نگاهی اجمالی به مفاهیم منبعث از کارکردها و مختصات اشرافی‌گری، تردیدی باقی نمی‌گذارد که این افراد با اشرافی‌گری دقیقاً مشق الیگارشی می‌کنند. برخی از ویژگی‌ها و مختصات و کارکردهای اشرافیت از این قرار است: 
1 - سرمایه سیادت می‌آورد و صاحب سرمایه بر آحاد جامعه آقایی و سیادت دارد.
2 - با افزایش شکاف طبقاتی، فاصله فقیر و غنی روز به روز بیشتر می‌شود (فقرا فقیرتر و اغنیا ثروتمندتر می‌شوند).
3 - افراد در حلقه اشرافیت دارای مشاغل متعدد هستند، در حالی‌که روز به‌روز به جامعه بیکاران افزوده می‌شود. 
٤ - فساد در حلقه اشرافیت زیاد و همه‌گیر می‌شود. 
5 - حلقه اشرافیت در مدیریت دایره بسته و هزار فامیل تشکیل داده و کسی را به داخل حلقه راه نمی‌دهند. 
6 - به دلیل آلودگی مدیران به مصادیق متعدد فساد، انگیزه‌ای برای مبارزه با فساد وجود ندارد. 
7 - تبعیض‌های نجومی در کشور برای حلقه اشرافی فراگیر می‌شود. 
8 - خوی اشرافیگری در کشور ترویج و عملاً آز آن دفاع می‌شود. 
9 - تفکر لیبرال سرمایه‌داری بر اقتصاد کشور حاکم می‌شود. 
10 - جامعه دل‌مرده و بی‌روحیه شده و گسل خشم طبقاتی روز به‌روز فعال‌تر می‌شود. 
11 - ویژه‌خواری و دریافت‌های نجومی به رویه‌ای قانونی بدل می‌شود. 
12 - حلقه اشرافی به‌جای تلاش برای حل مشکلات مردم و جامعه، به‌دنبال حل مشکلات خود و رفع موانع پایداری و ماندگاری خود هستند. 
13 - حلقه اشرافی، عجز و ناتوانی خود در حل مشکلات مردم را توجیه کرده و آدرس عوضی می‌دهند. 
1٤ - همه‌گیر کردن فساد به‌عنوان نسخه رهایی بخش از چنگال قانون توسط حلقه اشرافی تجویز و تعقیب می‌شود. 
15 - رذایل اخلاقی منبعث از خوی کثیف اشرافی و سرمایه‌داری جایگزین فضائل و مکارم اخلاقی می‌شود. حضرت امام خامنه‌ای در خصوص خطرات اشرافی‌گری و غفلت از دشمن می‌فرمایند: «یک جاهایی دل‌بستگی‌های خود را زیر پا نگذاشتیم... به رفاه‌طلبی سرگرم شدیم، به منش‌های اشرافی سرگرم شدیم... غفلت از روحیه جهادی و ایثار، غفلت از تهاجم فرهنگی دشمن، غفلت از در کمین دشمن بودن، غفلت از نفوذ دشمن در فضای رسانه‌ای کشور خطر دارد. 
اگر به‌جای توجه به تکلیف و وظیفه و آرمان الهی به فکر تجملات شخصی افتادیم چه؟ باید نگذاریم... بسیجی باید در وسط میدان باشد تا فضیلت‌های اصلی انقلاب زنده بماند، کاری که دشمن از لحاظ فرهنگی می‌کند یک تهاجم فرهنگی نباید گفت، یک شبیخون فرهنگی است، یک غارت فرهنگی است، یک قتل‌عام فرهنگی است... کسی می‌تواند از فضیلت‌ها دفاع کند که به دنیا و منافع شخصی دل‌نبسته است... کسی که خودش آلوده و گرفتار است که نمی‌تواند از فضیلت‌ها دفاع کند. (16 مردادماه 90 در دیدار مسئولان نظام)» 
تردیدی نیست که اشرافی‌گری و ترویج فرهنگ و تفکر منحط اشرافیت موجب آسیب‌دیدن ایمان باورهای مردم به انقلاب و نظام شده و باعث تکثیر آسیب‌های اجتماعی شده و در نتیجه با فعال شدن گسل خشم مردم امنیت ملی آسیب خواهد دید. هفته وحدت فرصت خوبی است برای پرداختن به ضرورت ایجاد وفاق ملی و زنده کردن فضیلت‌های انقلاب بر اساس اندیشه‌ها و سیره عملی امامین انقلاب و انتظارات مردم. بدیهی‌است که در این مسیر، صِرف سخنرانی و دم از وحدت زدن، صدور بیانیه‌ها و تعارفات بی‌خاصیت، انجام فعالیت‌های تبلیغاتی و تشریفاتی و... کافی نبوده و اقدامات عملی بر پایه بازگشت به آرمان‌های حضرت امام خمینی سلام‌الله علیه و تأسی و پیروی از منویات و انتظارات به‌حق مقام معظم رهبری و پرهیز از اشرافی‌گری از ضرورت‌های اصلی وفاق ملی است. واقعیت تلخ این است که بیش از 16 سال است که از فرمان 8 ماده‌ای رهبری در خصوص مبارزه با مفاسد اقتصادی می‌گذرد اما به‌دلیل کم‌کاری بر حجم کمی و کیفی فساد افزوده شده‌است.
37 سال از تشکیل ستاد مبارزه با مواد مخدر می‌گذرد اما به رغم اقدامات گسترده‌ای که صورت پذیرفته اصلاً وضع خوبی نداریم و جامعه و مردم به شدت نگرانند و حضرت امام خامنه‌ای نیز مراتب شدید نگرانی خود را از وضع موجود اعلام داشته‌اند. همه احزاب سیاسی و اهالی کوی سیاست باید بدانند که دوقطبی‌سازی طبقاتی و درست کردن جامعه فقیر و غنی منبعث از تفکر اشرافی‌گری سبب بروز و گسترش مشکلات و آسیب‌های اجتماعی و رشد طلاق و گرایش به مواد مخدر و بزه‌های اجتماعی شده و بی‌تردید امروز بزرگ‌ترین خطری که نظام را تهدید می‌کند همین آسیب‌های اجتماعی است. با این وصف می‌توان گفت اولویت اول در کشور، تلاش برای وفاق ملی احزاب سیاسی، حول محور ولایت و «پرهیز از دلدادگی و گرایش به غرب»، «مبارزه با اشرافی‌گری»، «مبارزه با فساد»، «عزم جدی برای اقتصاد مقاومتی» و... است.