مادرانه هایی که قربانی شرایط می شوند
رنج زندگی مثل سیر کردن شکم فرزندان، کار منزل، دغدغه قرض و بدهی های زندگی بر سر بزرگ بانوان سرپرست خانوار حکایت هر روزه ای است که زن را از پای درآورده و او را از امر مهمی چون مادری و تربیت غافل کرده است.
شیرازه؛ از زن می توان به عنوان محور خانواده نام برد. اگر این نقش که مستلزم وجود با درایت مرد خانه و حمایت او است، به درستی ایفا نشود این کانون گرم و مکانی که باید منبع آرامش و عطوفت و بستری جهت تعالی و رشد خود زن، اعضای خانواده و سلامت جامعه باشد، به قتلگاه تمام عواطف، نیازها و آرامش زن و خانواده تبدیل می شود و از پس لرزه های آن اجتماع نیز متحمل معضلات و شرایط سخت بسیاری خواهد شد.
زنانی که به دلیل عوامل متعددی چون از کار افتادگی مرد خانواده، فوت و طلاق، حمایت عاطفی و مادی همسرشان را از دست می دهند به یک باره مشکلات بسیاری بر آنان تحمیل می شود که آنان را از ایفای نقش اصلی خود یعنی مادری باز می دارد.
یک زن از وقتی که مجبور می شود خودش مردانگی پیشه کند و صبحش را به شب برساند تا تنها بتواند شکم فرزندانش را سیر کند درواقع احساس و نیازهایش را قربانی شرایطش می کند؛ رنج زندگی مثل سیر کردن شکم فرزندان، کار منزل، دغدغه قرض و بدهی های زندگی بر سر بزرگ بانوان سرپرست خانوار حکایت هر روزه ای است که زن را از پای درآورده و او را از امر مهمی چون تربیت غافل کرده است.
برای زنی که از حمایت عاطفی و مادی همسرش برخوردار نیست؛ روبرو شدن با مسائل و مشکلات زندگی با وجود خلاء عاطفی که دارد بسیار سخت است و باعث می شود این افراد حتی به سمت توجهات کاذب و نامشروع سوق داده شوند لذا اگر به حال خود رها شوند و از حمایت برخوردار نشوند سلامت جسمی و روانی شان به خطر می افتد.
کاهش دغدغه اقتصادی و نگرانی این زنان برای آینده‌ای نا امن قطعا حجم زیادی از دغدغه های شان را کم می کند تا حداقل با مشکلات کمتری بتوانند بنیان خانواده شان را حفظ کنند.
طی آخرین گزارش اعلام شده توسط مرکز آمار ایران در سرشماری سال ١٣٩٠، دو میلیون و ٥٠٠ هزار نفر تعداد زنان سرپرست خانوار اعلام شده است که از بین آنها، تنها ١٨ درصد شاغل و ٨٢ درصد بی‌کار هستند.
میانگین سنی این افراد 50 سال بوده که در سال های اخیر رو به کاهش سن افراد بوده ایم و زنان در سن های کمتر مسئولیت سرپرستی خانواده را متحمل می شوند.
معاون حمایت و سلامت کمیته امداد امام خمینی(ره) طی دو سال گذشته اعلام کرده بود که؛ یک میلیون و 49 هزار زن سرپرست خانوار تحت پوشش کمیته امداد هستند؛ 55 درصد مددجویان روستایی و 45 درصد نیز شهر نشین هستند.
با یک تحلیل و ریشه یابی کوچک می توان بر کم کاری مسئولان و مدیران دولتی صحه گذاشت.
بحث وجود زنان بدسرپرست یا سرپرست خانوار اتفاق تازه‌ای نیست که متولیان امر اکنون بخواهند در راستای ساماندهی مشکلاتشان صرفا به ارائه طرح های مختلف و آزمون و خطا بسنده کنند، لازمه سهل کردن مشکلات این بانوان، داشتن شغل مناسب با درآمد مکفی و بدور از هیاهوهای اجتماعی است، لذا مسئولان باید به موضوع مهم توانمندسازی این زنان با روش هایی چون آموزش روش های کارآفرینی و مهارت افزایی برای برخورداری از شغلی درخور و ارائه تسهیلات ویژه ای به آنها، توجه داشته باشند.
