شیرازه؛ در روزهای گذشته کمپینی با مضمون نخریدن ماشین، مسکن و مانند این ها برای نشان دادن اعتراض به گرانی ها راه افتاده است. این کمپین ها در ابتدا توسط سلبریتی ها مطرح شد و علی کریمی یکی از چهره هایی است که از مردم برای پیوستن به این کمپین دعوت کرد.

ابتدا با صدای بلند اعلام می کنیم که گرانی های فعلی غیر منطقی است و ما هم با نخریدن ماشین و مسکن و مانند اینها موافقیم. امّا باید به تمام فرصت ها و تهدیدهای این پدیده اجتماعی به دقت بنگریم.

این شیوه جدید اعتراضات علاوه بر محاسن فراوانی که دارد و به نوعی مطالبه گری حق با شیوه ای جدید محسوب می شود، البته خطرهایی نیز به دنبال دارد که از جدید بودن این روش نشأت می گیرد..

به عنوان مثال در فضای مجازی بعضاً مشاهده می شود که خریداران ماشین های صفر را تهدید می کنند. یا در قضیه اعتصاب کامیوندران، جلوی تعدادی از کامیون ها را که بار حمل می کردند می گرفتند.

یک لحظه به این فکر کنید که یک کارگر سالها پولش را پس انداز کرده تا یک ماشین برای خانواده اش بخرد، آیا او گناهی مرتکب شده که وی را تهدید می کنید؟ یا آن راننده کامیونی که در زمان اعتصاب بار حمل و نقل می کرد، شاید مشکلاتش به کرایه همین بار گره خورده باشد و نتواند تا چند روز صبر کند. این ها چه گناهی کرده اند؟

یکی دیگر از مشکلات این نوع اعتراضات، سوء استفاده معاندین حکومت است. دقیقاً همان چیزی که در کازرون مشاهده کردیم. یا در همین موضوع کمپین نخریدن ماشین و مسکن، خیلی زیرکانه دروغ هایی را در میان حرف های راست مخلوط می کنند تا مخاطبین را منحرف کنند.

یکی از این دروغ ها اینست که می گویند درصد زیادی از پول خودروهای داخلی به بیت رهبری و بنیاد جانبازان تعلق می گیرد و تنها 20 درصد از پول خرید یک خودرو صفر به شرکت فروشنده می رسد! دروغی که اثبات کذب بودن آن خیلی کار سختی نیست.

اما مهمترین موضوع برای حل مسئله، ریشه یابی کردن مشکلات موجود است. درست در همین مورد است که پای سلبریتی ها نیز به جمع مقصرین باز می شود.

ابتدا باید بدانیم مقصر وضع موجود کیست؟ و چه کسانی در بوجود آمدن آن سهیم هستند؟ آیا صرفاً با راه اندازی کمپین و نخریدن یک کالا، مشکل اقتصاد کشور حل خواهد شد؟

این روزها حتی سلبریتی ها نیز متوجه شده اند که دولت متبوعشان در حلّ مشکلات اقتصادی کشور ناکارآمدتر از آنست که بتواند به این زودی ها چاره ای بیاندیشد. دولتی که در ابتدا با وعده های 100 روزه و بعدها با گره زدن مشکلات کشور به برجام، مردم را بسیار امیدوار کرد.

امیدی که خیلی زود با بی تدبیری به ناامیدی عمومی تبدیل شد و دیگر حامیان دولت بنفش هم حاضر نبودند از عملکرد دولت دفاع کنند.

و امّا کمپین های امروز...

سلبریتی ها باید بدانند که وضع موجود ماحصل حمایت های دیروزشان است، و اگر اندکی از تعصب و حزب بازی دست برداشته بودند، می توانستند وضعیت امروز ایران را از همان انتخابات 92 و سپس 96 به وضوح مشاهده کنند.

سؤالی که پیش می آید اینست که غالباً سلبریتی ها ماشین یا کالای برند ایرانی نمی خرند، پس کمپین راه انداختن برای چیست؟ مگر کدام مشکل مردم توسط آنها درک می شود که امروز دایه دلسوز تر از مادر شده اند؟ اصلاً برای مردم توضیح بدهند که دقیقاً از چه ناراحتند که کمپین راه انداخته اند؟

آیا می خواهید با مردم هم دردی کنید؟ به نظر می رسد راه های بهتری برای هم دردی وجود دارد، مثلاً خانه های چند میلیاردی خود را بفروشید و در پایین شهر یک خانه معمولی خریداری کنید تا بدانید مردم چه می کشند. یا ماشین های لوکس خود را با پراید معاوضه کنید و بقیه پولش را خرج نیازمندان کنید. اگر این کارها را کردید، آن وقت مردم شما را باور می کنند. نه اینکه ماشین های میلیاردی سوار شوید و مردم را از خرید پراید منع کنید!