به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی پایگاه تحلیلی خبری «شیرازه»،با توجه به آنکه اتفاقات عصر ظهور یکی از پرپحث‌ترین و جذاب‌ترین موضوعات مهدوی است در این نوشتار «نسبت بیت‌المقدس و امام عصر (عج)» بررسی شده است که در ذیل می‌آید: بیت‌المقدس، معاصر ظهور امام‌زمان (ع) از چند جهت مورد توجّه قرار می‌گیرد. یکی از آن جهت‌ها، وقوع نبردی بزرگ در آن، میان سرسخت‌ترین دشمن امام (ع) و آن حضرت (عج) است. از دشمنان آشکار در نهضت حضرت مهدی (ع) فردی به نام «سفیانی» است.

وی جنایات خود را سه ماه پیش از ظهور از شام آغاز می‌کند و شش ماه بعد از ظهور در نبردی حوالی بیت‌المقدس پرونده خونبار و سیاه وی برای همیشه بسته می‌شود. او دشمن سرسخت و رویاروی آن حضرت (عج) است، هر چند که امام (ع) در حقیقت با نیروهای کافری که از سفیانی پشتیبانی می‌کنند روبروست. روایات تصریح کرده‌اند که خروج سفیانی از وعده‌های حتمی خداوند است.

سفیانی پس از جنایات متعدد و خونباری که از شام تا عراق و حجاز انجام می‌دهد، باتجربه اوّلین شکست خود به سبب فرورفتن بخشی از سپاهیانش در بیابانی حوالی مکه - بیداء - پس از ظهور، به مدینه و سپس عراق روانه می‌شود.
روایات، در مورد جنگ‌های سفیانی با حضرت مهدی (ع) و یارانش، تنها به ذکر نبرد فتح قدس و آزادی فلسطین پرداخته‌اند که جنگ پایانی وی خواهد بود. نتیجه این جنگ شکست او و همه هم‌پیمانان یهودی و غربی‌اش است.

فتح قدس به‌وسیله امام‌زمان (عج)
از روایات مربوط به این نبرد چنین برمی‌آید که سفیانی، با مشکلات زیادی روبرو می‌شود.
حضرت مهدی (ع) در آغاز نبرد درنگ می‌کند و مدتی در حومه دمشق می‌ماند تا بزرگان و مؤمنان اهل شام؛ آنهایی که هنوز به آن حضرت (عج) نپیوسته‌اند، به او ملحق شوند. سپس حضرت (عج) از سفیانی می‌خواهد که جهت گفت‌وگو شخصاً با آن بزرگوار ملاقات کند. آنگاه یکدیگر را ملاقات می‌کنند.

وی تحت‌تأثیر شخصیت حضرت مهدی (ع) قرار می‌گیرد و با آن حضرت بیعت می‌کند و تصمیم می‌گیرد دست از جنگ بردارد و منطقه را تسلیم امام (ع) نماید. امّا نزدیکان و پشتیبانان سفیانی وی را پس از آن سرزنش و نکوهش می‌کنند و او را از تصمیمش منصرف می‌سازند

امیرالمؤمنین امام علی (ع) در روایتی در این باره فرمود: «وقتی سفیانی لشکری به‌سوی مهدی (ع) می‌فرستد در بیابان بیداء به هلاکت می‌رسند و این خبر به اهل شام می‌رسد. آنها به خلیفه خود می‌گویند، مهدی (عج) ظهور نموده است با او بیعت کن و به اطاعت وی در آی و گرنه تو را می‌کشیم. او عده‌ای را جهت بیعت نزد آن حضرت می‌فرستد و مهدی از سوی دیگر حرکت می‌کند تا در بیت‌المقدس فرود آید».

