چرا قرنطینه به معنای منع اجباری تردد، بی‌فایده است؟/ مردم با اقناع و آموزش در خانه بمانند
پویا ناظران در خصوص چرایی بی فایده بودن قرنطینه به معنای منع اجباری تردد نوشت.
به نقل از راه دانا؛ در این مطلب آمده است قرنطینه چند سطح دارد: حداقلی‌ترین سطح، ایزوله کردن مریض در منزل یا درمانگاه است که به آن isolation می‌گویند.
سطح بعد، قرنطینه کردن افرادی است که به دلیل تماس نزدیک با مریض، مشکوک به بیماری هستند. این افراد تا مشخص شدن نتیجه تست در قرنطینه می‌مانند. به این سطح از قرنطیه quarantine می گویند.
سطح وسیعتر قرنطینه آنجاست که می‌دانیم عده زیادی در شهر مریض هستند، ولی نمی‌دانیم چه کسانی. تعداد زیادی هم ناقل هستند که خودشان هم خبر ندارند.
در این شرایط، رعایت «فاصله اجتماعی» توصیه می‌شود. مثلا سینماها و مدارس تعطیل می‌شود؛ پارکها و مساجد بسته شده، سفرهای قطارهای مسافربری، پروازها، و حتی اتوبوس‌های بین‌شهری هم کاهش پیدا می‌کنند. به مجموعه این اقدامات social distancing یا رعایت «فاصله اجتماعی» گفته می‌شود که داوطلبانه است.
شدیدترین شکل قرنطینه، برقراری حکومت نظامی و منع تردد در شهر است. در این حالت، اگر کسی از خانه خارج شود، دستگیر می‌شود. به این اقدام lock down یا cordon sanitaire گفته می‌شود که در ووهان و چند شهر دیگر ایالت هوبِی، و همینطور چند شهر ایتالیا اجرا شد.
اما باز اصرار می‌شود که چون اقدام چین در ووهان موفق بوده است، پس ایران باید قم و شهرهای شمالی را قرنطینه کند! این در حالی است که قرنطینه کردن برای چین و ایتالیا هم چالش برانگیز بوده است: تخمین زده می‌شود از وقتی دولت چین اعلام کرد ووهان را قرنطینه می‌کند، تا وقتی منافذش را بست، حدود ۵ میلیون نفر از شهر خارج شدند و به شیوع کووید-۱۹ در چین کمک کردند. از ۸۰ هزار مورد ابتلا در چین، ۳۵ هزار ابتلا خارج از ایالت هوبِی بوده است.
گفته شده ایتالیا می‌خواهد ۱۶ میلیون نفر را در منطقه لامباردی تا یک ماه قرنطینه کند. در حالیکه هنوز این مسئله اعلام رسمی نشده، همین الان مردم در حال فرار از منطقه به بقیه ایتالیا و اروپا هستند. اگر دولت ایران هم قصد قرنطینه شهری را می‌کرد، مردم آن شهر در سطح کشور پخش می‌شدند.
در آغاز، غذا رسانی به سکنه ووهان خوب پیش نمی‌رفت و مردم شاکی شده بودند، تا اینکه خبر رسید که یک مقام عالیرتبه حزب می‌خواهد از شهر بازدید کند. مسئولان محلی سریع غذای توزیعی را بیشتر کردند. در حین بازدید این مقام مسئول از شهر، مردم از پنجره‌ها فریاد می‌زدند «همش ساختگیه» که اشاره آنها به نظم حاضر در شهر و توزیع غذا بود.
برای قرنطینه موفق، سرمایه اجتماعی و منابع بسیار لازم است
حکومت چین ۴۰ سال رشد اقتصادی ایجاد کرده و از این حیث اولا سرمایه اجتماعی بالایی دارد؛ ثانیا خیلی ثروتمند است، در حدی که می‌تواند ظرف 10 روز یک بیمارستان بسازد. می‌بینیم حتی چنین حکومتی برای چندین هفته غذا دادن به یک شهر چند میلیون نفری دچار مشکل می‌شود.
کماکان دولت ایران منابع کافی برای قرنطینه ندارد. تصور کنید اگر یک شهر ایران مثل ووهان قرنطینه می‌شد، چه اتفاقاتی می افتاد؛ بنابراین اینکه ایران شهری را قرنطینه نکرده، تصمیم درستی بوده است.
قرنطینه‌ای که چین اجرا کرد در تاریخ بی‌سابقه بوده؛ اما ارزیابی کارشناس‌ها این است که کاهش سرعت شیوع کووید-۱۹ در چین به خاطر قرنطینه نبوده است.
یک کارشناس سازمان بهداشت جهانی می‌گوید موفقیت چین به خاطر شناسایی سریع مریض‌ها، ردیابی افرادی که با او در تماس بودند، تست کردن سریع آنها، و همینطور تعطیلی تجمعات عمومی بوده است. در واقع آنچه از تجربه چین یاد می‌گیریم این است که سطح سوم قرنطینه به مراتب از سطح چهارم در مهار شیوع موثرتر است.
شناسایی سریع؛ کلیدی‌ترین رمز مهار مریضی
کره جنوبی با جمعیت ۵۲ میلیون نفری، ۱۴۰ هزار تست انجام داده و در نتیجه حدود ۷ هزار مریض را شناسایی کرده است. از نظر تعداد تست به جمعیت کشور، کره با فاصله، رکورددار دنیاست. دولت در سراسر کشور گیشه‌هایی شبیه فست‌فودهایی که مردم از داخل ماشین سفارش میدهند، ایجاد کرده است. مردم با ماشین به آنجا می‌روند، و پیاده نمی‌شوند. بهیار در کنار ماشین، از افراد تست میگیرد، و نتیجه را بعداً خبر میدهند. از ماشین پیاده نشدن و به بیمارستان نرفتن، هم برای مردم آسان‌تر است و هم ریسک سرایت بیماری را کاهش میدهد.
چین هم یک شماره تلفن اعلام کرده است که اگر کسی زنگ بزند، یک تیم به منزل آن فرد می‌رود و از او تست میگیرد تا از خروج افراد از منزل بیشتر جلوگیری شود.
جمع بندی
قرنطینه به معنی منع اجباری تردد بی‌فایده‌ست.
پس چه اقداماتی فایده دارد: 1) کاهش تجمعات عمومی ۲) اقناع و آموزش مردم برای خانه ماندن داوطلبانه و رعایت بهداشت ۳) تست سریع و زیاد ۴) انتشار روزانه آمار اپیدمیولوژیک.
نظرات بینندگان
