رابرت فيسك نويسنده انگليسي اين مطلب را در روزنامه اينديپندنت مورد تأكيد قرار داده است. وي در ارزيابي تحولات سوريه و بدفهمي غرب مي نويسد: سوريه از نگاه واشنگتن، ليبي است اما از نگاه خاورميانه اين طور نيست. ايران در كنار سوريه ايستاده و عراق كه نمي خواهد سوريه را تحت فشار قرار دهد. حاكميت سوريه در مسير رفتن نيست. البته برخي روزنامه ها در منطقه مي كوشند ماجراي ليبي را بازسازي كنند آن هم با مطالبي كه تقريباً به طور ثابت از واشنگتن و لندن و پاريس مي آيد. چرا ما غربي ها اين موضوع را اشتباه گرفته ايم. ديدن اين موضوع كه چگونه در غرب بر روي ديگر سكه مانور داده مي شود سخت نيست. رگبار تصاويري كه از حمص و بيانيه هايي كه از «ارتش آزاد سوريه» در فيس بوك منتشر مي شود.
اين تحليلگر اضافه كرد: به شرق بنگريد. بشار اسد چه مي بيند؟ ايران وفادارانه در كنار او ايستاده و عراق وفادار- بهترين دوست كنوني ايران در جهان عرب- نمي خواهد سوريه را تحت فشار تحريم قرار دهد. در غرب نيز، لبنان وفادار كوچك نمي خواهد تحريم ها آسيبي به سوريه بزند. بدين گونه كمربند اتحاد از مرزهاي افغانستان تا مديترانه كمك مي كنند تا نظام سوريه پايدار بماند.
فيسك تصريح كرد: مشكل اين است كه غرب با داستانها و سخنراني ها و اتاق فكرهاي مزخرفش، از ايران چهره اي مخوف ترسيم كرده و عراق بي وفا و لبنان ترسيده و سوريه شرور! چسبيدن به اين تصاوير متوهم و رها كردن اين تصور كه سوريه تنها نيست تقريباً غيرممكن به نظر مي رسد. اين را نمي گويم در تأييد اسد و يا حمايت از حكومت او، اما بخشي از واقعيت است. تركها پس از غرولندهاي كلينتون، نخواستند ادعاي خود براي تشكيل منطقه اي امن در مرزهاي شمالي سوريه را عملي كنند. ملك عبدالله دوم پادشاه اردن هم اين راه را نرفت و در مرزهاي جنوبي سوريه منطقه امني ايجاد نكرده و در مقابل روسيه هم، به حاميان سوريه پيوست.

انتهای پیام/