این روایتی است که اوج حرکت مردمی دوستداران حضرت مهدی (ع) و مخالفان سفیانی را نشان می‌دهد در همین نسخه آمده است: «حضرت مهدی (عج) می‌گوید پسرعموی مرا نزد من آورید تا با وی سخن‌گویم پس او نزد حضرت (عج) آمده و به او گفت‌وگو می‌کند. پس از این گفت‌وگو، وی زمام امر را به امام (ع) تسلیم و با او بیعت می‌کند! امّا چون نزد یاران خود باز می‌گردد قبیله کلب - خاندان وی - او را نادم و پشیمان می‌کنند به همین جهت او برمی‌گردد و تقاضای فسخ پیمان می‌کند امام (عج) نیز بیعت وی را فسخ می‌کند.

آنگاه سفیانی لشکریان خود را برای جنگ با امام بسیج می‌کند؛ ولی امام (ع) او را شکست می‌دهد و خداوند رومیان را نیز به دست آن حضرت (عج) منهدم می‌سازد». 

به‌هرحال، سفیانی موفق نمی‌شود از این جوّ مردمی طرفی بربندد و از آن فرصتی که امام مهدی (ع) به وی می‌دهد استفاده کند و مسلمانان سرزمین شام هم موفق به ساقط نمودن حکومت سفیانی و ارتش او نمی‌شوند. ازاین‌رو وی و هم‌پیمانانش نیروهای خود را برای جنگی بزرگ آماده می‌کنند؛ جنگی که محورهای آن به گفته روایات از عکّا تا صور و از آنجا تا انطاکیه در ساحل دریا و از دمشق تا طبریه و تا داخل قدس گسترش می‌یابد.

ظاهراً در همین مقطع زمانی است که حضرت مسیح (ع) از آسمان فرود آمده، به یاری امام عصر (ع) می‌پردازد.
در شماری از روایت‌ها آمده است که محلّ فرودآمدن عیسی (ع) در قدس خواهد بود همچنین آن حضرت (ع) پشت سر امام مهدی (ع) نماز می‌گزارد و با تصریح به وزارت آن حضرت (عج)، برتری جایگاه حضرت حجّت (ع) را بر خویش به نمایش می‌گذارند، همچنین هر سال به حج خانه خدا مشرف می‌شود و مسلمانان به همراهی وی به نبرد با یهود، روم و دجال می‌پردازند.

 حضور ایشان به نحوی است که حداکثر یاری‌رسانی به حضرت ولی‌عصر (ع) را به دنبال دارد. در نماز چنان که با فعالیت‌ها و اقدامات تبلیغی زمینه‌گرایش خیل عظیم مسیحیان مؤمن و غیر مغرض را به ایشان فراهم می‌آورد: در این هنگام غضب خداوند و خشم مهدی (ع) و سپاهیانش بر سفیانی و هم‌پیمانان وی فرو می‌بارد، نشانه‌ها و معجزات الهی به دست مهدی (ع) آشکار می‌شود.

سختی و تیره‌روزی به سفیانی و حامیان یهودی و رومی‌اش روی می‌آورد و به بدترین شکل شکست می‌خورند. سرانجام، سفیانی به دست یکی از سپاهیان امام مهدی (ع) دستگیر می‌شود و طبق نقل روایات، در کنار دریاچه طبریه یا در ناحیه ورودی قدس به هلاکت می‌رسد.

در ادامه وقایع ظهور با وساطت حضرت مسیح (ع) میان سپاه امام و غربیان پیمان صلحی ده‌ساله منعقد می‌شود که اندکی پس از آن، غربیان صلح‌نامه نقض می‌کنند و زمینه بروز فتح‌المبین دوم اسلام و تکرار خاطره صلح حدیبیّه را فراهم می‌آورند با این تفاوت که در اوّلی، اسلام بر شبه‌جزیره عربستان حاکم شد و در دومی بر تمام زمین.

تفصیل این اقدامات را می‌توان در کتاب‌های «عصر ظهور» نوشته آقای علی کورانی و نیز «۶ ماه پایانی» نوشته مجتبی الساده مطالعه کرد.
پی‌نوشت‌ها: 
 نسخة خطّی ابن حماد، ص ۹۶؛
 همان، ص ۹۷؛
 عصر ظهور، ص ۳۴۲.
منبع: برگرفته از دانشنامه امام زمان، مهدی موعود (عج)

انتهای خبر/