به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «شیرازه» و به نقل از «نوید شاهد فارس»، شهید «ابراهیم احمدی» دوم مهرماه سال ۱۳۳۸ در روستای هکان شهرستان جهرم دیده به جهان گشود. در سن ۷ سالگی به مدرسه محل تولد رفت و تحصیلات خود را تا مقطع سوم راهنمایی پشت سرگذاشت.

با آغاز جنگ تحمیلی راهی جبهه جنگ شد و سرانجام سوم مرداد سال ۱۳۶۲ در عملیات والفجر ۲ منطقه حاج عمران به شهادت رسید. پیکر پاکش در گلزار شهدای فردوس جهرم به خاک سپرده شد.

 وصیت‌نامه شهید ابراهیم احمدی «۱» : نماز جماعت و مجالس دعا را خالی نگذارید
 
 بسم الله الرَّحمن الرَّحیم "وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْیَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ" گمان مبرید آنهایی که در راه خدا جان داده‌اند مرده‌اند؛ بلکه زنده‌اند و نزد پروردگار خویش روزی می‌خورند.

 خدا را شکر می‌کنم که مرا در چنین موقعیتی قرار داده و این مکتب برای من یا بلکه برای تمام گمراهان پیش آورده تا گناهان گذشته را جبران کنم و آن راهی که خدا گفته و رهبرم انتخاب کرده در پیش بگیرم.

 برادر کوچکی دارم او را راهنمایی به اصول دینی و رزمی کنید و هر چه سریع‌تر آن را برای ادامه دادن راه حسین و یاران شهید دیگرش و راه خود من آماده شود.
 و تقاضایی از خواهران و برادران دارم که نماز جماعت و مجالس دعا را خالی نگذارید، این مجلس‌ها را با شکوه برگزار کنید و دعایی برای آمرزش من مسکین هم بکنید و دعا به جان امام و دعایی به تمام روحانیت مخصوصاً امام‌جمعه کنید. تشکری از ملت ایران دارم که از جان گذشتند و ایثارگری کردند.

این مردم برای این کشور و اسلام چقدر زحمت کشیده‌اند. بنده از طرف همه کسانی که جبهه آمدند و رفتند و یا شهید شدند از شما تشکر می‌کنم.
 از شما برادران و خواهران که در پشت جبهه برای رزمندگان کمک کرده‌اید سپاسگزاریم.

از همه نوع لوازم، آن‌قدر زیاد است که ما التماس می‌کنیم که دیگر بس است و سفارش کنید که وسایل نفرستند چقدر ما شرمنده هستیم ما که هیچ جبرانی نمی‌توانیم بکنیم فقط ما از خدا می‌خواهیم که در عوض این ایثار و کمک هر چیز که می‌خواهید در دنیا و آخرت به شما بدهد و فقط ما جانی داریم در راه خدا فدا می‌کنیم و یا می‌کوشیم تا این کفر و ستم را نابود کنیم و نسل آن گم می‌کنم.

 و من پیامی برای پدر و مادرم دارم که پدر و مادر و خواهران و برادرم شما را به حسین قسم می‌دهم اگر ناراحت شدید گریه برای من نکنید؛ چون من کسی نیستم که برایم گریه کنید برای حسین و یارانش گریه کنید که این راه را پیش گرفت و سرمشقی برای امسال من شد و برای کسانی گریه کنید که آن‌ها را زنده به گور کرده‌اند و یا کسانی که حتی جسد آنها پیدا نشده است.

برای علی‌اکبر رعنا گریه کنید که فرقش را با شمشیر شکافتند. دیگر اینکه باید حسرت بخورید که چرا فرزند بیشتری ندارید که فدای اسلام و قرآن و حسین (ع) یا فرزند پاکش خمینی بت‌شکن کنید.

 پدر و مادرم حساب نکنید کسی که در راه خدا و اسلام و قرآن شهید می‌شود؛ بلکه اسلام و قرآن کشورش و تن گنهکار خودش را آزاد می‌کند و در قیامت خدمتی برای پدر و مادر حقیر و مسکینش می‌توان کرد.

 انتهای متن/