چقدر داعشی های کراواتی دهه شصت را می شناسید؟!+ فیلم

پایگاه خبری تحلیلی شیرازه؛ همزمان با نشست امسال مجاهدین خلق در آلبانی، محمد محدثین –رییس کمیسیون خارجه مجاهدین- در مصاحبه با شبکه سعودی ایران اینترنشنال گفت: «دو سال و نیم اول حکومت این رژیم هزاران نفر از ما را دستگیر کرد. صد نفر از ما را این رژیم به شهادت رساند. افراد زیادی را مجروح کرد ولی مجاهدین خلق حتی یک گلوله هم شلیک نکرد.» 

مقر سازمان مجاهدین خلق در شیراز در خیابان زند و در کوچه نوبهار بود. آنها پس از پیروزی انقلاب، دفتر انجمن ایران و آمریکا را مقر خود کرده و به فعالیت میپرداختند. سعید شاهسوندی نفر اول آنها در شیراز بود.

او از جمله افرادی بود که در انفجار دفتر مرکزی حزب جمهوری اسلامی و شهادت آیت الله بهشتی نقش داشت. وی در این باره میگوید: «شب عملیات، علی زرکش، علیرضا معدن چی، احمد شادبختی و همسرش، محمدعلی جابرزاده انصاری، من و همسرم در خانه ای مخفی در اول اتوبان عباس آباد حضور داشتیم. زرکش خبر عملیات را به تعدادی از ما داد و ما از طریق دستگاه شنود بی سیم پاسداران و کمیته ها به گوش بودیم. شاخص پیروزی عملیات کشته شدن آیت الله بهشتی بود. بمب در زیر تریبون سخنرانی ایشان کار گذاشته شده بود. ساعت ۹ شب انفجار صورت گرفت.

شدت موج انفجار و کهنه بودن ساختمان باعث فروریختن سقف و ریزش آوار شد. بیشترین تلفات نیز ناشی از ریزش آوار بود با انفجار دفتر مرکزی حزب جمهوری اسلامی و کشته و مجروح شدن صدها تن از مقامات عالی رتبه جمهوری اسلامی.» 

شاهسوندی بعد از این عملیات به عضویت شورای مرکزی مجاهدین خلق درآمد. وی همچنین از جمله افرادی بود که در عملیات مرصاد شرکت و شدیدا زخمی و دستگیر شد. 

مطابق آماری که در شماره 147 ارگان رسمی منافقین (نشریه مجاهد) منتشر شده است منافقین از پانزدهم تا بیست و پنجم آذرماه 1361، هفت عملیات تروریستی را در شیراز برعهده گرفتند. انفجار خودرو و منازل مسکونی، ترور کسبه، آتش‌سوزی گسترده و... از جمله این عملیات‌های تروریستی بود که منجر به کشته و زخمی شدن تعداد زیادی از شهروندان شد.

یکی از فجیع‌ترین جنایت‌های منافقین در 21 مهر1360، شهادت یک کودک۶ساله و مادر 22 ساله در شیراز بود. بنابر گزارش روزنامه کیهان در ساعت۱۹آن روز، عوامل منافقین با کار گذاشتن یک بمب در اتومبیل پیکان در خیابان هدایت شیراز، این دو تن را به شهادت رساندند.

روز شنبه 25 مهر همان سال، مصادف با روز عید غدیر خم، سازمان منافقین جنایت دیگری در پرونده خود ثبت کرد. روزنامه کیهان در 26 مهرماه طی گزارشی درباره این جنایت منافقین نوشت: «اتوبوس خط یک شرکت واحد شیراز هنگامی که در روز عید غدیر، مقارن ساعت 4 بعد از ظهر با بیش از 30 مسافر از پل الله‌وردی خان به سمت میدان شهدا در حرکت بود، در میدان جمهوری اسلامی توسط دو دختر منافق سرنشین اتوبوس به آتش کشیده شد. در جریان این آتش‌سوزی بیش از 15 مسافر اتوبوس مجروح شدند و دو کودک خردسال نیز به شهادت رسیدند. یکی از شهدا به نام لیلا نوربخش بود و از شهید دیگر تنها قطعه ذغالی به جا مانده است.»  

آنها علاوه بر ترور به اعمال خشونت آمیز دیگری نیز در دهه60 دست زدند که یکی از مصادیق آن هواپیماربایی مجاهدین خلق در 15 تیر 1362 است. هواپیمای بوئینگ 747 مسیر شیراز- تهران به وسیله یک تیم مسلح از گروه تروریستی منافقین ربوده شد و پس از خروج از آسمان ایران در فرودگاه اورلی پاریس به زمین نشست. آنچه می‌خوانید اطلاعیه‌های این سازمان است که متن آن در نشریه «مجاهد»  منتشرشده و خود منافقین مسئولیت آن را پذیرفته‌اند.

در روز پیش، پنج تن از اعضای یکی از هسته‌های مقاومت مردمی در شهر شیراز، کنترل جمبوجت - بوئینگ 747 - را که در پروازهای داخلی هواپیمایی ملی ایران عازم تهران بود به دست گرفته و پس از توقف و سوختگیری در کویت عازم اروپا شده و پس از عبور از یونان، یوگسلاوی، ایتالیا و سوئیس اضطرارا در ساعت 7 و 15 دقیقه صبح 16 تیر، در فرودگاه «اورلی» پاریس به زمین نشستند.

همچنین در اطلاعیه آنها برای انتشار در حین پرواز آمده است:

از هم‌اکنون این هواپیما تحت‌کنترل کامل هواداران مجاهد خلق در آمده، ضمن اینکه خون سردی خود را حفظ نموده و روی صندلی‌های خود قرار می‌گیرید با برادران مجاهد خود همکاری لازم را مبذول دارید. در نظر داشته باشید که ما مقداری زیاد مواد منفجره (T.N.T) داریم که در اثر کوچک‌ترین اتفاق پیش‌بینی‌نشده‌ای منفجر خواهد گردید. باز هم متذکر می‌گردیم که هرگونه عکس‌العمل مشکوک و اخلال‌گرانه شما که منجر به تیر‌اندازی در محیط هواپیما گردد موجب انفجار مواد منفجره (T.N.T) گردیده، لذا خونسردی خود را کاملا حفظ نموده و هیچ‌هراسی به خود راه ندهید.»

نیروهای مجاهدین خلق حتی پیش از فرار بنی صدر و زمانی که بعنوان یک حزب قانونی فعالیت میکردند و برای انتخابات مجلس اول سعید شاهسوندی را بعنوان کاندیدای خود معرفی کردند، نیز از خود رفتارهای وحشیانه ای بروز و ظهور میدادند. نیروهای شبه نظامی آنان موسوم به میلیشیا در سالهای ابتدایی انقلاب با برگزاری تجمعات و میتینگ هایی در میدان ستاد به مقابله با دانشجویان انقلابی میپرداختند و چنانچه کسی به آنها اعتراض میکرد با تیغ موکت بری به او پاسخ میدادند.

به راستی چرا این واقعیت های تاریخی که در اسناد و زبان شاهدان عینی بارها و بارها تکرار شده، برای نسل جدید بیان نمیشود تا افرادی بتوانند دروغ های چنین واضح و شاخ دار را در مقابل چشم های میلیون ها انسان با وقاحت بیان کنند؟

انتهای پیام/