ارائه مشاوره و راه حل های مناسب به این زنان از ضروریاتی است که بهزیستی و مجموعه های مدیریت شهری باید عهده دار آن شوند تا بیش از این ناامیدی از آینده‌ای امن و نداشتن تکیه‌گاهی در زندگی سبب خجالت و شرمندگی آنان در بین دیگران نشود.
به راستی آیا مدیرانی که خودشان بر سر حقوق خود گلایه دارند و درآمد چندمیلیونی را ناچیز عنوان می کنند، قادر خواهند بود به این گونه مشکلات رسیدگی کنند؟!
به گزارش شیرازه، حمایت های مالی شامل تهیه وسایل و امکانات خود کفایی یا مقرری نقدی و غیر نقدی به صورت نوبتی یا مستمر به همراه حمایتهای فرهنگی و اجتماعی نظیر خدمات آموزشی(تحصیلی)، تربیتی، کاریابی، خدمات مشاوره ای و مددکاری، به وجود آوردن زمینه ازدواج و تشکیل خانواده و غیره در واقع قانون صریح تامین اجتماعی و رفاه برای زنان و کودکان به پیروی از تعالیم عالیه اسلام و در جهت حفظ شئون و حقوق اجتماعی زن و کودک بی سرپرست که بخشی از فعالیت های لازم الاجرا جهت زدودن آثار فقر از جامعه اسلامی است.؛ اما باوجود ارگان هایی چون؛ بهزیستی، کمیته امداد امام خمینی(ره)، تعاون، کار و رفاه اجتماعی و تامین اجتماعی، بجای بهبود این مشکل و مشاهده ارائه خدمات روزافزون به این افراد شاهد رکود و رخوت در این راستا هستیم.
کارآفرینان حقیقی افرادی هستند خودجوش در این راستا به پا ایستاده و درصدد حل معضلات زندگی هایی که زنان سرپرستی شان را بر عهده دارند هستند.
از طرفی هم حضور جهادگرانی که هیچ وابستگی به افراد حقوقی ندارند به جای ارگان های مسئول، به این مشکلات رسیدگی می کنند و متولیانی چون بهزیستی، کمیته امداد، علوم پزشکی، شهرداری نیز در عوض پرداختن صحیح به این مسئله، دور باطل می زنند!
باید ببینیم وعده هایی که برای اجرای قانون تامین اجتماعی و رفاه برای زنان و کودکان مطرح شده به همراه طرح بیمه زنان سرپرست خانوار از سوی معاون رئیس‌جمهور در امور زنان و خانواده چه زمانی عملیاتی می شود لذا این موضوع از سوی وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی، جای پرسش و مطالبه جدی دارد.
زنانی که به دلیل عوامل متعددی چون از کار افتادگی مرد خانواده، فوت و طلاق، حمایت عاطفی و مادی همسرشان را از دست می دهند به یک باره مشکلات بسیاری بر آنان تحمیل می شود که آنان را از ایفای نقش اصلی خود یعنی مادری باز می دارد.
یک زن از وقتی که مجبور می شود خودش مردانگی پیشه کند و صبحش را به شب برساند تا تنها بتواند شکم فرزندانش را سیر کند درواقع احساس و نیازهایش را قربانی شرایطش می کند؛ رنج زندگی مثل سیر کردن شکم فرزندان، کار منزل، دغدغه قرض و بدهی های زندگی بر سر بزرگ بانوان سرپرست خانوار حکایت هر روزه ای است که زن را از پای درآورده و او را از امر مهمی چون تربیت غافل کرده است.
برای زنی که از حمایت عاطفی و مادی همسرش برخوردار نیست؛ روبرو شدن با مسائل و مشکلات زندگی با وجود خلاء عاطفی که دارد بسیار سخت است و باعث می شود این افراد حتی به سمت توجهات کاذب و نامشروع سوق داده شوند لذا اگر به حال خود رها شوند و از حمایت برخوردار نشوند سلامت جسمی و روانی شان به خطر می افتد.
کاهش دغدغه اقتصادی و نگرانی این زنان برای آینده‌ای نا امن قطعا حجم زیادی از دغدغه های شان را کم می کند تا حداقل با مشکلات کمتری بتوانند بنیان خانواده شان را حفظ کنند.
