به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «شیرازه»، به نقل از نوید شاهد فارس، شهيد «داریوش کیانی» سال ۱۳۴۹ در روستای مشتكان شهرستان ممسنی در خانواده پاك و متدين ديده به جهان گشود. ۷ ساله بود که راهی مدرسه شد.

دوران ابتدايی و راهنمايی را با موفقيت به پايان رساند. احمد برای ادامه تحصیل راهی ممسنی شد و دوران دبیرستان را در مدرسه روحانی‌نیا پشت سرگذاشت. سال سوم دبيرستان بود كه سنگر جبهه را به سنگر مدرسه ترجيح داد و یکم آبان ماه ۱۳۶۳ جهت پاسداری از اسلام و ميهن اسلامی عازم جبهه نبرد شد. وی سرانجام دهم بهمن ماه ۱۳۶۳ در محل پاسگاه زيد به آرزوی ديرينه‌اش رسيد و شربت شهادت را نوشيد.

متن وصیت شهيد «داریوش کیانی» به شرح زیر است:

ای پدر و مادر عزيزم می‌دانم در مرگ من طاقت برای شما مشکل است ولی شما را به خدا قسم می‌دهم راهی که من می‌روم مدت‌ها آرزو کرده‌ام و معشوق که من دارم در زندگی بی‌نظير است. ای مادری که امان اله را با چقدر مشقت و نان بلوط بزرگ کردی تا به آن حد رساندی ای عزيز من و ای پدر پير زحمت کشم که زير بار ظلم خودت را طاقت دادی که چقدر برايم زحمت کشيدی حلالم کن.

ای خانواده محترمم به خدا قسم من از ۶ سالگی مظلوميت خانواده‌مان را حس کردم و از همان اول زندگی راه حق را پيدا کردم که همانا راه حق همان قربة اله است که چقدر شيرين است و من از سپاه پاسداران می‌خواستم که اين سوز سينه‌ام را به صورت يک دفترچه در بياوريد و برای دوستانم ترجمه کنند تا از عشق و علاقه من نسبت به شهادت پند بگيرند.

هيهات ای دوستان محبوبم ما همه از معشوقمان دور هستيم بايد آنقدر چشم‌ها اشک و قلب‌ها با تضرع و خشوع ناله کنند تا خالص شويد آن وقت می‌فهميد که يار نزديکتر از من به من است. اين عجب‌تر که من از وی دورم آن زمانی که قلب‌ها اوج می‌گيرد نيت‌ها صادق می‌شود قدم‌ها الهی و چشم‌ها پاک‌بين می‌شود. آری آن همان زمان است که انسان خالص و صالح می‌شود و با معبودش خلوت می‌کند و مناجات می‌کند.

و ای خانواده محترمم همين طوری که من برای امام دعا می‌کنم در نيمه‌های شب و بدنم با اسمش می‌لرزيد شما هم همانطور برای سلامتی او دعا و نماز شب بخوانيد و به خانواده‌های مجروحين و مظلومين و شهداء ملاقات کنيد و تا لحظه‌ای که توان داريد به ياد مستضعفين باشيد تا خدا شما را رستگار کند و موانع و مواضع خود را کاملا برای کسانی که ضد امام و اسلام هستند مجهز و آماده کنيد.

خانواده گراميم من وصيت نامه‌ای نوشتم داخل کتاب‌هایی که از جبهه آوردم و اين را تحويل سپاه بدهيد تا آن را برای دوستانم بنويسند تا از سوز و گداز آن‌ها نسبت به خالق خودشان باخبر شوند. برادران خداحافظ به اميد ديدار در قيامت. والسلام.

انتهای خبر/