نامه ننگین فراکسیون امید برای رهبری

اکثریتی اعتدالی و اصلاح‌طلب که بزرگترین هنرشان گرفتن عکس سلفی با خانم موگرینی است، چندین مرتبه به واسط کم‌کاری مورد انتقاد رهبر انقلاب قرار گرفته‌اند و در وکیل‌الدولگی شهره عام و خاص‌اند و صراحتاً اعلام کرده‌اند که هوای دولت آقای روحانی را کاملا در مجلس دارند؟

«قاسم میرزایی‌نیکو» از نمایندگان اصلاح‌طلب و از اعضای فراکسیون امید مجلس، در گفت‌وگو با ایلنا، درباره نامه فراکسیون امید مجلس شورای اسلامی به رهبر انقلاب گفته است: آقای تابش از سوی فراکسیون امید در حال تهیه نامه‌ای از سوی این فراکسیون برای ارسال به رهبر انقلاب است. این نامه در خصوص اوضاع و حوادث اخیر به دنبال اجرای طرح افزایش قیمت بنزین است و قرار است به رهبر معظم انقلاب ارسال شود.

وی می‌افزاید: محورهای این نامه بیشتر بحث حوادث اخیر و نوع برخورد در این خصوص است. همچنین اعضا طی این نامه تأکید کردند که می‌توانست در این خصوص تدبیر بیشتری صورت گیرد و عنوان کردند که مجلس در رأس امور نیست. پیش‌نویس این نامه تهیه شده و قرار است به رهبر معظم انقلاب تقدیم شود.

*در اشاره به محتوای منتشر شده از این نامه و ارتباط آن با رخدادهای اخیر، بیان چند نکته ضروریست:

یکم: مجلس همچنان و تا همیشه در رأس امور است و قرار گرفتن یکسری تصمیمات در مجاری ساختاری غیر از مجلس به دلیل شرایط خاص کشور(اشاره به تصمیمات شورای هماهنگی سران قوا) به هیچ وجه به معنی تنازل شأن مجلس نیست. کما اینکه به معنای تنازل شأن هیئت دولت هم نیست.

ضمن اینکه سایر حاکمیت‌های دنیا نیز تجربیات مشابهی در زمینه ایجاد ساختار در شرایط ویژه دارند و نمایندگان اصلاح‌طلب مجلس نباید به دلیل کم‌اطلاعی از روند ساختارهای حکومتی در سایر ممالک دنیا، دشمنِ چیزهای ندانسته باشند.

دوم: این نکته حائز اهمیت است که چه کسانی داعیه دفاع از شأنیت مجلس را دارند!؟

پر واضح است که این نمایندگان و این مجلس که خواسته برجامی آقای روحانی تنها طی 20 دقیقه در آن تصویب شد؛ اگر با اصرار بنزینی دولت هم مواجه می‌شود بلافاصله با آن موافقت می‌کرد و هیچ سؤال الزام‌آوری هم راجع به چرایی عدم اجرای پیوست‌های عقلانی این طرح از دولت نداشت.

از طرفی الآن هم برای استنطاق دولت درباره چرایی عدم اجرای پیوست‌های عقلانی طرح اصلاح قیمت سوخت دیر نیست...

و سوم: آقایان در نامه خود خطاب به رهبری نظام؛ اشاره به «تدبیر» کرده‌اند!

چه تدبیری بیشتر از این که رهبر معظم انقلاب در ایام انتخابات صراحتا گفتند که بایستی به اصلح رأی داد و رئیس‌جمهور منتخب حتما باید ضعف‌های دیگران را نداشته باشد و اهل کار جهادی باشد.

اما اصلاح‌طلبان چیز دیگری گفتند و برای دولتی تَکرار کردند که مانیفست ناکارآمدی آن و امیدش به توافقات خارجی از اول مشخص بود.

چه تدبیری بیشتر از این که رهبر معظم انقلاب در قبال اصرار بنزینی دولت؛ خطاب به تاریخ بیان کنند که نفیا و اثباتا نظری نداشته‌اند و در ادامه نه از طرح دولت که از مُرّ ساختار نظام دفاع کنند تا اگر هم بواسطه عدم اجرای پیوست‌های عقلانی طرح از سوی دولت مشکلی پیش آید؛ ساختار کشور و امنیت مردم، پایدار بماند!؟

و آیا تدبیری بیشتر از این می‌توان سراغ داشت که در غیبت خواص کشور برای تبیین اولویت "صندوق رأی" به جای اعتراض خیابانی و آموزش عمومی در این باب که اعتراض با آتش زدن و کشتن و سوختن فرق دارد و حساب اشرار از مردم جداست؛ رهبر معظم انقلاب، یکّه و تنها به صحنه بیاید و به مردم بگوید که آتش زدن کار اشرار است!؟

باشد که عملکرد بفرموده فراکسیون امید در مجلس دهم، بیش از این باعث شرمندگی تاریخ پارلمانتاریسم در ایران نشود.

مشرق