استعمار مجازی و سایبری، خطرناکتر از استعمار کهن
شبکه ملی اطلاعات یک ضرورت انقلابی صرف نبوده و ضرورت عقلانی و سیاسی است که همه کشورهای قدرتمند جهان آنرا اجرا کرده و کشورهای دیگر را با بهانه آزادی اطلاعات از رسیدن به آن منع می کنند.
استعمار و مستعمره یکی از مفاهیم مهم سیاسی در جهان است که سالها طول کشید تا بدبختی و فلاکت مردم جهان مفهوم زیبای آن که به معنای آبادی و عمران بود را تغییر دهد و نشان دهد که کشور استعمارگر برای چپاول ثروت کشورها پیشقدم شده است، نه برای آبادانی آنها.
از اینرو ملت ها بیدار شده و با قیام هایی استقلال سیاسی بدست آوردند تا از شر استعمار نجات پیدا کنند. اما استعمار نیز ساکت ننشست و از اشکال دیگری وارد شد و توانست چپاول ثروت ملت ها را با به کرسی نشاندن مهره های خود بر کشورها و یا با انجام سرمایه گذاری اقتصادی با قراردادهای یک سویه، استعمار نوینی شکل دهد.
با تغییر در ملاک های قدرت بر اساس نظریه تافلر، اطلاعات رکن اساسی قدرت شد و هر کس آنرا بیشتر در دست بگیرد، می تواند بر جهان حاکم شده و اعمال قدرت نماید. بر این اساس استعمار به سراغ در اختیار گرفتن شکل جدید قدرت رفت که بستر اصلی کسب آن، فضای مجازی و سایبری کشورهاست.
فضایی که افراد با عنوان فریبنده آزادی اطلاعات همچون واژه استعمار، به راحتی و از روی میل و بدون اجبار اطلاعات خود (همان منشاءٍ نوین قدرت) را واگذار می کنند. و استعمار بدون اینکه بخواهد هزینه ای کند با هزینه مردم کشورها از طریق پول زیرساخت های اینترنتی، به منافع خود می رسد.
این نوع استعمار بسیار خطرناکتر از استعمار کهن است، استعماری که ملت ها نمی فهمند در دام آن اسیرند و منابع قدرت خود که اطلاعات است را نه رایگان، بلکه با پرداخت هزینه از جیب خود به دشمن تقدیم می کنند.
اینجاست که لازمست همانند استقلال سیاسی، یک استقلال سایبری و اطلاعاتی نیز وجود داشته باشد. و اگر نفت و معدن خود را ملی کرده ایم، اطلاعات خود را نیز ملی کنیم تا به راحتی دارایی های خویش را تقدیم دیگران نکنیم.
موضوع بسیار مهمی که علی رغم تذکرات فراوان مقام معظم رهبری، اهتمامی جدی برای انجام آن در دولت وجود ندارد. و هزینه های هنگفتی متوجه کشور شده و می شود که مهمترین آن رخنه اطلاعاتی و نفوذ اطلاعاتی در بدنه کشور می شود که یک ابزار اعمال قدرت دشمن بعد از فشارهای ناکام نظامی است.
بدون داشتن شبکه ملی اطلاعات، دشمن به راحتی به همه احوالات مردم دسترسی پیدا می کند، تلفن همراه به عنوان مثال بارز آن، آنقدر شخصی است که ممکن است همسر یا پدر و مادر رمز آنرا نداشته باشند. اما دشمن به راحتی وارد آن می شود و یک نرم افزار را از آن حذف کرده و برنامه ای دیگر نصب می کند. این دقیقا همان اتفاق ناگواری است که افتاده و دشمن را قدرتمند و ما را ضعیف نموده است.
در نهایت باید دانست که شبکه ملی اطلاعات یک ضرورت انقلابی صرف نبوده و ضرورت عقلانی و سیاسی است که همه کشورهای قدرتمند جهان آنرا اجرا کرده و کشورهای دیگر را با بهانه آزادی اطلاعات از رسیدن به آن منع می کنند.
دکتر سید محسن هاشمی
نظرات بینندگان
