"آتش سوزی در کوههای کوهمره سرخی فارس و آموزه هایی که فراموشمان می شود"
پایگاه خبری-تحلیلی شیرازه؛ با سلام به همه انانی که جوانمردانه در راه خاموش کردن اتش همکاری و همیاری می کنند۰ بدون هرگونه تردید، باید بکوشیم و دست همکاری به هم بدهیم تا اتش هر چه زودتر خاموش شود۰ هر کس با هر روشی که میداند کمک کند که با هماهنگی مدیریت سازمانهای مسول، اتش خاموش گردد.
از انجا که در روزهای عادی کسی به گفته و نوشته ها توجهی ندارد، شایسته دانستم تا یک یاداوری از کوشش ما در دانشگاه شیراز برای آماده ساختن تیم مدیریت ماهواره ای آتش سوزی داشته باشم.
خدمتی که امکان انجامش از ما گرفته شد۰ برخی پرسش میکنند که چرا دانشگاهها به میدان نمی آیند؟ چرا برای گره های گوناگون کشور کسی گره گشایی نمیکند۰ نوشته زیر شاید بتواند گوشه ای از نگرش ما به دانش را نشان دهد.
به گمانم روز ۲۸ اردیبهشت ماه امسال بود که نامه ای از سوی مرکز پژوهشهای علوم جوی و اقیانوسی دانشگاه شیراز به استانداری محترم فارس نوشته شد.
در این نامه، افزون بر بیم دادن گزند اتش سوزی در تابستان، یادآور شدیم که آمادگی ان هست تا به کمک دانش و اطلاعات ماهواره ای، نقشی شایسته در پیشگیری از آتش سوزی جنگلها، مراتع و زیستگاهها و نیز مدیریت آتش در هنگام رخداد داشته باشیم۰ یادآورشدیم که این کار باید از چند ماه پیش آغاز شود و تیم پایش اتش پیوسته در حال کار باشد۰ نامه ما از سوی استانداری به چند سازمان دست اندرکار فرستاده شد ولی دریغ از یک تماس تلفنی که شما چه میگویید.
دوباره بر نامه پیشین پیرو زدیم ولی تاکنون هیچ سازمانی درخواست همکاری نداده است. نمیدانم سرنوشت کارشناسان ارشد ما که توانایی پایش ماهواره ای آتش ا دارند چه میشود؟ آیا اگر این جوانان توانا راه گریز از کشور را برگزینند، کار بدی کرده اند؟ آیا باید توانمندان در همین جا بمانند تا بی مهری ها آنان را سرخورده و ناتوان کند؟
میلیاردها دلار سرمایه گذاری جهانی بر روی مدیریت ماهواره ای آتش سوزی جنگلها و مراتع شده و ما دوست نداریم با کمترین هزینه از دانش و فناوری جهانی بهره برداری کنیم۰ دانشگاهیان چه کاری باید بکنند تا دانش در این سرزمین خریدار داشته باشد؟ تا انجا که برداشت کرده ام گرچه سازمان بحران کشور بودجه های خوبی برای این کارها دارد ولی حجم بزرگی از بودجه به استانها نمیرسد که باید در این باره چاره اندیشی کرد.
درست است که حتی اگر سامانه مدیریت ماهواره ای اتش سوزی را هم داشتیم باز هم رخداد اتش سوزی ممکن بود ولی به احتمال فراوان دامنه خسارات بسیار کمتر بود.
چند روز پیش از مدیریت ارتباط با صنعت دانشگاه خواستیم که گله ما از بی پاسخ ماندن نامه هایمان به مسولین استان رسانیده شود.
ایا سیل نباید به ما می آموخت که باید آمادگی را افزایش دهیم؟ تا کی باید بسوزیم و بسازیم؟
بدون نگرش به هر کمبودی، الان هنگامه همکاری و همدلی برای خاموش کردن آتش است۰ دست در دست هم به یاری جنگلها مراتع زیبای ایران بشتابیم.
دکتر سید محمدجعفر ناظم السادات استاد دانشگاه شیراز
نظرات بینندگان