طی آخرین گزارش اعلام شده توسط مرکز آمار ایران در سرشماری سال ١٣٩٠، دو میلیون و ٥٠٠ هزار نفر تعداد زنان سرپرست خانوار اعلام شده است که از بین آنها، تنها ١٨ درصد شاغل و ٨٢ درصد بی‌کار هستند.
میانگین سنی این افراد 50 سال بوده که در سال های اخیر رو به کاهش سن افراد بوده ایم و زنان در سن های کمتر مسئولیت سرپرستی خانواده را متحمل می شوند.
معاون حمایت و سلامت کمیته امداد امام خمینی(ره) طی دو سال گذشته اعلام کرده بود که؛ یک میلیون و 49 هزار زن سرپرست خانوار تحت پوشش کمیته امداد هستند؛ 55 درصد مددجویان روستایی و 45 درصد نیز شهر نشین هستند.
با یک تحلیل و ریشه یابی کوچک می توان بر کم کاری مسئولان و مدیران دولتی صحه گذاشت.
بحث وجود زنان بدسرپرست یا سرپرست خانوار اتفاق تازه‌ای نیست که متولیان امر اکنون بخواهند در راستای ساماندهی مشکلاتشان صرفا به ارائه طرح های مختلف و آزمون و خطا بسنده کنند، لازمه سهل کردن مشکلات این بانوان، داشتن شغل مناسب با درآمد مکفی و بدور از هیاهوهای اجتماعی است، لذا مسئولان باید به موضوع مهم توانمندسازی این زنان با روش هایی چون آموزش روش های کارآفرینی و مهارت افزایی برای برخورداری از شغلی درخور و ارائه تسهیلات ویژه ای به آنها، توجه داشته باشند.
ارائه مشاوره و راه حل های مناسب به این زنان از ضروریاتی است که بهزیستی و مجموعه های مدیریت شهری باید عهده دار آن شوند تا بیش از این ناامیدی از آینده‌ای امن و نداشتن تکیه‌گاهی در زندگی سبب خجالت و شرمندگی آنان در بین دیگران نشود.
به راستی آیا مدیرانی که خودشان بر سر حقوق خود گلایه دارند و درآمد چندمیلیونی را ناچیز عنوان می کنند، قادر خواهند بود به این گونه مشکلات رسیدگی کنند؟!
به گزارش شیرازه، حمایت های مالی شامل تهیه وسایل و امکانات خود کفایی یا مقرری نقدی و غیر نقدی به صورت نوبتی یا مستمر به همراه حمایتهای فرهنگی و اجتماعی نظیر خدمات آموزشی(تحصیلی)، تربیتی، کاریابی، خدمات مشاوره ای و مددکاری، به وجود آوردن زمینه ازدواج و تشکیل خانواده و غیره در واقع قانون صریح تامین اجتماعی و رفاه برای زنان و کودکان به پیروی از تعالیم عالیه اسلام و در جهت حفظ شئون و حقوق اجتماعی زن و کودک بی سرپرست که بخشی از فعالیت های لازم الاجرا جهت زدودن آثار فقر از جامعه اسلامی است.؛ اما باوجود ارگان هایی چون؛ بهزیستی، کمیته امداد امام خمینی(ره)، تعاون، کار و رفاه اجتماعی و تامین اجتماعی، بجای بهبود این مشکل و مشاهده ارائه خدمات روزافزون به این افراد شاهد رکود و رخوت در این راستا هستیم.
کارآفرینان حقیقی افرادی هستند خودجوش در این راستا به پا ایستاده و درصدد حل معضلات زندگی هایی که زنان سرپرستی شان را بر عهده دارند هستند.
از طرفی هم حضور جهادگرانی که هیچ وابستگی به افراد حقوقی ندارند به جای ارگان های مسئول، به این مشکلات رسیدگی می کنند و متولیانی چون بهزیستی، کمیته امداد، علوم پزشکی، شهرداری نیز در عوض پرداختن صحیح به این مسئله، دور باطل می زنند!
باید ببینیم وعده هایی که برای اجرای قانون تامین اجتماعی و رفاه برای زنان و کودکان مطرح شده به همراه طرح بیمه زنان سرپرست خانوار از سوی معاون رئیس‌جمهور در امور زنان و خانواده چه زمانی عملیاتی می شود لذا این موضوع از سوی وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی، جای پرسش و مطالبه جدی دارد.
نظرات بینندگان
