به گزارش شیرازه، چهارم شعبان ماه، مصادف با سالروز تولد حضرت ابوالفضل العباس(ع) را روز جانباز نامیده اند؛ کسانی که یاد و خاطره دلاوری ها و فداکاری هایشان در دوران پیروزی انقلاب و هشت سال جنگ نابرابر علیه دنیا تا ابد در خاطر و اذهان عمومی ماندگار خواهد بود.

به همین مناسبت خبرنگار شیرازه به سراغ غلامحسین چوبینی، از رزمندگان هشت سال دفاع مقدس رفته و به گفتگویی صمیمانه با وی پرداخته که در ادامه می خوانید. چوبینی، جانباز 70 درصد شیمیایی در جنگ هشت ساله علیه حزب بعث عراق گفت: اواخر اسفندماه سال 1360 راهی جبهه جنگ شدم و در عملیات های فتح المبین، رمضان، بدر و والفجر8 توفیق حضور داشتم.

وی درخصوص نحوه مجروحیت و جانبازی خود می‌گوید: بعد از 6 بار حضور در جبهه های مقدس جنگ در بهمن ماه سال 1364 در عملیات والفجر8 که منجر به آزادسازی فاو شد، بر اثر بمباران شیمیایی مجروح شدم که در آن حادثه 5 نفر از همرزمان به شهادت نایل آمدند. پس از این اتفاق به بیمارستان اهواز و سپس به بیمارستان شهید نواف تهران منتقل شدم. در ادامه به همراهی تعدادی دیگر از مجروحین شیمیایی برای درمان بیشتر به بلژیک اعزام شدیم و چندماهی رادر آنجا تحت درمان قرار گرفتم. پس از بهبود نسبی که حاصل شد، به اصرار خودم به کشورم بازگشته تا ادامه درمان ها را در ایران بگذرانم.

چوبینی که تمام بدن و به طور خاص چشم، ریه و پوست وی زخمی و شیمیایی شده است، می‌گوید: باوجود گذشت حدود 34 سال از آن زمان، همانند بسیاری دیگر از جانبازان سختی ها و مشقت هایی را تحمل کرده ام، بارها تحت عمل جراحی چشم قرار گرفتم، از ناحیه ریه نیز دچار مشکل تنفس هستم که گاهی مرا دچار مشکل می کند و در روند عادی زندگی اختلال ایجاد شده ولی به لطف خدا همه این سختی ها را تحمل کرده و می‌کنم زیرا برای هدفی مقدس به جبهه و جنگ رفتم و با چشمانی باز این راه را انتخاب کردم تا به وظیفه‌ای که بر دوش من گذاشته شده بود، جامه عمل پوشانده باشم

وی در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه بعد از مجروحیت و جانبازی چه کردید، گفت: بعد از مجروحیت بالایی که داشتم، ناامید نشده و با وجود محدودیت ها و سختی های خاص خود ادامه تحصیل دادم، کارشناسی الهیات و معارف اسلامی را گرفتم، کارشناسی ارشد علوم قرآنی خوانده و هم اکنون دانشجوی دکترای علوم، قرآن و حدیث می باشم. بنده اعتقاد دارم که باید خود را مسلح به دین اسلام، بصیرت و ایمان نماییم.

این جانباز 70 درصد از مردم و مسئولین خواستار آن شد که بیش از گذشته جایگاه و ارزش ایثارگران و جانبازان را بشناسند و شان آن ها رعایت شود و افزود: در واقع تمامی پیشرفت های کشور در زمینه های مختلف مرهون فداکاری ها و از جان گذشتن شهدا، جانبازان و ایثارگران می باشد و چیزی است که همگان به آن اذعان دارند. همچنین یک جاهایی قصوراتی سرزده و احتمالا سرخواهد زد که این موارد باید بازنگری شود. تنها رفاه مادی ایثارگران و جانبازان ملاک نیست، بلکه جایگاه و اثراتی که جانبازان و ایثارگران در جامعه گذاشته و می گذراند، مهم تر است که باید حفظ شود زیرا حفظ انقلاب در گرو این قضیه می باشد.