کد خبر: ۱۶۷۷۵۸
تاریخ انتشار: ۰۷:۰۰ - ۲۴ ارديبهشت ۱۴۰۴
میهمان نهج‌البلاغه باشیم؛

تا فرصت هست، توبه کن

از تسویف و تاخیر در توبه بپرهیزید! امیرالمؤمنین علی (ع) فرمود: «اگر مرتکب گناه شدی هرچه زودتر آن را با آب توبه بشوی»؛ چرا که با رسیدن اجل یا ظهور نشانه های عذاب الهی، دیگر مجالی برای بازگشت نخواهد بود.

حقیقت توبه و تأخیر نینداختن آن

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «شیرازه»، با توجه به تقارن خجسته آغاز سال ۱۴۰۴ با نام مبارک حضرت علی «ع»، از این پس، بامدادان را با انوار قدسی نهج‌البلاغه منور می‌سازیم.

توبه دری از درهای مهم رحمت الهی است که به روی بندگان خطاکار گشوده شده است و اگر این باب رحمت گشوده نمی شد، گنهکاران در یاس و نومیدی و سپس گناه بیشتر فرو می‌رفتند.

باید توجه داشت که توبه شامل حال همه حتی انبیا و اولیا می شود؛ ولی هر کدام توبه خاص خود را دارند.

امام صادق می فرماید: «التَّوْبَةُ حَبْلُ اللَّهِ وَمَدَدُ عِنَايَتِهِ وَلَابُدَّ لِلْعَبْدِ مِنْ مُدَاوَمَةِ التَّوْبَةِ عَلَى كُلِّ حَالٍ وَكُلُّ فِرْقَةٍ مِنَ الْعِبَادِ لَهُمْ تَوْبَةٌ فَتَوْبَةُ الْأَنْبِيَاءِ مِـنِ اضْطِرَابِ السِّرِّ وَتَوْبَةُ الْأَصْفِيَاءِ مِنَ التَّنَفُّسِ وَتَوْبَةُ الْأَوْلِيَاءِ مِنْ تَلْوِينِ الْخَطَرَاتِ وَتَوْبَةُ الْخَاصَّ مِنَ الْإِشْتِغَالِ بِغَيْرِ اللَّهِ وَتَوْبَةُ الْعَامِّ مِنَ الذُّنُوبِ؛ توبه ريسمان الهى و امداد عنایت اوست و لازم است بندگان پیوسته و در هر حال به سراغ توبه بروند.

 ولی هر گروهی از بندگان، توبه خاص خود را دارند. توبه پیامبران از اضطراب درون آن‌هاست و توبه برگزیدگان از نفسی است که به غیر یاد خدا می کشند و توبه اولیاء از خطرات رنگارنگی است که در برابر آن‌ها ظاهر می شود و توبه خواص از اشتغال به غیرخدا است و توبه عوام از گناهان است.

 توبه به اندازه‌ای دارای اهمیت است که امام باقر علیه‌السلام می‌فرماید: «لا وَاللَّهِ مَا أَرَادَ اللَّهُ تَعَالَى مِنَ النَّاسِ إِلَّا خَصْلَتَيْنِ أَنْ يُقِرُّوا لَهُ بِالنِّعَمِ فَيَزِيدَهُمْ وَبِالذُّنُوبِ فَيَغْفِرَهَا لَهُمْ؛ نه، به خدا قسم خداوند از بندگانش جز دو چیز نخواسته است: نخست این که به نعمت های او اقرار کنند «و شکر نعمت به جای آورند» تا بر آن‌ها بیفزاید. دیگر این‌که به گناهانشان اعتراف «و از آن‌ها توبه» کنند تا آن‌ها را آنان ببخشد».

از جمله مسائلی که به آن هشدار داده شده است تسویف و تأخیر توبه است، چراکه اگر انسان در آستانه رفتن از این جهان قرار گیرد یا نشانه‌های عذاب الهی ظاهر شود، درهای توبه بسته خواهد شد از این رو امیرمؤمنان علی می‌فرماید: « إِنْ قَارَفْتَ سَيِّئَةً فَعَجِّلْ مَحْوَهَا بِالتَّوْبَة؛ اگر مرتکب گناه شدی هرچه زودتر آن را با آب توبه بشوی».

 گفتار حکیمانه ۲۹۹ نهج‌البلاغه 

انتهای خبر/

نظرات بینندگان