کیهان نوشت:

يك عضو سابق شوراي عمومي دفتر تحكيم، نامه چندي پيش شماري از اعضاي اسبق دفتر تحكيم خطاب به باراك اوباما را «شرم آور، شرم آور و باز هم شرم آور» خواند.

افراد ياد شده اكنون از كشور متواري اند و پناهنده محسوب مي شوند اما مدتي است كه طرف هاي ارزياب آمريكايي فهميده اند در واقع كلاهبرداراني هستند كه با «مخالف نمايي» توانسته اند پناهندگي بگيرند بي آن كه فعاليت موثري عليه ايران داشته باشند. به دنبال ايجاد اين ذهنيت، پناهندگان مذكور مصلحت را در آن ديدند كه با نگارش نامه اي سراسر تملق، از خجالت آمريكا درآيند و اظهارات اخير وي را بي پاسخ و مخاطب نگذارند.

در پي انتشار نامه افراد مذكور در سايت هاي اينترنتي، علي قلي زاده عضو سابق شوراي عمومي دفتر تحكيم در «روزنت» نوشت: نويسندگان نامه مورد اشاره آشكارا خواهان دخالت يك دولت بيگانه در امور داخلي ايرانيان شده اند. نامه اي شرم آور، شرم آور و باز هم شرم آور. دست كم براي من، به عنوان يك فعال دانشجويي. سوال اينجاست كه اين دوستان از چه جايگاهي به «طرح مطالبه» نزد بيگانگان پرداخته اند؟ اين دوستان «ايراني» بدون هيچ اشاره اي به كودتاي دولت آمريكا عليه دولت قانوني و ملي دكتر مصدق، بدون اشاره به حمايت هاي دولت آمريكا از سركوبهاي خونين و بي سابقه مردم ايران توسط رژيم پهلوي تا آخرين روزهاي دوام آن رژيم و بدون اشاره به قرباني شدن «دانشجويان آزاديخواه ميهن دوست» جلوي پاي نماينده دولت آمريكا در روز 16 آذر 32، به غائله اشغال سفارت آمريكا در تهران در سال 58 اشاره كرده اند و بدون دفاع از خاك وطن كه در مرداد 32 گرفتار كودتاي خارجي اسلاف همين «آقاي رئيس جمهور» شد، از اشغال خاك آمريكا در ايران براي نشان دادن «حقانيت خودشان» سخن گفته اند. حال آنكه ظاهرا اين نكته را فراموش كرده اند كه گروگانگيري جوانان انقلابي در فضاي انقلابي آن روز، نتيجه طبيعي و بديهي چندين دهه دخالت دولت آمريكا به نفع ديكتاتوري در كشورمان و سرنگوني دولت ملي ايرانيان بوده است. و اگر اشغال سفارت آمريكا تصميم ناگهاني بوده، كودتا عليه دولت ملي مصدق و سالها حمايت از كشتار و خونريزي رژيم پهلوي استراتژي خصمانه دولتمردان آمريكايي براي سالها در ايران بوده است.

وي مي افزايد: نويسندگان نامه از آقاي رئيس جمهور آمريكا هيچ سوالي در مورد حمايتش از ناقضان حقوق بشر و قاتلان مردم و آدم سوزي ها در بحرين و عربستان و اردن و فلسطين و... و شكنجه «متهمان در گوانتانامو و ابوغريب» و... نپرسيده اند و از وي به مثابه ناجي درخواست كمك براي پايان دادن به نقض حقوق بشر در ايران كرده اند. آنها نزد يك دولت بيگانه كه كارنامه سياهي در دهه هاي اخير در براندازي دولتهاي مردمي و قانوني با كودتاي خارجي و همچنين شكنجه و كشتار مردم كشورهاي منطقه تحت لواي «شعار دفاع از حقوق بشر و آزادي» داشته است، از جناح حاكم شكايت برده اند. سوال اينجاست كه دولت آمريكا چه جايگاه اخلاقي و قانوني اي دارد كه اينان به او پناه برده اند و از او درخواست كمك كرده اند؟

وي در پايان نوشت: سال گذشته و امسال جمعي از اين دوستان متني به اوباما نوشته و آزادي را از او گدايي كرده اند.

انتهای خبر/ک