سناریوی تکراری ملی این‌بار در شیراز؛
هنرمند بیش از قبر به حمایت نیاز دارد/ به سوءاستفاده انتخاباتی از این قشر مظلوم پایان دهید
آقایان فرهنگی مدیریت شهری پنجم که این روزها به دنبال اجرای سناریوی تکراری ملی و تلخ سوءاستفاده انتخاباتی از قشر مظلوم هنرمندان هستند و منتظرند تا هنرمندان به دیار باقی بشتابند و سپس برای آنان اقدامی عاجل کنند، پاسخ دهند که چرا هم‌اکنون به فکر هنرمندانی نیستند که با سیلی صورت خود را چون تابلوهای نقاشی و مجسمه‌های زیبا، سرخ نگه می‌دارند.
به گزارش سرویس فرهنگی شیرازه،
تا که بودیم نبودیم کسی کشت ما را غم بی همنفسی
تا که رفتیم همه یار شدند خفته ایم و همه بیدار شدند
این ابیات زیبای فارسی مثالی از مسوولانی است که اکنون در شیراز شهر نام‌آوران مذهب و فرهنگ و ادب و هنر، منتظرند تا هنرمندان به دیار باقی بشتابند و سپس برای آنان اقدامی عاجل کنند؛ اقدامی چون ساخت قبرستان ویژه هنرمندان در جنب دارالرحمه شیراز.
جدای از بررسی کارشناسانه این طرح آنهم در مکانی که در حالت طبیعی ترافیک سنگینی دارد و در مواقعی چون مراسمات متداول ترحیم و روزهای پنجشنبه خیابان به یک پارکینگ بزرگ تبدیل می شود، حال شهرداری می خواهد یک پارکینگ یک هکتاری را تعطیل نماید و آنرا به دارالحمه تبدیل کند، که خود حکایت ها خواهد داشت.
آقایان فرهنگی مدیریت شهری پنجم شیراز باید به این سوال پاسخ دهند که چرا هم اکنون به فکر هنرمندانی نیستند که با سیلی صورت خود را چون تابلوهای نقاشی و مجسمه‌های زیبا، سرخ نگه می دارند و چرا فقط فکر ساخت قبر و اختصاص مکانی برای دفن آنان هستند، چرا همین واگذاری های زمین را برای ساخت یک مجتمع مسکونی و یا مکان رایگان عرضه هنرهای آنان اختصاص نمی‌دهند.
اگر آقایان فرهنگی مدیریت شهری پنجم از حضور شیرازه در نشست خبری روز گذشته در کنار رسانه‌های رسمی- واهمه نداشتند، قطعا سخنان این رسانه مردمی و انقلابی را از مطالباتی نظیر رسیدگی به هنرمندان عزیز جامعه و جانمایی مناسب آرامگاه هنرمندان و چه مسائل دیگری نظیر مناسب سازی شهری برای شهروندان که اصلا (مردم در معادلات مدیریت شهری پنحم چه جایگاهی دارند) و فضاسازی‌های شهری در ایام شادی و غم و جشن‌های ملی می‌شنیدند.
شیرازه قطعا ضمن مطالبه پاسخگویی به آنچه بیان شد، حتما معترض این سوءاستفاده‌های مکرر از هنرمندانی می‌شد که عده ای در روزهای منتهی به انتخابات یاد آنان می‌افتند؟ و آنهم چه یاد کردی آن دنیایی، برای ساخت قبرستانی که تا دیروز می گفتند دیگر ظرفیت ندارد و باید همه در آرامستان احمدی دفن شوند، اما امروز چون موعد استفاده از این قشر هنرمند مظلوم شده است، همه سخنان دیروز به فراموشی سپرده شده است.
انتهای پیام/ م
نظرات بینندگان
